The bad one

~15~

P.O.V Emma

Het is nu half 1, ik ben best wel zenuwachtig. Wat als hij zo komt met iets ergs ofzo. We zien het wel.

Er wordt op de deur geklopt. "Kom binnen." Roep ik. De deur gaat open en daar staat James, met een zak van de mac. "My one and only love." Zeg ik als hij binnenkomt. "Awh dankjewel, wat lief." "Ik had het over het eten wat je daar hebt." Zeg ik terwijl ik de zak uit zijn handen pak.

"Dus, je wilde over iets praten?" Vraag ik terwijl ik begin aan mijn kipnuggets. "Ja, ik wilde sorry zeggen voor wat ik heb gedaan enzo en ik hoop dat je me kan vergeven." "Aha, uuhm ik weet het eerlijk nog niet." "Oke, snap ik. Het was ook echt een kutstreek." "Yep, maar stop met praten en ga verder met eten, je burger wordt koud."

Het is iets later en we hebben allebei ons eten op. Er is een dodelijke stilte. Al voor 3 minuten. Zal ik hem vergeven? Hij lijkt nog steeds aardig, maar is hij te vertrouwen? Ik denk het wel.

"Ik ga maar eens." Zegt James terwijl hij opstaat. "Nee wacht. Wil je blijven, ik ben zo alleen." "Sure." "Zullen we netflix kijken? Ik heb me laptop bij me."Vraag ik. "Ja is goed, wat zullen we kijken?" "Uuh geen idee horror?" "Is goed, wat denk je van insidious?" "Ik ken hem niet maar oke." Stem ik in. James komt naast me op het bed zitten, het is groot genoeg. We starten de film, letsgo.

We zijn halverwege de film en hij is niet normaal eng. James zit gewoon rustig te kijken en ik zit weggedoken in mijn dekens, ik zit ook al half op James maar dat boeit niet. "Aah!" Weer een jumpscare, ik lijk echt een watje nu. Ik kruip dichter tegen James aan, bij hem voel ik me veilig. Wacht. Zei ik dat nu echt? Ja dat zei ik. James doet zijn armen stevig om me heen. "wees niet bang, ik bescherm jullie wel." Jullie? Ohja de baby. Ik kijk de film weer verder.

Einde van de film. Hij was super eng maar ik heb het overleefd. Auw. Ik voel een schop. Wacht. "De baby." "Wat is er met de baby?" Vraagt James bezorgd. "Het schopte. Voor de eerste keer, voel." Ik leg zijn hand op mijn buik. Nog een schop. "Wow dit voelt raar." Zegt James. "Weet ik, het stopt ook niet." "Jouw kind word sowieso later profvoetballer." "Ja, Ronaldo 2.0. Maar dat duurt nog even." "Hoe ver ben je eigenlijk?" "Pff ik ben daar zo slecht in, uhm 3/4 maanden volgens mij." Ik ben slecht dat ik dat niet weet maar he ik heb 2 weken in een coma gelegen. "Moet je niet naar huis?" "Ja denk het wel, het is al 3 uur en ik heb morgen school." "Niet dat jij op tijd komt." "Nee oke maar ik moet er wel goed uit zien he." "Waarom? Normaal doe je dat niet." Ik weet gewoon dat hij daar niet tegen kan. Hij komt dichtbij met zijn hoofd. "Ik zie er altijd mooi uit, maar nooit zo mooi als jij prinses." Fluistert hij, ik voel kippenvel. James grijnst. "Ik ga maar eens, tot morgen." "Tot morgen." Hij loopt naar de deur. "Wacht!" Hij draait zich om. "wat is er?" "Ik vergeef je." James lacht, een oprechte lach, hij draait om en loopt weg. Was het slim om hem te vergeven? Geen idee. Ik val al nadenkend in slaap.

Het is 3 dagen later en James is elke dag langs geweest, we praten over van alles en nog wat. Serieuze dingen en minder serieuze dingen. Vandaag mag ik eindelijk weg van deze plek. Begrijp me niet verkeerd want het is heel fijn dat mensen hier je kunnen helpen maar het is hier zoo saai. Er moet komende maand nog wel iemand bij me wonen voor als er iets gebeurd. De eerste twee weken zijn dan James en daarna Lau. "Hee ben je er klaar voor?" Vraagt James als hij mijn kamer binnen komt lopen. "Ja helemaal, kan niet wachten om hier weg te gaan. Ik hoef me alleen uit te checken en dan kunnen we gaan." "Nou waar wachten we dan op." We lopen samen naar de balie, James draagt als een echte gentleman mijn tas. Ik check me uit en we lopen naar de uitgang. "Ik ga het hier missen." Ik doe alsof ik een traan wegveeg. "Nou, gelukkig voor jou heb je over een paar weken weer een afspraak voor de baby." Zegt James met een knipoog. Ohja, ik kom hier maandelijks.

We stappen de auto in en rijden naar mijn huis. "Uh Emma?" "Ja?" "Hoe gaan we dat doen met slapen?" "Hoe bedoel je?" "Nou er is maar 1 bed en we zijn met 2." "Ohja uhm je kan bij mij slapen als je wilt. De bank ligt niet zo lekker voor 2 weken." "Vind je dat goed?" "Ja hoor." Ik kan het hem niet aandoen om op de bank te moeten slapen en no way dat ik daar ga liggen.

We hebben de tassen van James uitgepakt en gaan nu koken. Nou ja 'we' ik kook en James loopt een beetje in het rond te kloten. "Wat eten we eigenlijk?" "Ruik je dat niet?" "Nee, ik zie alleen een soort drab." "We eten pasta en dit is de saus! Ga de tafel dekken ofzo." "Sorry chef." Antwoord hij sarcastisch.

Als we klaar zijn met eten staat James op en wilt hij weglopen. "Waar ga je naartoe?" "Naar de bank." "En de afwas dan?" "Wil jij die niet liever doen?" "Nee, ik heb gekookt en jij doet de afwas." "Yeez je lijkt net mijn moeder." Hij staat op en ruimt af. Als hij net begint met afwassen ga ik naar de keuken. Ik help hem wel voor hij iets laat vallen. "He James, kijk eens." Hij kijkt op en ik sla met mijn hand vol sop ik zijn gezicht. "Hahaha kijk je gezicht!" "Ik krijg jou nog wel!" Hij neemt een hand vol sop en komt achter me aan rennen. Hij is veel sneller en haalt me makkelijk in. "Haha got you." Hij wrijft de sop vol in mijn gezicht. Ik draai me om. Onze gezichten zijn nu super dicht bij elkaar. Ik kijk van zijn ogen naar zijn lippen naar zijn ogen. Hij doet hetzelfde. Zijn telefoon onderbreekt ons. Hij neemt op en ik ga snel verder met de afwas. Wat was dat?

Het is laat en we gaan allebei slapen. We doen onze pyjama's aan en kruipen onder dekens. "Truste." "Truste prinses." We gaan allebei goed liggen en ik voel zijn arm om me heen en zijn hand op mijn buik. Even lijkt alles perfect. En met die gedachte val ik in slaap.

1135 woorden