SAPLANTI

-21-

Fatih...

- Kazandın.. Adama istediğini yapabilirsin. Kız seninle kalacak. Ama emin ol Avukat, O'nu ellerinle götüreceksin.. dedi Bakkal

Oyunu kazanmıştım. Bakkal sık sık yenilmezdi. Ne olmuştu peki?

Aslında poker şans oyunuydu.

Hangi kartın geleceğini sadece istatistiksel bilirdiniz. O da ilk dizilimlerini gördüyseniz...

Cevap vermedim. Bakkal, banknotları dolara çeviriyordu. Bu kirli paraydı. Ve buna ihtiyacım yoktu.

- Parayı almayacağım Bakkal. dedim sertçe

Sigarasını dudağının sol kısmına itti ve bana baktı.

- Sen bilirsin Avukat. dedi

- Ne kadara çıkarım içinden. dedim

- Hiçbir zaman çıkamazsın Avukat. Sen buraya aitsin. İyi olan değilsin sen.. Sen hiçbir zaman iyi olan olmadın. Kendini kandırma. dedi

Beynime çivi gibi işledi sesi. Haklıydı çünkü...

- Ama sana iş vermem bundan sonra. Oğlum olarak kalırsın. Arkanı kollarım. Piyasadan temizlenmen bir buçuk iki ay sürer. Sonrasını bilemem. Güçlü birisin Avukat. Kızsa çok güzel. İstemeyenlerin çok olduğuna eminim. dedi

Güzeldi biliyorum. Ama insanların bunu söylemesinden nefret ediyordum. Sinirlerim geriliyordu. 58 yaşında bir adam olsa dahi fark etmezdi bu.

Cevap vermeden odadan çıktım. Yavaşça çıktım ama. Olay çıksın istemiyordum.

Merdivenlere yürürken Çırak ve yanındaki kadınları gördüm. İğrençtiler.

Daha önce beraber olduğum kadınların hiçbiriyle tanışmadım. Çoğu hayat kadınıydı. Yüzlerini dahi hatırlamam. Evimde ya da bana ait özel bir mülkte beraber olacak kadar değerli değildi hiçbiri. Kulüplerde, barlarda, burda felan.

Etraftaki bu kadar kadın, gerçekten ilgimi çekmiyordu. Güzellerdi belki ama yapmacık..

Merdivenlerden hızlıca çıktım. Ellerimi çeketimin cebine koydum ve kapıyı kilitledim. Anahtarı tuğlanın arkasına bırakıp yola döndüm.

Güneş doğmuştu. Etrafta insan yoktu ve kargaların sesleri sessizliği bozuyordu.

Keşke yanımda olsaydı...

Bir ay kadar O'nu görmemeliydim. Bu iyiliği içindi..

Humeyra

ALLAH'IM NOLUR BAŞINA BİR ŞEY GELMESİN!!

Gözüme zerre uyku girmedi. Ya bir şey olduysa.. Ona birşey olursa ne yaparım? 

Güneş doğdu. Namazda saatlerce ağladım. Başına bir şey gelmesin lütfen...

Gözlerim ağlamaktan şişti. "Ben aracıncaya kadar beni arama" dedi. Ya aramazsa?

Sevda akşam gelmedi. Miray'larda kalmış. O'na "Fatih'in yanındayım" dedim.

Ben tek kalmaktan korkardım.. Karanlıktan, sessizlikten..

Karanlıktan korkardım..

Ya Fatih'in karanlığı...

O yaşama sebebimdi.. Ama.

Nereye gitti şimdi... Bir daha görüşememek mi?

Bu aşk mıydı bilemiyorum...

Aşıklar mutlu olurdu. Fakat biz hep bir kargaşa halindeydik. İnsan tanımadığı birine aşık olur mu?

Fatih'i tanımıyorum... Yemin ediyorum tanımıyorum. Tanıdığımı sanıyorum ama tanımıyorum. O'nu çok seviyorum evet. Çok.. Her şeyden..