The bad one

~23~

Het is even stil. 'Gaat het?' Vraagt de onbekende jongen. 'Ja hoor, ik had gewoon moeten opletten. Sorry.' 'Maakt niet uit, laat me je helpen.' Hij steekt zijn hand uit en helpt me van de grond. Ja ik was op de grond gevallen. Lekker bezig Emma. Hij trekt me omhoog. 'Wat doe je hier eigenlijk? Het is vakantie.' Vraagt hij aan me. 'Is het al vakantie?' 'Ja, waar heb jij gezeten?' Lacht hij. 'Ja, ik was er even tussenuit maar aangezien het vakantie is, is de directeur er waarschijnlijk ook niet?' 'Nee, alleen de belangrijke mensen en de leerlingen die niet naar huis kunnen.' 'Ooh, oke. Dan ga ik maar weer naar mijn kamer denk ik.' 'Wacht. Zullen we anders even koffie drinken bij het café op de hoek?' Stelt hij voor. 'Ja, alleen op 1 voorwaarde.' 'En dat is?' 'Wat is je naam?' 'Oh ja helemaal vergeten me voor te stellen. Mijn naam is Jonas, ik ben 18 en ben hier soort van nieuw.' 'Soort van?' Ik kijk hem vragend aan. 'Ja, ik ben hier wel eens eerder geweest maar ben pas een maandje terug. Maar nu wil ik jouw naam wel weten.' 'Ik ben Emma, net 18 geworden en ben hier nu 2/3 maanden maar nog niet echt naar lessen geweest.' 'Waarom niet?' 'Pff, allemaal gedoe. Laten we het daar op houden.' 'Oké, laten we koffie gaan halen.' 'Goed plan.' We lopen richting het café en bestellen twee ijskoffies. 'Zullen we naar het park gaan, het is hier nogal stil?' Stel ik voor. 'Ja is goed, ik weet de weg alleen niet zo goed.' 'Ik alleen naar het park, dus dat komt wel goed.' We lopen in stilte naar het park. Allebei genietend van onze koffie. 'Waarom ben je eigenlijk niet thuis?' Vraag ik hem. 'Oh, mijn ouders zijn altijd op zakenreis en ze vertrouwen me nog niet met hun huis ook al ben ik achttien.' 'Lijkt me vervelend.' 'Klopt, en jij?' 'Ik heb geen huis om heen te gaan dus dan blijf je al snel hier.' 'Wonen je ouders in een ander land ofzo dan?' Wat zal ik zeggen. Gelijk zo van hoi ik ben Emma en ik heb eigenlijk helemaal geen familie meer? Nee, ik zeg wel gewoon dat ze ver weg van hier wonen. Wat ergens ook wel waar is. 'Ja, in Europa.' 'Wow, dat is ver weg.' 'Klopt maar het ging nooit zo goed tussen ons dus het is ook weer geen ramp.' 'Oh kijk we zijn er.' Er zijn een paar mensen aan het skaten en verderop zitten een jongen en een meisje op een bankje. Het is best wel rustig. We gaan ook zitten op een bankje. 'Wat zijn je hobby's?' Vraagt Jonas aan me. 'Uhm, ik skate best veel en voor de rest schrijf ik muziek. Ohja en ik boks maar dat heb ik al een tijdje niet meer gedaan.' 'Zo, je doet veel. Ik skate trouwens ook dus we kunnen misschien een keer hier in het park samen gaan skaten?' 'Ja, lijkt me leuk.' 'Wat zijn jouw hobby's?' 'Ik sleutel vooral veel aan auto's en motoren en speel gitaar voor de lol.' ' Nice, ik heb ook een motor maar weet nu niet zeker waar hij is.' 'Nice, we kunnen ook een keer samen gaan rijden. Als je je motor weer kan vinden dan.' 'Ja, dat moeten we echt een keer gaan doen.' Ik kijk voor me uit naar het andere stelletje wat er zit. Ik herken hem. Wanneer hij omdraait naar het meisje om haar te zoenen zie ik zijn gezicht. Wacht. Het is James?! Ze beginnen aan een uhm intense sessie. Oké dus nu weet ik ook weer hoeveel hij meende van wat hij zei. Geweldig dit. 'Is er iets?' Vraagt Jonas en ik schrik wakker. 'Oh, nee ik dacht gewoon even na.' Ze staan op een lopen weg. Shit, hij ziet me. Hij kijkt naar me en geeft me een knipoog. Ik steek mijn middelvinger op. 'Ken je die gast?' 'Ja, hij is helaas mijn kamergenoot en we zijn soort van vrienden.' 'Ik zou als ik jou was voorlopig even niet naar je kamer gaan.' 'Lijkt me een strak plan, ik hoef hun niet te zien.' 'Dus waar gaan we naartoe?' 'We kunnen gaan skaten?' 'Ja is goed. Je mag wel een van mijn boards lenen zodat je niet naar je kamer hoeft.' 'Thanks.' We staan op en lopen naar zijn kamer. Hij heeft lettelrijk een hele muur vol hangen met skateboards en ze zijn zo mooi allemaal. Hij heeft een kamer alleen, dat lijkt me zo chill. 'Kies er maar eentje uit.' Zegt Jonas. 'Serieus?' 'Ja, ik ga wel voor die rode linksboven maar voor de rest mag je kiezen welke je wilt.' 'Damn, ze zijn allemaal zo mooi.' 'Ik wil niet opscheppen ofzo maar ik weet het. Ik heb hier zo lang voor gespaard en nu is mijn collectie compleet.' 'Tof! Ik ga denk ik voor die blauwe in het midden.' 'Goede keuze.' We pakken allebei een board en lopen weer naar buiten. Er zijn wel wat meer mensen in het park maar boeien. Dit is mijn kans om te laten zien hoe goed ik ben. Niemand weet het maar vroeger deed ik mee aan wedstrijden en ben ik zelfs een keer eerste geworden. Ik weet nog hoe ik daar stond met mijn plastic beker maar wel echt super blij. 'Show me what you got.' Zegt Jonas. Hier ga ik. Ik weet nog een routine die ik altijd deed maar wat is dat lang geleden. Na een tijdje merk ik dat ik nog de enige op de baan ben en iedereen naar mij kijkt. Ik moet zeggen. Het voelt echt geweldig. Kan iemand me uitleggen waarom ik dit een paar jaar niet heb gedaan? Als ik klaar ben met mijn routine begint iedereen met klappen. Ik loop naar Jonas toe. 'Nu is het jouw beurt.' Zeg ik. Hij leek onder de indruk. Maar ik heb een gevoel dat er nu iets goeds gaat komen. En ik heb gelijk. Hij is geweldig. Tot hij ineens valt. Het is stil. Hij viel vol op zijn arm. Ik ren naar hem toe. Ik draai hem om zodat hij op zijn rug ligt. 'Gaat het ?!' 'Nee, mijn arm.' Ik kijk naar zijn arm. Het ligt in een gekke kronkel. 'We moeten naar het ziekenhuis. Maar probeer eerst rechtop te zitten.' Het lukt hem en iemand brengt ons naar het ziekenhuis. Als we daar eenmaal binnen zijn gaat het best snel en twee uur later zitten we buiten op een bankje. Jonas heeft zijn arm gebroken, gelukkig een simpele breuk . 'Het spijt me.' Zegt hij. 'Waarvoor?' 'Je kent me pas vanaf vanochtend en nu zitten we al in het ziekenhuis.' 'Maar ik zit liever hier met jou dan op mijn eigen kamer.' 'Echt?' 'Ja.' 'Kom, het wordt al donker. Laten we naar huis gaan.' 'Ja goed idee.' Stem ik in. We lopen terug naar school. Nu is het hopen dat dat meisje alweer uit mijn kamer is. We lopen naar mijn kamer. 'Hey, zou ik je nummer mogen?' Vraagt Jonas aan mij als we voor mijn deur staan. 'Ja, geef je telefoon maar.' Ik zet mijn nummer erin. 'Tot snel. En je kan me altijd bellen als je hulp met iets nodig hebt.' Ze ik als ik heb een knuffel geef. 'Tot snel, dankje. Misschien dat ik nu dingen ga verzinnen om je te bellen.' Zegt hij met een knipoog. We geven elkaar nog een knuffel en dan loop ik mijn kamer binnen en hij loopt verder in de gang.

Ik zie James op de bank zitten. Alleen. Hij draait zich om naar mij. 'Waar heb jij de hele middag gezeten met je vriendje?' Vraagt hij spottend aan mij. 'In het park, maar ik ben daar wel gebleven en ben niet hierheen gegaan om hem te nemen.' Ik kijk hem strak aan. Hij heeft geen recht om zo te doen. 'Ik heb hier geen zin in. Ik ga slapen.' Ik draai me om en loop naar mijn kamer. 'Ja, daar ben je goed in hé, je verstoppen in je kamer.' Ik draai me om. 'Jij klootzak!' Ik loop verder en gooi mijn deur dicht. Ik plof op mijn bed en zet wat muziek op. Geweldig dit.

Ik ga deze week op vakantie dus ik weet niet zeker hoe vaak ik kan posten maar ik blijf wel gewoon doorschrijven.

x-Moira