SAPLANTI

-32-

Fatih

Göz bebeklerin tüm galaksideki yıldızlardan daha  parlaktı. Tüm ışığı kalbine saklamış gibiydin tüm evrenim karanlığa gomulurken.

Tüm gerçekliğini resmetmek, sana ait her anı yazmak, yazılmış tüm şiirlere, içilmiş tüm şaraplara,aglanilan her geceye en çokta Yıldızlı Bir Gece'ye... Yaratılan her guzellige seni işlemek.

Bir sosyapattim bir şizofren bir psikopat belki bir deli. Bir hiç bir çaresiz. Seni izleyecektim elbette sabaha kadar çünkü senden başka hicbir şeyim, yoktu.

Sonra gecenin en karanlık yerinde kalktım. Seni anlattım Van Gogh'a. Ve yazdım Hemingway için. O icimdeki hapishaneyi aydınlattın o gece de.

Humeyra

Gözlerimi açtım. Bana bakıyordu. Beni izlemeye devam etti. İzlediğini unutup gözlerine baktım. Göz göze değildik çünkü ben göz rengine bakıyordum. Çekinmedi. Yerinden kimildamadi. Öylece beni izliyordu. Daha önce de yapmıştı. Rahatsız edici değildi. Ama biraz korkutucuydu. Çünkü birini izlemek gibi değildi. Uyandigimin farkında bile değil gibiydi.

-Umarım uyumussundur. dedim

Aynı ifadeyi bozmadı. Sanki benimle konuşmuyordu bile.

- Çok bir şey fark etmiyor. dedi

İlerleyip ellerimi yüzüne koydum. Sağ gözünü uzunca sayılacak kadar öptüm. Gözlerini açmadı. O an sadece onu izledim. Hiç yanından kalkmak istemedim.

Konusmadiginda ve ben konusmadigimda her şey çok güzeldi.

Gözlerini açmamaya devam etti. Ben yataktan kalktım.

Banyodan çıktığımda hala yataktaydi. Gözleri hala kapalıydı. Sırtüstü yatıyordu. İçim sıkıştı. Bu çok korkutucuydu.Yüreğim ağzımda yanına yaklaştım. Elimi göğsüne koydum.

-Fatih? dedim.

-Efendim?dedi

Fatih

Kaburgalarimin içine sıkışmış yoğun bir sancı vardı. Yıllardır oradaydı. Sen acı  üstüne acı koyuyordun bedenime. Ruhumu bir türlü şeytana satamiyordum. Caresizim. Öyle basit bir kelime gibi değil. Kendimde çıkacak gücü buluyorum fakat...Ne zaman olduğum yer bana sancı vermeyecekti.

Yıllar önce göğsümun kafesinde idam ettiğim vicdanımin hayaleti golgenle birlikteydi,görüyorum. Tüm duvarlardan,tüm kafeslerden,tüm fikirlerden geçebilen saydam bir hayalet.

Sen icimdeki en yoğun sancı, en derin aci; yüreğimde sakladigim her yarabandi.. ve kalbimin ağrılarısın

Humeyra

Boşluğa bakıyordu. Canı sıkkındı herhalde. Karışmadım,salona gectim. Çayın altını yakıp koltuğa oturdum. Hava soğuktu. Bu sene bir türlü isinamamisti bu şehir.

Koridordan ayak seslerini duydum. Geldi ve uzandi, başını bacaklarıma koydu. Tavanı izlemeye başladı. Az önceki yoğun acılı halinden eser yoktu. Sol elimle şakagina dokundum. Yavaşça saçlarını oksadim. Gözlerini kapattı. Sonra nedense güldü . Onu ilk gordugumdeki gulustendi bu.

-Beni gördüğün ilk günü hatırlıyor musun? dedim

Gulumsemesini bozmamak için çabaladı önce yüzüne korkunç bir ifade yerleşti,buna engel olamadı. Bense hiçbir şey anlamadım. Çok acı bir gülümseme oldu bu.

-Hatırlıyorum . dedi

-O zamanda böyle guluyordun. dedim

Yüzüne başka bir gülümseme daha yerleşti.