The bad one

~1~

"eindelijk weekend!" schreeuw ik hard door de school. Veel mensen kijken me raar aan en mijn Bestfriend Sanne moet lachen. "wat?" vraag ik nep-beledigd. "oh niks hoor" zegt Sanne nog steeds lachend. "vertel dan!" zeg ik nu serieus waardoor Sanne nog harder gaat lachen."Er is echt niks hoor, maar je had hun gezichten moeten zien man!""nou oké"zeg ik droog. we zijn ondertussen al bij de fietsen aangekomen en fietsen naar huis. Als Sanne al thuis is moet ik nog een half uur, dus ik zet het album van Camila Cabello aan en fiets naar huis. Als ik thuis ben doe ik de deur open en ik roep ik "MAM IK BEN THUIS". Vreemd, ik krijg geen antwoord terug misschien is ze wel boodschappen aan het doen. Ik pak een glas limonade en ga naar mijn kamer, ik doe mijn oversized trui en joggingbroek aan en ga op mijn bed zitten met mijn laptop. Als ik na een tijdje geen leuke film heb gezien ga ik maar verder met The vampire diaries. Na een paar afleveringen, en dus ook een paar uur is mijn moeder nog steeds niet thuis. Ze is nooit zo laat thuis dus ik probeer haar te bellen, gelijk voicemail. Ze zal misschien weer eens naar een bar zijn gegaan ofzo denk ik. Als ze om 10 uur nog steeds niet thuis is begin ik me echt zorgen te maken. Rond half elf word ik gebeld door een nummer dat ik niet ken maar ik neem maar gewoon op want misschien is het mijn moeder wel. "bent u Emma Jones ?" vraagt een vriendelijke vrouw aan de telefoon. "uhm ja "antwoord ik maar. "Wat is Anne Jones van u?""uhm dat is mijn moeder""oh nee toch, het spijt me maar ik heb slecht nieuws voor u, uw moeder is namelijk rond tien uur tegen een boom gereden en was op slag dood". Mijn telefoon viel uit mijn hand en ik zakte op mijn knieën op de grond, is dit een grap? dacht ik bij mezelf. "gaat het ?" klonk er nog door de telefoon. Maar er kwam geen geluid meer uit mijn mond. Ik hing op en toen het tot mij doordrong begon ik pas echt te huilen. Daar lag ik dan, op de grond in mijn huis te huilen. Na wat uren leek te duren was ik een beetje bijgekomen maar de tranen bleven maar komen. Morgen zou politie langskomen met de resultaten van het onderzoek hoe dit was gebeurd. Het was nu al iets van 1 uur dus ik ging maar eens naar bed, niet dat slapen zou gaan lukken. Ik keek even in de spiegel in mijn kamer en schrok me kapot. Ik zag er niet uit! Mijn wangen waren zwart van de uitgelopen mascara, mijn haar zag er niet meer uit en mijn ogen waren rood en dik. Maar het boeide me allemaal niet meer. Ik ging in bed liggen en sloot mijn ogen. Maar steeds kwam de vragen weer, wat is er gebeurd? Was het expres? Waarom? Zo ging het de hele nacht door. Om zes uur in de ochtend ging ik maar mijn bed uit. Ik had de hele nacht geen oog dichtgedaan, alleen gehuild en voor me uitgestaard. Rond een uur of elf kwamen er twee politie agenten langs. We gingen in de woonkamer zitten en ze begonnen met hun verhaal: "nou gister avond kregen we dus een melding binnen van een auto die tegen een boom was aangeknald. We hebben onderzoek gedaan en camera beelden bekeken. Alles wijst erop dat Anna Jones die avond zelfmoord heeft gepleegd." Ik staar de politie agenten vol ongeloof aan. zoiets zou mijn moeder toch niet doen? ik schrok weer wakker uit mijn gedachten door de politie agent die verder ging met zijn verhaal." Op haar schoot vonden we deze brief" ze gaven mij de brief. Voor mijn lieve Emma stond er in mooie sierlijke letters opgeschreven. De twee agenten gaven mij nog informatie over de begrafenis die geregeld zou worden en vroegen of ik het door wou geven aan vrienden en familie. Niet dat dat iets uitmaakte want mijn beide opa's en oma's waren al overleden en tantes of ooms had ik niet. Verder had mijn moeder geen goede vriendinnen en ik had alleen Sanne. Daarom waren we ook zo hecht, het was wij twee tegen de wereld. Tot nu. Toen de Politie was weggegaan opende in de brief en dit stond erin:

mijn lieve lieve Emma.

Het spijt me maar ik kon het gewoon niet meer. Elke dag werd ik herinnerd aan je vader, door jou omdat je zo veel op hem lijkt maar er is ook een deel in mij dat niet wou loslaten. Maar jouw uiterlijk deed me iedere dag zo veel pijn. Je hebt zijn ogen, zijn haar en eigenlijk lijkt jouw hele gezicht op die van hem. Ik kon jou niks aandoen dus kwam ik op deze oplossing, ik ben er gewoon niet meer. Treur niet om mij, het is beter voor iedereen zo. Beter voor jou omdat ik je nu niets per ongeluk aan kan doen en voor mij omdat ik geen pijn meer heb. Het leven is goed geweest voor mij, Goed genoeg en daarom zeg ik nu doei Emma voor nu en altijd. Als je me ooit mist kijk dan omhoog want ik zal er altijd zijn en op je letten. Ga naar je vader, er is voor over 3 weken een vlucht geboekt voor je. Hij zal je opvangen. Begin daar aan een nieuw leven zonder herinneringen van mij en hebt plezier.

Ik ben zo trots op je Emma, maar het is mijn tijd.

Ik hou van je, Kus Mama.

Aan het einde stortte ik pas echt in. Als papa nooit was weggegaan was dit nooit gebeurd en had ik mijn moeder nog. Ik haat hem! IK HAAT HEM! Ik liet me zakken op mijn bed en viel huilend in slaap, morgen weer school.

Zo dit is dan het eerste hoofdstuk van The bad one. Een best verdrietig hoofdstuk maar wel het begin van alles. Deze week komt er weer een hoofdstuk dus stay tuned!

vote en comment zou ik waarderen

xxmoira