SAPLANTI

-20-

Fatih...

Doğru O'nu aradım.

Başka seçeneğim yoktu. Beni sinirlendirende bu.

Bakkal, beni cezalandırdı. O masum kızı dünyamıza soktuğum için. Üç haftadır bir gram bile amfetamin yok.. Beni rahatlatacak, gevşetecek kadında. Evet, gidip biriyle yatsam haberi olmazdı. Ama yapamıyordum.

Sadakat, vicdan ya da herhangi bir şey değil bu. Bana verdiği zevki hiçbir şeyden alamıyorum.

O'nu öpmek bile neredeyse öldürdüğüm binlerce ilişkimden daha zevkliydi.

Kendimi çukurun dibinde hissediyorum.

Hiçlikte.

Onu bırakıp gitmek istiyorum.

Dünyamdan çıksın istiyorum.

Ben zayıflıklarıyla yaşayan biri olamam. Çünkü O'na zarar verirler. Ona sadece ben zarar verebilirim. Canını sadece ben yakarım.

Ama gitmem için hiçbir sebep vermiyor bana. Bağırmıyor, kızmıyor, yalan söylemiyor, başka bir erkekle yakınlaşmıyor...

Gitmem için hiçbir sebep vermiyor.

Beni bu kadar sevmeni sağlayan şey ne? Neden yanındayken mutlu olmak yerine acı çekiyorum. Neden vicdan azabı çekiyorum? 

Fatih Üstündağ, hiçbirşey için acı çekmezdi

Belki öğrense giderdi. Ama gitmedi işte. Bu lanet olası dünyam, O'na çekici gelmiyor biliyorum ama ben onun için dünyanın merkezi gibiyim.

Her an gitmek zorunda kalabilirdim. Ya tüm her şeyi kaybederdim ya da O'nu...

Hava çok soğuktu. Bakkal, beni çağırmış. Lanet olsun...

Ceketimin yakalarını ağzıma kadar çektim. Nefesimle ellerimi ısıtmaya çalışıyordum. Gün doğmasına iki saat vardı.

Sokakta tek tük adam vardı. Onlarda tinerciydi genelde.

Kemerimin soluna yerleştirdiğim ağırlık, ruhuma ağırlık yapıyordu. 9 mm'lik..

Hoş olmayan şeyler yaşanabilirdi belki. Belki de yüzünü bir daha göremezdim. Onu aradım.

Aramamı bekliyodu zaten biliyorum. Ilk çalışta açtı.

- Efendim?  dedi cılız sesiyle

-Beni dinlemeni istiyorum. dedim

- Ta.. Tamam. dedi kekeleyerek

-Seni aracıncaya kadar beni arama. Seni tekrar görünceye kadar okul dışında bir yere gitme. Mümkün oldukça Sevda'dan uzak dur. Emre'yle sana ulaşabilirim. Bu süre boyunca Emre'nin evinde kalacaksın tamam mı? Ama benimle kalıyorsun diye bilecekler. dedim

Bir dakika kadar konuşmadı. Sonra ağlamaya başladı. Lanet olsun..

-Tamam. dedi

- Nedenini sormayacak mısın? dedim

- Hayır, sadece geri döneceğini bileyim yeterli. dedi ağlayarak

-Bilmiyorum. Dönmeyedebilirim..

Kelimeler ağzımdan bıçakmış gibi döküldü. Ağlıyordu.

- Fatih? dedi cılızca

-Efendim?

- Seni çok seviyorum biliyorsun değil mi? dedi hıçkırarak

Soğuk rüzgar yüzüme çarptı. Az kalmıştı. Bir kaç cümle daha.