The bad one

~25~

POV Emma,

Ik word wakker van de zon en rek me uit. "Auw!" Hoor ik achter me. "Oops, sorry." Ik ben ook echt handig. Mijn elleboog kwam net in het gezicht van Jonas. Wacht?! Van Jonas?! Ik draai me om en ja hoor daar ligt hij. Ik denk snel terug aan gisteravond. Ohja we bleven hier slapen op het dak. Ik ga rustig weer liggen. "Vanwaar al die stress babe?" Vraagt Jonas terwijl hij rechtop gaat zitten. "Ik wist even niet meer waar ik was en ik ben niet je babe." "Dat komt nog wel." Hoor ik hem fluisteren, volgens mij heeft hij niet door dat ik dat had gehoord. Jonas is al een paar dingen bij elkaar aan het rapen, misschien moet ik maar gaan helpen.

Na een halfuurtje is alles weer naar beneden gehaald. "Ik ga me even omkleden denk ik." "Oke, tot zo. Tenminste, kom je zo terug?" "Ja, is goed." Ik loop de gang door naar mijn eigen kamer, daar tref ik een James aan, hij zit op de bank. "En waar was jij afgelopen nacht?" Vraagt hij met een boze stem terwijl hij gelijk opstaat. "En sinds wanneer maakt dat jou iets uit?" "Het maakt mij niet uit, ik kan gewoon niet hebben dat je vaag over straat zwerft want we weten allebei wat er dan gebeurt he?" "Klootzak!" Ik loop snel langs hem naar mijn kamer. Dan gaat het eindelijk weer goed en dan brengt hij dit er weer bij. Ik pak een tas in met wat kleding voor komend weekend. Hierna is de vakantie toch voorbij en moet ik weer naar mijn eigen kamer omdat ze gaan controleren. Maar tot dan slaap ik bij Jonas, ik ben zo klaar met James. Ik pak ook mijn toilettas, mijn laptop en wat make-up in. Als ik de deur van mijn kamer open zie ik gelukkig geen James. Ik loop snel naar buiten. Daar ben ik ook weer van af voor 2 dagen. Nou als ik van Jonas bij hem mag blijven slapen. Vast wel. 

Eenmaal aangekomen bij zijn kamer klopt ik op zijn deur. Niemand reageert. "Yo Jonas?!" Nog steeds geen reactie. Ik krijg een appje van Jonas. Yo Em, ik ben op het dak. Zie ik je daar? Dan drop ik mn tas maar voor de deur en ga ik naar boven. Er is toch niemand die hier een tas zou stelen want we kennen elkaar toch allemaal soort van. En het is nog steeds vakantie dus er zijn niet heel veel mensen. Als ik door de deur het dak op loop zie ik Jonas daar staan. Ik loop rustig naar hem toe en por in zijn zij, ik weet dat hij daar niet tegen kan. Hij schrikt op maar staat zo dichtbij de rand dat zijn voet eraf glijdt. "JONAS!" Hij kan zich nog net aan een randje vasthouden en ik ga snel op het dak liggen en strek mijn arm uit. "Hier pak mijn hand." Zijn handen glijden van de dakrand en hij hangt nu met zijn volledige gewicht aan mij arm. "Kan je omhoog klimmen?" "Nee, Em laat me vallen." "Nee!" "Jawel Em, het is gras dit overleef ik wel." "Ik ga je niet laten vallen. Dan laat jij maar los maar ik laat je niet gaan." Hij kijkt omhoog in mijn ogen. "Em kan je bij je telefoon of zie je iets dat helpt?" Ik draai me om in hoeverre dat kan en zoek naar mijn telefoon. Daar, een paar meter verderop. Hij is vast uit mijn zak gevallen toen ik op het dak ging liggen. "Ik kan er niet bij, probeer je anders aan mij omhoog te trekken." "Mijn andere arm is nog niet sterk genoeg babe." "Ik ben niet je, ugh hier hebben we geen tijd voor." "Kan je ergens op staan met je voeten?" "Nee het is te ver en jij gaat het ook niet lang meer houden." "Nee, maar daar gaat het nu niet om." "Hoe veel meter is het?" "Ik gok zo'n 15 meter." "Overleed je dat?" "Weet ik veel, laat me maar vallen Em dan komen we er snel genoeg achter." "Nee, nee , nee. Is er niet iemand op de straat?" "Niet dat ik kan zien, laat me vallen." "HELP! HELP! IEMAND?!" "Em er is niemand, er is ook niemand in de school en ik hou het niet meer." Hij kijkt me aan en laat dat los. "Ik vind je leuk Em." Zegt hij vlak voordat ik hem op zijn rug naar beneden zie vallen. Ik ren naar mijn telefoon en bel 911. Er is een ambulance onderweg. Vervolgens sprint ik naar beneden, hij kan niet dood zijn. 

Als ik de deur uit ren zie ik hem daar liggen. "Jonas!" Geen reactie. Natuurlijk niet. Ik ren naar hem toe, in de verte hoor ik al een sirene. Daar ligt hij dan, alweer met pijn, alweer door mij. Hij ligt vredig met zijn ogen gesloten. Wel een beetje rare positie maar ja wat kunnen we daar over zeggen. Er loopt ineens een straaltje bloed uit zijn mond. Is dat goed? Ik denk het niet. Je ziet het altijd in films en dat diegene dan dood is. Nee nee nee, ik kan niet nog iemand verliezen kom op niet nu. Waarom hem. Waarom na die woorden? 

Dan gaat alles heel snel, de ambulance is er en ze gaan gelijk op hem af. Ze roepen allemaal codes naar elkaar maar ik heb geen idee wat ze bedoelen. Dan wordt hij op een brancard gelegd. Ze leggen een deken over hem heen maar ook over zijn gezicht? Nee nee nee betekent dit dat? Ik loop op een van de vrouwen af. "Mevrouw, is hij oke?" "Hoi lieverd, alles goed?" "Nee ik wil weten of het goed gaat komen." Ze kijkt me aan. 

sooooo i am back hehehe, ik had uh even een vakantie genomen van wattpad maar schrijven is toch wel weer erg leuk dus ik ga weer verder met dit boek en hopelijk iedere week een update so enjoy!