Domates Suyu Sever Misin?

BÖLÜM-37 (FİNALE SON 3)

Efsun'un ağzından...

"Şşş... Tamam anneciğim. Sakin ol. Baba seni çok seviyor." diyen Ceren'e göz ucuyla baktım. Elimdeki koladan bir yudum daha çektim içime.

"Saçının maşası kırk beş yaşındaki kıçının kılları kadayıf olmuş teyzelerinkine benzemiş Defne. Saçını taramalısın." dedim Defne'ye. Eline bir tarak alıp şöyle bir geçirdi saçlarından.

Evet, olanların özetini geçeyim. Ahlak yoksunu erkeklerimizin tıpkı kendileri gibi ahlak yoksunu bekarlığa veda partilerinden sonra onlarla görüşmeme kararı aldık. Tabiki bu karar sadece iki gün sürdü bilakis bugün Ceren ve Cenk'in düğünü var.

"Efsun abla, karnım çok mu belli oluyor gelinlikten?" dedi Ceren.

"Yok be kızım. Minik bir göbekmiş gibi duruyor." dedim.

Ne biçim bir işin içindeyiz lan biz?

"Şahsen Cenk'in elini tutmayı düşünmüyorum bugün. Hatta her an düğün masasında ona hayır diyebilirim." dedi. Ofladı.

Tam bu sırada gelin odasının kapısı çaldı. Cenk kapıyı açıp kafasını ufacık içeri uzattı. "Hadi ama..." dedi sırıtarak. "Sen bana hayır diyemezsin güzelim. Şu seksiliğime bir bakar mısın?"

Merve eline aldığı çantayı Cenk'in yüzüne fırlattı. Cenk havada yakaladı, sonra içeri girdi.

"Hayatımda gördüğüm en güzel gelinsin."

"Burnunu kırmamı istemiyorsan kaybol." dedi Ceren. Bu kez arkasındayım.

"Ya hadi ama kızım, bugün sorun çıkarma. Gece neremi istiyorsan kırarsın." Hayatımda bu kadar ahlaksız tek bir insan daha görmedim.

Merve eline Defne'nin tarağını alıp bu kez onu fırlattı Cenk'e. "Hassiktir ordan terbiyesiz herif!" diye bağırdı. "Ben senin kafanı kırarım görürsün!"

"Heey... Canım Merve ablam. Ne olur sakin ol biraz ya. Karımın gönlünü almaya çalışıyorum şurda."

"O zaman defol git çiçek yaptır. Ceren'in sevdiği çikolatalardan da al öyle gel!" dedi Merve. Ceren Merve'ye bakıp göz kırptı. "Abla söyle de yeşil erik de alsın valla aşerdim." dedi.

Aramızda tek normal insan yok.

"Yeşil erik de al köpek seni!" diye bağırdı Merve. "Çık git şimdi!" dedi. Beş saniye kadar durdu, "Çikolata frambuazlı olsun hıyar!" diye de ekledi. Aşığım ben bu kıza.

Cenk çıktığında Defne oflayarak oturduğu yerden ayağa kalktı. Yanıma gelip ellerimi tuttu. Bir dakika lan? Ne oluyor bu kıza?

"Efsun..." dedi. Yutkundu. "Her şey için teşekkür ederim."

"Nasıl yani? Sana eziyet ettiğim için, paranı yediğim için, senden nefret ettiğim için mi?"

"Beni sevmemene rağmen bana yardım ettiğin için." dedi. Şaşkınlıkla izliyorum.

"Ben Barış'tan vazgeçtim Efsun. Artık istemiyorum onu. Ne Güneş'i unutuyor ne beni insan yerine koyuyor. Onca kişinin önünde dediğini duymadın mı? 'Sen kimsin?' dedi bana. Daha fazla onun için savaşamam." Yani şimdi Barış da teknik olarak haksız değil ama üzüldüm be kardeşim.

"Gidecek misin şimdi? Gelmez misin bir daha?" dedim.

"Daha fazla ortalarda dolanıp Barış'ı da taciz eder gibi olmak istemem. Bu kadarı yeterli Efsun."

İstemsizce sarıldım Defne'ye. Nefret ettiğim insanları zaman içinde sevme huyumdan da nefret ediyorum. Çöl devesinde de böyle olmuştu.

Defne Ceren'e sarıldı, tebrik etti. Düğün hediyesi olarak ince altın bir kolyeyi boynuna taktı. Yanağını öptü, bizle de vedalaştı. Tam çıkmak için kapıyı açtı ki Aras kapıda belirdi. Al işte. İti an çomağı hazırla.