BTS'in Tek Kızı

34. Bölüm

Medya :  Swaaag Yoongi  veee
BTS- Spring Day

İyi Okumlaaaaaar~~~~

_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-_-__-_-_-_-_-_-_-_-_-_

Young Shin'in ağzından
(3 ay sonra)

Uçaktan inmek için sıraya girdim. Uçaktan iner inmez hızla beni bekleyen arabaya bindim. Dünya turunun son konserinide verdikten sonra tatil yapacaktık ve bunu çekecektik yani Bon Voyage çekecektik. İlk 4 bölümü çekmiştik ki yıllardır konuşmadığım abim telefon etti anne ve babamın hastaneye kaldırıldığını acilen gelmem gerektiğini söyledi. Eşyalarımı dahi toplamadan küçük bir sırt çantasıyla Kore'ye döndüm. Beni alan şoföre döndüm ve

Young Shin:

Yurda gitmemize gerek yok direk hastaneye geçelim. Zaten sadece sırt çantam var.

Dedim. Kafasıyla beni onayladı ve arabayı sol şeride geçirip yola devam etti. Sabırsız bir şekilde hastaneye varmayı beklerken telefonum çaldı. Elime aldım isimine baktım ve direk açtım

Young Shin:

Efendim Namjoon oppa

Dedim. Karşı taraftan direk ses geldi

Namjoon:

Ne olduğunu öğrendin mi?

Young Shin:

Hayır oppa daha yeni indim uçaktan hastaneye geçiyorum abimi aradım ama açmadı şarjı bitmiş olmalı.

Namjoon:

Sakin kal Young hastaneye varınca mutlaka ara bizi merakta bırakma

Young Shin:

Tamam oppa bir öğreneyim sizide ararım. Görüşürüz

Dedim. Tam kapatacakken Namjoon oppa ismimi söyledi

Namjoon:

Young merak etme herşey güzel olacak.

Dedi.

Young Shin:

Umarım oppa umarım.

Namjoon:

Görüşürüz ara bizi

Dedi. Hiçbir şey demeden telefonu kapattım. Hastanenin girişine gelince şoförün omzuna dokundum

Young Shin:

Burda durun ben sizi ihtiyacım olduğunda bulurum.

Dedim. Araba durunca hızla arabadan indim ve hastaneye koştum. İçeri girer girmez abimi aradım o açmayınca danışmana gidip anne ve babamı sordum. Yoğun bakımda kaldıklarını söylediler. Asansörle çıkmak için asansörün önüne geldim ama daha gelmemişti hızla merdivenlere yöneldim. 6'ncı kata geldiğimde tabelalarda yazan yerlerden yoğun bakımı buldum. Abimi gördüm. Çok değişmişti. Onu en son gördüğümde lise öğrencisiydi şimdiyse koca adam olmuştu. Annem ve babam abimin doktor olmasını istiyordu. Her zaman bizi yönlendirmek istediler. Abimle kavga ettiler abim evi terketti. Sonrasındaysa bu olaydan ders almayıp aynı baskıyı benim üstümde kurdular benim hayalimin dans ve şarkı üzerine olduğunu bildikleri halde her zaman onlar gibi doktor olmamı istediler. Abim hep pilot olmak istemişti. Evi terkettikten sonra onunla bir süre konuştuk ama annemler bunu farkedince konuşmamı engelledi. Beni koridorun başında görünce kollarını açtı. Hızla yanına gittim ve ona sarıldım. Gözyaşlarım çoktan akmaya başlamışlardı.