SAPLANTI

-22-

Humeyra

Hastane tanıdıktı. Sonuçta günümüzü burada geçiriyorduk ama şimdi çok farklı gibiydi.

Ellerimin acısını yeni yeni hissediyordum. Çok acıyordu. Ama acıyan elim miydi emin değilim..

Emre köşede birileriyle konuşuyordu. Acaba Fatih miydi? Düşüncesi kalbime derin bir sancı bıraktı. Fatih...

İsmi bile canımı acıtıyordu şu an. Acaba biliyor muydu burda olduğumuzu?

Az çok neden hastaneye geldiğimizi anlamıştım. Böyle olacağı belliydi zaten. Ama umrumda değil mutluyum böyle.

Doktor içeri girdi. O içeri girince Emre bu tarafa döndü. Yatağımın başına geldi Emre. Doktor dosyaya bir süre baktı.

- Okuyor musun kızım sen? dedi

- Evet, tıp okuyorum. dedim

- Anladım. Bölümün tıp olduğuna göre sen biliyorsun zaten. dedi

Emre'ye baktım. Ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

-Yakını mısınız? dedi Emre'ye

Konuşmak için ağzımı açacaktım ki Emre;

- Evet, erkek arkadaşıyım. dedi

Niye böyle bi şey dedi ki şimdi?  Yani neden? Meraklı gözlerle ona baktım. Tepkisizdi.

-Anladım. Şimdi kızımızın büyük bi sıkıntısı var. Sebebini o iyi biliyor. dedi ters ters doktor

- Neyi var? dedi Emre sinirli bir sesle.

- Kızımız da Anoreksiya var. dedi doktor

Yere baktım. Emre'yle göz göze gelmek istemiyordum.

-Yani? dedi Emre

-Yani delikanlı. Bu genç kızın psikolojisini kötü etkileyen şeyler var ve oda yemek yemiyor. Kilo almaktan korkuyor. Ve boyuna göre 7 kilo eksiği var. Genç hanımın sıkıntısını öğrenmelisin. dedi doktor

Hayır! 

Ha-yır!

H-a-y-ı-r !!

Hayır sebebi Fatih değil tamam mı???!!

O değil!!!

Sadece ben.. Ben yemek yemekten nefret ediyorum. Kilo çok iğrenç bir şey. İstemiyorum. Zayıf olmak hoşuma gidiyor. Ve yemek çok gereksiz bi şey.

Ya ne alakası var?

Fatih bana zarar vermiyor bir keresinde. Hem.. Hem ben onunla mutluyum. Keşke yanımda olsaydı...

Ağlamaya başladım. Elimle yüzümü kapattım. Seslice ağlıyordum.

- Sizi yalnız bırakayım. dedi doktor

Üzerimde hasta kıyafetleri felan yoktu. Yatışımda yapılmamıştı. Sadece yatağın üzerinde oturuyordum. Midem bulanıyordu ve ellerim acıyordu.

Şu an tek ihtiyacım olan onun sıcacık teniydi. Huzursuz kucağında huzur bulmaktı. En azından gözlerine baksaydım. Koyu yeşil, hissiz gözlerine...

- Şşştt, Humeyra hadi. dedi Emre

-Fatih'i getir lütfen. Ona burda olduğumu söyle. O zaman gelir. dedim zorlukla

Emre şakaklarını ovdu. Tavana bir süre baktıktan sonra;

- Onunla konuştum. Gelmeyeceğini söyledi. dedi