The bad one

~24~

Ik wordt wakker van luid gekreun. Nee he, niet alweer. Dit is al de 5e dag op rij en ik vraag hem iedere keer om ergens anders heen te gaan. Hij roept dan nee en neemt die avond dan weer een chick mee naar hier. Wanneer raken die meisjes nou eens op? Sinds onze ruzie 5 dagen geleden praten we niet meer en kijken we alleen nog maar boos naar elkaar. Ja ik weet het, lekker volwassen maar alles ligt aan hem. Ik blijf boos tot hij sorry zegt. Maar we weten allemaal dat dat niet gaat gebeuren. "Maar ik dacht dat we iets speciaals hadden?!" Hoor ik waarschijnlijk die slet uit de andere kamer schreeuwen. "Arm ding, dacht je dat nou echt? Dan ben je wel heel dom en nu mijn huis uit!" "Maar-." "Geen gemaar! Weg hier!" Ik hoor iemand wegrennen en even later de deur met een klap dicht gaan. Eindelijk kan ik uit mijn kamer komen. Als ik mijn deur open doe zie ik James op de gang staan met een voldane grijns. Ik negeer hem en loop naar de keuken. "Wat? Geen geklaag deze keer?" Vraagt hij terwijl hij achter me aanloopt. "Nee, je verdient die aandacht niet." "wat jij wilt, ik krijg toch al genoeg aandacht van meisjes. Maar dan kan je denk ik wel horen." "Ieuw, doe maar niet." "Plannen voor vandaag?" "Ja, zo ver mogelijk uit de buurt blijven van jou en je kamer. Waarschijnlijk slaap ik vanavond niet hier zodat ik eindelijk jouw leuke avonden niet meer hoef te horen." Antwoord ik terwijl ik James een dodelijke blik geef. "Oehh, ga je bij je vriendje slapen?" "Hij niet mijn vriendje en ja ik ga daar slapen." "Doe geen dingen die ik niet zou doen." Zegt hij met een knipoog. Hij pakt een appel en loopt weer terug naar zijn kamer. Hoe vond ik die jongen ooit leuk?

Na mijn ontbijt neem ik een korte douche en ga ik naar Jonas. Alles gaat goed met zijn arm maar hij kan sowieso komende weken niet meer skaten, wat erg jammer is. Ik klop op zn deur. Er komt een geluid uit zijn kamer. Een geluid dat ik al de hele nacht heb gehoord. Ik kom hier later wel terug want volgens mij hebben ze mij niet horen kloppen. Ik loop zo snel mogelijk weg en ga maar in de aula zitten en na een paar afleveringen van mijn serie te hebben gekeken ga ik weer terug. Ik hoop dat dat meisje weg is. Ik hoor niks meer uit zijn deur komen dus ik klop aan. Na een paar seconde staat hij al voor de deur. "Waar was je? Ik maakte me al zorgen." "Ik uh hoorde jou en een meisje dus ik dacht ik kom later wel terug." Zijn gezichtsuitdrukking veranderd naar beschaamd. "Oh ja dat. Dat was ehm niemand. Kom binnen." Ik loop zijn kamer binnen en plof op de bank. We zouden een filmmarathon gaan houden. Jonas komt naast me zitten en pakt de afstandsbediening. Ergens doet het wel pijn dat hij dus andere meiden doet. Ik dacht dat er een klik tussen ons was.

Het is een paar uur en een paar Harry Potter films later zitten we nog steeds op de bank. Nu alleen met allemaal eten om ons heen en tegen elkaar in een deken gerold. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al half 1 is. Ook zie ik 3 gemiste oproepen van James, raar. Ik leg mijn telefoon weer weg en kijk omhoog naar Jonas. Hij kijkt terug en geeft me een knipoog. Ugh, hij laat me iedere keer blozen en hij weet het volgens mij. Hij trekt me dichter tegen hem aan en we kijken verder naar de film.

Als we alle films hebben gekeken, want in totaal zo'n 10 uur lang duurt. Staan we eindelijk op van de bank. "Kom eens mee, ik wil je iets laten zien." Zegt Jonas die zijn schoenen aan het pakken is. "OKe, waar gaan we heen?" "Verrassing" Oke, ik ben benieuwd wat het is. Ik doe ook mijn schoenen aan en we lopen zijn kamer uit. Een paar gangen door en naar een kamer dat eruitziet als een bezemkast. Het is een lege, donkere kamer met alleen een ladder met een luik erboven. Wat gaat hij doen. Gaat hij mij verkrachten? Nee zo is hij niet. Ik volg hem bang het kamertje in. Misschien vermoordt hij me wel. "Is er iets?" Vraag hij bezorgt. Waarschijnlijk heeft hij door dat ik twijfel. "Ja hoor, gewoon een beetje moe." Lieg ik maar. Het lijkt echt op een scene uit een serie ofzo. Jonas klimt de ladder op en gooit het luik open. Ik volg hem maar naar boven.

Als ik het dak op klim zie ik daar een kleed en allemaal kussens liggen. " De zon gaat over 5 minuten op, precies op tijd!" Zegt Jonas blij als hij zijn telefoon checkt. "Wauw, heb je zit geregeld?" "Yep, Alles." "Dankjewel!" Ik geef hem een knuffel. "Nou kom liggen!" We gaan allebei op de stapels kussens liggen, er liggen zelfs matrassen bij. Jonas slaat zijn arm om me heen en samen kijken we naar de zonsopgang, op het dak van onze school. Dit is zo'n perfect plaatje en even vergeet ik alles.

"Zullen we hier of beneden gaan slapen?" Vraagt Jonas als we ongeveer een kwartiertje hebben gekeken naar de zonsopgang. "Hier lijkt me wel leuk." "Oke, dit is wel het enige bed wat ik heb. Vind je dat erg?" "Nee, helemaal niet." We gaan op de stapel liggen en we rollen ons in een paar dekens. Vlak voor ik in slaap val voel ik hoe Jonas zich omdraait en naar mijn toeschuift. Ik duw me een beetje tegen hem aan en zo vallen we lepeltje lepeltje in slaap. "Welterusten beautiful." Hoor ik hem nog fluisteren.