The bad one

~31~

"En waar de fuck ben jij geweest?" Vraag ik aan James terwijl ik naast hem kom zitten in de klas. " Mijn vader had een last minute familie diner. Ik moest wel gaan het spijt me." "Maakt niet uit maar waarmo kon niks zeggen. wat als je weet ik veel was ontvoerd, of dat  je een ongeluk had met je auto. Weet je hoe vaak ik je heb gebeld?!" "Ja mijn telefoon lag nog in mijn kluis nadat ik weg was gegaan. Maar lief dat je je zorgen maakte." "Volgende keer gewoon zeggen, misschien kan ik wel gewoon mee. Ik bedoel ik ben je vriendin."  "Ja klopt, maar je moet je wel voorbereiden voor mijn familie." "Oh zijn ze zo erg dan?" "Valt wel mee, mijn vader gaat waarscijnlijk veel vragen stellen maar het is te doen. Maar genoeg over mijn familie nu over die van jou." "Ik kan een bezoekuur bij de gevangenis aanvragen als je wilt maar dat is geen goed idee." Ik kijk hem droog aan. Ik heb hem dit toch ooit verteld. Vorig jaar toen hij nog de zogenaamde bad boy was. "Oh ja, sorry. Helemaal vergeten." "Maakt niet uit, ik vergeet sommige dingen ook wel eens." We richten nu allebei onze aandacht op de les. Een heerlijke ochtend verpest door wiskunde. 

Na de eerste paar lessen hebben we pauze en gaan we aan de tafel in het midden zitten, onze tafel. Sanne en Kai komen bij ons zitten. "Uhm wat doe jij hier?" Vraag ik aan Sanne. "Ik zit duh." "Ik bedoel niet aan deze tafel, ik bedoel in dit land." "Oh, op die manier. Nou ik was best benieuwd hoe het met je zou gaan en als besrte vriendin is niks te gek. dus ik dacht ik kom naar je toe voor een jaartje want in Nederland ben ik al klaar met school." Ze kijkt me aan met een duivelse glimlach. "Dus je komt helemaal hierheen, voor wat? Zien hoe het met me gaat? Want dat kan ik je ook zo vertellen, kijk ik heb geweldige vrienden, een geweldig vriendje. Ik heb een soort van huis gevonden en school gaat goed. Ben je nu blij?" "Nee, want weet je, ik wil dat je niks hebt. Je arme moeder, dood door jouw acties en wat doe jij? Je bent niet verdrietig en rouwt niet om haar. Je zit hier vrolijk te zijn en leeft een goed leven. Vind je dat je dat verdient?" Ze kijkt me uitdagend aan. "Na alles wat ik heb meegemaakt? Ja, ik vind dat ik nu eindelijk een beetje geluk verdien want je weet nog niet eens de helft van mijn verhaal en als je hier als een echte vriendin zou komen dan zou je de tijd nemen om het te snappen." Ze blijft stil. Ha, take that bitch . Denk ik. De rest van de tafel is stil. Ze snappen er niks van behalve dat Sanne en ik vriendinnen waren in Nederland. De bel gaat en we staan allemaal op. Jack en Jonathan komen naar me toe "Alles goed?" Vragen ze. "Ja hoor, het gaat wel. Ze is gewoon een bitch." 

De dag is voorbij ik lig samen met James op de bank. We kijken gossip girl samen. Ja, ik heb James zo ver gekregen om gossip girl te kijken, het is een wonder en ik ben trots. We horen geklop op de deur en er wordt een briefje onder geschoven. Ik pak het en er staat: Party at my place1 Zaterdagavond na de eerste wedstrijd van het seizoen. Je weet waar het is -Cameron. 

"Cool, geeft dus een feestje zaterdag." James staat op. "Ja, ik ben echt toe aan een feestje. NU ben ik eindelijk 18." Ik kijk James blij aan. "Uhm schat." "Ja? James wat is er?" "Je weet dat je in Amerika pas mag drinken vanaf je 21e?" "Ohja, kut. Helemaal vergeten. Maar gaat dat ons tegenhouden?" "Uh tuurlijk niet, wat denk jij dan." "oke oke, beter." 

We praten nog even en gaan dan uiteindelijk slapen. 

Het is zaterdagochtend en vandag is de dag van de wedstrijd. We spelen de eerste wedstrijd thuis en bijna de hele school komt kijken. Op de zaterdag is voetbal en zondag hockey en basketbal. Een druk sportschema in het weekend als je het mij vraagt. James en ik maken ons klaar. Ik heb speciaal een trainingspak omdat ze alleen maar kleding voor jongens hadden en mijn tenue is ook de enige die speciaal is gemaakt. Best een luxe eigenlijk. Ik pak al mijn spullen en we spreken af met Jack, Zack en John. We lopen naar de kleedkamer waar er al een paar andere jongens uit het team staan te wachten. Na de opstelling en een peptalk van de coach kleden we ons allemaal om in ons tenue. Ik ga echt niet tussen als die jongens staan dus ik sluit mezelf op in de wc. 

Als iedereen klaar is gaan we het veld op om in te lopen. "Oke Emma als aanvoerder heb jij nu de leiding, laat ze naar je luisteren." Zegt coach voordat hij naar de dug-out gaat. Ik knik. We lopen een paar keer heen en weer en beginnen daarna met overspelen. Het andere team komt ook het veld op en beginnen ook met inlopen. De aanvoerders worden geroepen en ik zie tegenover me een boom Tenminste daar lijkt die jongen op. Ik ben niet heel klein maar die guy is huge. Hun beginne de bal en ik schud zijn hand en die van scheidsrechter. Als de jongen terug is bij zijn team hoor ik ze lachen. "Ze hebben een meisje als aanvoerder dit jaar! Wat een watjes." Hoor ik in de verte. Wacht maar, hij gaat zien hoe goed we zijn. We gaan ons opstellen en ik begin rechtsvoor. 

Het is het begin van de tweede helft en het staat nog steedds 0-0. We lopen  gelijk op dus het is wachten tot iemand een foutje maakt. James staat midden en hij heeft de bal afgepakt. Ik loop naar voren en roep hem. Hij speelt de bal naar mij en ik schiet de bal perfect in het hoekje voorbij de keeper. Iedereen juicht en we geven elkaar een high five. 1-0 voor ons baby!

Nog 10 minuten te gaan en na een goal van Zack en een goals van het andere team staat het 2-1 voor ons. We hebben nu een penalty tegen maar we hebben alle hoop in Jack, onze keeper. Helaas gaat hij de verkeerde kant op en staat het 2-2. We nemen de bal uit en vanuit het midden heeft Zack de bal. Hij loopt naar voor maar hij kan geen kant op. Ik loop vrij en krijg de bal. Er is niemand in het 16 meter gebied. Ik wil uithalen maar dan voel ik de harde grond. De aanvoerder van het andere team heeft me getackeld. Ik probeerde me nog op de vangen met mijn pols maar ik wilde hem niet breken dus trok hem snel terug. Mijn schouder raakt vol de grond en ik lig. Ik blijf ook liggen van de pijn. De scheidrechter geeft ons een penalty en geeft ook aan dat de wedstrijd is afgelopen. Ik probeer op te staan en beweeg een beetje met mijn schouder. Het doet pijn en moet gekoeld worden maar het is te doen. De tegenstander krijgt geel. Ik pak de bal en leg hem op de stip. Dit is het moment. Het is pas de eerste wedstrijd van het seizoen maar deze moeten we winnen. Ik neem een aanloopje en schiet de bal in de rechter hoek. Er zit een soort vage stuiter in waardoor de keeper hem niet kan pakken. Het was niet de bedoeling maar was een perfect goal. Iedereen juicht en het team komt naar me toe en knuffelt me. Ew, mannenzweet. "EMMA! EMMA! EMMA!" Wordt er geroepen en voordat ik het weet zit ik op james zijn schouders. De cheerleaders doen hun routine voor als we hebben gewonnen en de meiden kijken me blij aan. Na een klein feestje op het veld schudden we handen met het andere team en gaan we naar de kleedkamer. "Wie is de beste aanvoerder?!" "EMMA!" Wordt er geroepen. wat een enthousiasme. Ik lach om de jongens. Ik doe mijn tenue uit en doe mijn trainingspak weer aan. Ik dacht er helemaal niet aan dat ik in een kleedkamer vol jongens sta maar ja, boeie. het is hetzelfde als een bikini. Ik kijk in de spiegel naar mijnschouder, het is een beetje blauw geworden maar het valt wel mee, ik kan morgen vast wel spelen. Iedereen pakt zijn spullen en gaat naar zijn kamer. Over een paar uur is het feestje van Cameron al. Ik loop samen met James terug. "Ik ben trots op je babe." Zegt hij met een glimlach. "Dankje." Ik heb van binnen nog steeds een feestje ik bedoel hallo, dit is toch geweldig.