BTS'in Tek Kızı

45. Bölüm

Medya: Wallpaper ve Minik Jimin bir haftadır ağzıma takıldı gitmiyor.

İyi Okumalaaaaaar.~~~~~~

-_-_-_—-_-_-_-_-_-_-_-_-_—_-_-_-_-_-_-_—__-

(2 ay sonra)
Young Shin'in Ağzından

Young Shin:

Sonra görüşürüz Daisy.

Dedim ve kafeden çıktım. Ellerimi cebime koyup ıslık çalarak evime gitmeye başladım. Elindeki valizle etrafına şaşkınca bakan kızı görünce iki ay önce Los Angeles'a geldiğim ilk zamanları hatırladım. Çok mutsuzdum havalanında bir beni tanımıştı ve ben onu atlatana kadar neler yaşamıştım tanrı bilir ama atlatmıştım. Kimse benim burada olduğumu bilmiyordu Jin oppa hariç ona da söz verdirtmiştim kimseye burada olduğumu söylemeyecek ve nerde olduğumu bildiğini belli etmeyecekti eğerki biri öğrenirse başka bir yere gideceğimi ve asla dönmeyeceğimi söylediğim için kimseye söyleyememişti. Ya da ben öyle sanıyordum. Bir ay önce 1 haftalığına buraya gelmişti. Herkesten her şeyden bahsetmişti. Jungkook'un çok değiştiğini söylemişti neredeyse hiç ayık olmadığını sürekli sarhoş dolaştığını söylemişti. Devamlı kendine zarar verecek şeyler yaptığından bahsetmişti. Diğerlerininse Jungkook'tan tek farklarının ayık gezmeleri olduğunu söylemişti. Jin oppa yurtta kalmıyordu. Fakat benim uzun bir konuşma yapmam sonucunda 1 hafta önce yurda dönmüştü. Burada kendime bir kaç arkadaş bulmuştum. Sürekli gittiğim kafenin sahibi aynı zamanda komşum Daisy ve sevgilisi James vardı. Bir de James'in kuzeni Jake. İlk zamanlarda bana çok yardımları dokunmuştu. Gerçekten iyi insanlardı. Benim gizlenmemde yardımcı oluyorlardı. Herkes benim nerede olduğumu merak ediyordu çünkü klip çekimlerinde ve şarkılarda bireysel söyleyip, çekiyorduk sonrada Kore'ye yolluyorduk. Orada hepsini birleştirip yayınlıyorlardı. Fakat hiçbir promosyona katılmıyordum. Bazıları benim gruptan ayrılacağımı ama sözleşmenin bitmesini beklediğimi düşünüyordu. Bazıları hasta olduğumu hatta bazı insanlar hamile olduğumu bile düşünmüşlerdi. Ama ben kırgındım bunu kimseye açıklayamazdım. İki gün önce promosyon çekimlerini izledim. Jungkook kameraya bakıp " Biliyorum izliyorsun çok özür dilerim dön artık." Demişti. Şu an dünya gündemi buydu ve bu sözler dolayısıyla bazı insanlarda Jungkook'la aramda bir şey olduğunu ve ona kızdığım için gittiğimi düşünüyorlardı. İşte doğrusu buydu. Ama bunun doğru olduğunu söylemeye hiçbirimizin cesareti yoktu. Ona kırıldığım için gelmiştim buraya onu özlersem geçer sanmıştım ondan biraz uzak kalırsam kırgınlığım azalır sanmıştım ama azalmıyordu. Hala canımı yakıyordu hala kafamda ağlama isteği yaratıyordu onu görmek. Maskemi düzelttim ve apartmanın olduğu sokağa girdim. Apartmana girip asansöre bindim ve 4'de bastım. Asansör durunca indim ve hemen karşıdaki evime doğru ilerledim cebimdeki anahtarı çıkartıp kapıyı açtım. İçeri girdim ve anahtarı vestiyere astım.

Young Shin:

Soni ben geldim annecim neredesin?

Miyavlamaları salondan gelince oraya yöneldim kendi koltuğu yerine üçlü koltuğun ortasına yayılmış kedime bakıp güldüm. Yanına gidip onu kucakladım ve koltuğa uzandım anında bana sırnaşmış üstüme yayılmıştı. Geldikten bir hafta sonra abim karısı ve Donghae'yle buraya gelmişti gelirken Soni'yide getirmelerini istemiştim çünkü tek kalmak beni biraz korkutuyordu. Kimseye tam olarak güvenemeyeceğim için de bir ev arkadaşı bulamazdım. Daisy yakın arkadaşımdı fakat o da sevgilisiyle yaşıyordu. Yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başlayınca kendimi uykuya bıraktım.

_-_-_-_-_-_-_-_—_-__-_—_—-_-_-_-_-_-_-__-_

Kapının alacaklı gibi çalmasıyla hızla yerimde doğruldum. Pencereye bakınca havanın karardığını gördüm. Hızla elime kenarda duran beyzbol sopasını aldım ve kapıya doğru gitmeye başladım. Diyafonun ekranına baktığımda gördüğüm yüzle elimdeki sopa yere büyük bir gürültüyle yere düştü. Sesi duyunca kapıya yaklaşıp bağırmaya başladı