The bad one

~2~

bleep...bleep...bleep...bleep...boem. Oeps daar ging mijn wekker, nou dan koop mijn vader wel een nieuwe. Zuchtend kom ik mijn bed uit en ga naar de badkamer. Ik pak eerst nog even mijn kleding en vandaag ga ik voor een basic skinny jeans met gaten op je knieën en mijn gele adidas trui, ik pak nog even ondergoed en ga dan douchen. Door het gevoel van de warme stralen op mijn lichaam knap ik een beetje op. Na het douchen föhn ik mijn haar en ga naar beneden. Ik smeer snel een broodje en pak mijn fiets. Op de plek waar Sanne en ik altijd afspreken staat Sanne al. We fietsen door naar school. Ik moet het haar echt vertellen, Sanne weet namelijk nog niet dat ik geen moeder meer heb en dat ik over 3 weken naar mijn vader in Amerika moet gaan verhuizen. Ik vertel het straks wel voor de les. We zijn dik op tijd en ik vraag Sanne of ze even mee wilt komen naar het toilet. Nou hier gaat ie dan. "uhm Sanne, ik moet je iets vertellen" wauw goed begin hoor Emma top! "ja wat is er?" vraagt ze met een bezorgde blik. "nou dit weekend toen ik thuis kwam was mijn moeder er niet en toen heb ik de hele avond gewacht en toen...toen" ik kan niet meer verder praten omdat ik weet moet huilen. Na een paar minuten gaat het weer."ik kreeg toen een telefoontje van de politie en ze is... ze is dood." de tranen blijven maar komen, maar het is waar ze is er echt niet meer. "wat is er gebeurd dan?" vraagt Sanne met tranen in haar ogen. Ik geef haar de brief die ik vanaf zaterdag altijd bij me heb gehouden. Sanne leest de brief door en haar gezichtsuitdrukking gaat veranderd. ze kijkt me niet meer met medelijden aan maar vol afschuw. Ik deins achteruit, ik word bang van deze Sanne. "jij bitch! dit komt allemaal door jou!" roept ze naar me. "huh hoe bedoel je door mij? Het is allemaal mijn vaders schud hoor. Als hij ons nooit had verlaten was dit nooit gebeurd!" "Maar als jij niet was geboren ook niet!" roept ze harder. En nu dringt het tot mij door. Als ik er nooit was geweest. Ik ben de reden. Ik was de herinnering die haar pijn deed. "jou moeder heeft gewoon zelfmoord gepleegd door jou! zo'n lieve vrouw is nu dood. En wat doe jij? jij schuift alles af op je vader maar ben je dan echt zo naïef? Dat je het niet door hebt?" zegt ze al wat zachter tegen mij maar je kan de afschuw in haar stem horen. Ik heb niks meer te zeggen en loop huilend weg. De bel is allang gegaan maar het boeit me niet. Ik loop de klas in en ga zitten. De docent wilt iets zeggen maar zodra ze mijn gezicht ziet houdt ze maar haar mond. Mijn wangen zijn zwart van uitgelopen mascara en mijn ogen zijn dik en rood, alweer. Als na een half uur de bel gaat loop ik meteen weg voordat er vragen worden gesteld. Ik loop naar het toilet om mijn gezicht te wassen en mijn make-up bij de werken. Daarna loop ik naar de kantine/aula en ga maar aan een zijkant op de grond zitten. Opeens staat Sanne op een tafel en begin met een soort van speech. "Jullie kennen allemaal vast wel Emma Jones. En anders kijk dat meisje die daar zielig op de grond zit. Door haar heeft haar bloedeigen moeder zelfmoord gepleegd. Ze kon dat kind gewoon niet meer uitstaan! Zou ik ook niet kunnen hoor als ik dat als kind had. maar in ieder geval is zij dus een schaamte voor iedereen die ze kent, ik bedoel wie wilt er nu vrienden zijn met een moordenaar? Nou ik niet hoor. Dus doei Emma." Ze kijkt me met een vuile blik aan. Ik loop weg, naar buiten en richting mijn fiets. Ik fiets zo snel als ik kan richting huis. Ik loop naar boven en laat me neervallen op mijn bed. Ik pak mijn iPhone 6 en scroll door mijn insta. Allemaal haatcomments en ik heb geen volgers meer. Daarna open ik mijn twitter en post een bericht:'fuck jullie allemaal, jullie weten niet eens wat er is gebeurd nou doei bitches'. zo nu is dat ook weer geregeld. Ik bestel een pizza en ga beneden op de bank een film kijken, wel een horror want ik heb even geen zin in al dat lieve gedoe. Rond een uur of elf ga ik tandenpoetsen en duik ik mijn bed in. morgen de begrafenis.

Beep...Beep...Beep...Beep...BEEP

Aah kutwekker! mag ik nooit eens uitslapen ofzo. moeizaam sla ik de dekens van me af en loop naar de badkamer. ik pak nog even mijn kleding en ga dan douchen. als ik net mijn jeans met een shirtje heb aangedaan besef ik ineens dat het vandaag de begrafenis van mijn moeder is. ik loop weer terug naar mijn kast en pak er een zwart jurkje met kanten mouwtjes uit, ook doe ik mijn hakken aan. als ik klaar ben loop ik naar benden en neem nog even snel een broodje en daarna fiets ik naar de begraafplaats. ik loop het gebouw binnen en de vrouw achter de balie kijkt me onderzoekend aan. "hoi, ik ben hier voor de begrafenis van Anna Jones". begin ik maar. "Ik zal even voor je kijken, eigenlijk ben je een uur te laat maar aangezien er niemand was komen opdagen maken we wel een uitzondering. bent u alleen?" "uhm ja, het hoeft geen hele dienst te zijn ofzo want ik ben toch de enige. is ze al begraven?""nee dat gebeurd vanmiddag pas dus als u even kunt wachten maken we daar de ceremonie van.""oke" "tot 4 uur" zegt de vrouw vriendelijk maar ook vol medelijden. Het was nu half drie dus ik had nog genoeg tijd om even naar de Starbucks te gaan. Als ik binnen kom bestel ik een frapuccino en ga ik op zo'n grote stoel zitten. En lang leven de free wifi van de Starbucks kan ik lekker netflix gaan kijken. Na 2 afleveringen Riverdale is het al tien voor vier, opschieten dus. Ik fiets zo snel als ik kan naar de begraafplaats en loop weer naar de vrouw achter de balie. "he jij weer?" zegt ze opgewekt en vrolijk. "loop maar mee" ik knik en volg haar naar de plek waar mijn moeder straks word begraven. Als we er na een tijdje lopen zijn zie ik de kist al staan, hij staat zelfs al in het graf. Ik mag nog mijn rozen erop leggen en iets zeggen, maar veel komt er niet uit want ik moet weer huilen. De balievrouw ziet het en troost me even, als het weer beter gaat zie ik hoe het aarde weer over mijn moeder word gegooid. Als alles klaar is ga ik weg, ik bedank de vrouw nog even en stap dan op mijn fiets. Als ik thuis ben begin ik gelijk met mijn koffer inpakken, ja ik heb mijn vlucht vervroegd want ik wil hier zo snel mogelijk weg.

Oops! een dagje te laat. Maar wel een lekker lang hoofdstuk! Hoe zou het gaan met Emma in Amerika? Kom daar achter in het volgende hoofdstuk van The bad one ! see ya

xxmoira

ps. thanks voor de 14 reads!