Broken Soul [ COMPLETED ]

{ s o u l 9 }

Updated again fellas! 40 votes and 25 Comments to post the next Chapter

--

JEANNA’s POV

 

“Hmmmm…” Mahina kong ungol ng maramdaman ko na may humahalik sa leeg ko. Lumalim ang paghinga ko, alam kong siya ito. Pero di ko maiwasan ang manginig ng unti sa ginagawa nya sa akin. Naramdaman ko ang init ng palad nya sa pagkakabae ko, dahan dahan nilalaro ito. Di ko mabuklat ang mata ko, hinawakan ko ang kamay nya “This is mine right? Your filthy clit is mine right?” He asked me at saka nya pinadaan ang daliri nya doon.

Napaliyad ako, doon ko na binuksan ang mata ko at nakita ko sya na nakatitig sa akin “Tell me, Jeanna.. you are mine right?” He asked me again. Nakagat ko ang labi ko “sa simula pa lang diba? Sa simula pa lang totoo na yung sinasabi mo diba? we will own each other forever?” He asked me again.

Parang nagbadya ang luha ko, How can you own someone who is broken, isang tao na kung ikukumpara mo sa isang bagay ay sira na “Amiel” mahina kong tawag sa pangalan nya umakyat ang kamay nya sa mukha ko “Look at me Jeanna” di ko magawa, di ko magawa ang manatili sa loob ng tingin nya “You can never own me Amiel, Di na” sabi ko sa kanya.

Nakita ko ang pagsuntok nya sa gilid ng kama at tumama ito sa unan “Bakit? Kasi di mo ako minahal?”tanong nya sabay tumawa sya sa akin ng malakas “bakit ko ba to tinanong?” He asked himself “but you have no choice, I won’t let you go in this marriage, you are mine now!” sabi nya sa akin and he claimed my lips. Tumulo na lang luha ko sa ginagawa nya halo, napapikit na lang ako. Sorry Amiel, Sorry if you will own this broken body of mine, so as my soul. Sorry kung di ko maibigay lahat dahil nawala na.

Maging ang magpapamahal ko sayo, yun na lang ang meron pero natatakot akong ibigay, Amiel.. Natatakot ako na layuan mo ako, itaboy kung sakali. Amiel alam ko naman na mahal mo ako eh. Pero mas maigi na ang ganito

Nang matapos sya nakatulog agad si Amiel, para syang napagod na di ko maintindihan. Buong oras na tulog sya kinuha ko yung pagkakataon para matitigan sya. Tinaas ko ang kamay ko at hinawakan ang mukha nya papunta sa labi nya, napabuntong hininga na lang ako.

DING DONG!!

Agad akong napabangon ng marinig ko iyon. Kinuha ko ang damit na nakakalat at sinuot iyon “saglit lang” sigaw ko at tiningnan ang sarili sa salamin. Tama ba na sagutin ko ang pinto, may pasa pa ako sa aking mukha. Muli syang nagdoorbell, nahihimbing pa rin si amiel kaya naman nagmadali na akong bumaba at binuksan ito “Amie—“ natigil sya ng Makita ako.

“Jeanna, what happened to you?” yun agad ang tanong nya. Si Francis pala ito “Natutulog pa si Amiel, gigisingin ko lang sya” sabi ko sa kanya at saka ako tumalikod pero hinawakan nya ako “bakit may pasa ka?” tanong nya sa akin at tinuro ang parte ng mukha ko “Wala lang to, pasok ka muna gigisng ko si Amiel” sabi ko sa kanya pinapasok ko sya.

“Wait, nagamot mo na ba yan?” tanong nya ulit sa akin at saka sya lumapit, kinuha nya ang bag nya at naglabas sya ng maliit na pouch “Lagyan muna natin nito bago mo sya gising, di mo man lang ba nilagyan ng bandage ha? Ang dami mong pasa” sabi nya sa akin hinila nya ako papunta sa couch at naglabas sya ng betadine “May bulak ka?” He asked me tumango ako at kinuha ko ito sa ilalim ng lamesa kung saan may compartment “saan mo ba nakuha to ha?” tanong nya sa akin di ako nakasagot kasi mas nakapokus ako sa hapdi ng gamot na dumidikit sa akin.