Seni Sevmek İstemiyorum

EDA&TOPRAK

Artık bitmişti ayrılmıştık. Her ne kadar Topra'ğa aşık olsamda dayanamazdım,aradan bir hafta geçmişti. Ve ben hergün farkettirmeden Topra'ğa bakıyordum,sürekli sürtüklerle takılıyordu,onlarla eğleniyordu.

Toprak nerdeyse her gece eve yeni kızlarla geliyordu. Bu bana çok koymuştu artık unutma zamanı gelmişti,geçiyordu bile.. Sonuçta o beni çoktan unutmuştu. Ama ne zaman yanlız kalsam Toprak aklımdan çıkmıyordu. Deprosyana bağladım,artık yüzüme bile bakmıyor,okuldaki sırada yanımdanda kalktı.

Bu akşam Ozan Can'ı merak ettiği için bize gelicek. Dersler yine çok yavaş geçti. Ve ben her saniye Topra'ğı düşünüyordum. Keşke o an onu dinleseydim,belki bir açıklama yapardı,ama bana yalan söylemişti,bitmek zorundaydı.Cenk ve Damla bana bu konuda çok yardımcı oluyorlardı. Ama umursamıyordum.

Ozanla okuldan çıktık bize geldi. Artık evim değişmişti ve kirada kalıyordum. Kafem çok iyi işliyordu yakında kendi evimi alabilecektim. Neyse eve geldik ama işler hiç düşündüğüm gibi gitmedi. Ozan hemen dudaklarıma yapıştı,ittirdim ama Ozan'ın kaslı vücüdu benim kuvvetimi eziyordu. Beni öpmeyi bıraktığında "Seni çok seviyorum" dedi. Ben bi an şok oldum Ozan evliydi ve bu hiç doğru değildi. Ozan'ı kendimden uzaklaştırdım.

"Ozan sen evlisin saçmalamayı kes! Ben Toprağ'ı seviyorum!" dememle Ozan çok sinirlendi.

"Seni sürtük farkında değilmisin seni hamile bırakıp gitti. Yanlız başına Can'ı büyüttün." Ozan haklıydı ama dediği lafa çok sinirlenmiştim.

"Az önce ettiğim laflar için özür dilerim Eda" dedi pişman ifadeyle.

"Ozan lütfen sonra konuşsak Can'la ilgilenmem lazım" Ozan kafasını 'tamam' anlamında salladıktan sonra evden çıktı. Aklıma yine Toprak gelmişti,üzüntümü bastırmamıştım. Evdeki tüm eşyaları döktüm,kırdım,parçaladım... Yukarıya sakinleşmek için Can'ın yanına gittim. Ama Can'a baktınca daha çok ağlıyordum. Can Topra'ğın aynısının tıpkısıydı,gün geçtikçe daha çok benziyordu. Sakinleşmek için uyumaya daldım.

TOPRAK

Eda'dan ayrıldığım geceden beri hergün barda içip eve kız atıyordum ama her seferinde aklıma Eda geliyordu. Onun öpüşü,sarılışı,dokunuşu,gülümsemesi,konuşması,tarzı,hareketleri farklıydı beni benden alıyordu. Ama o anlık Eda'yı unutmak için eve kız atıyordum. Her gece daha kötü oluyordum. Ben onsuz yapamıyordum onun kokusunu almadan, sesini duymadan yapamıyordum. Evden bu sinirle,bu acıyla çıktım. Cebimden Eda'nın tatlı gülümseyen fotoğrafına bakarak arabayı sürmeye başladım. Hızlandıkça,hızlandım,hızlandım ve virajı alamadım direksiyon hakimiyetimi kaybettim...