SHEN MING

[21]

       Gdy słońce wzeszło nad horyzont, witając nowy dzień, w powietrzu wciąż unosił się zapach spalenizny. Morderstwo, pożar i ucieczka księcia sprawiły, że potok plotek zalał całą stolicę i zaczął rozprzestrzeniać się po kraju niczym ogień, który poprzedniej nocy pochłaniał konstrukcję bramy.

         Luo Tang był wyraźnie zmartwiony. Z jednej strony martwił się o przebieg pościgu, na który wyruszył jego bratanek ( nawet jeśli uważał, że znaczna przewaga powinna pozwolić im dopaść Shen Minga), z drugiej natomiast obawiał się gniewu króla. Nie liczył na ułaskawienie, świadomy tego, że przecież zawiedli go i stracili jego zaufanie. 

       Tymczasem po Kanclerzu nie było widać żadnych zmartwień. Zupełnie tak, jakby w ogóle nie przejął się groźbą Jego Wysokości. Ale jak tu się martwić, kiedy wszystko idzie zgodnie z planem? Nawet jeżeli zdarzają się drobne potknięcia. 

        — Dlaczego nas wezwałeś? — zapytał jeden z ministrów siedzących przy długim stole w domu Kanclerza. Wszyscy spojrzeli na starca z zaciekawieniem zmieszanym z obawą. 

       — Muszę z wami poważnie porozmawiać.

       — Musi to być coś naprawdę ważnego, skoro wezwałeś nas o tak wczesnej porze. 

       — Istotnie. Zależy mi bardzo na czasie. 

       — Więc o co chodzi?

       — Chcę wam coś zaproponować. — Zaczął starzec. — W całym Long-zhi-cheng krążą plotki na temat ostatnich wydarzeń w królestwie. Zaginiony służący został zamordowany, a Shen Ming, który cały czas ukrywał się wśród służby zdołał uciec.

        — Czy ma to coś wspólnego z wczorajszym pożarem?
    

       — Tak. — Kiwnął głową. — Ktoś spowodował pożar, aby odwrócić uwagę strażników i umożliwić wrogowi ucieczkę. 

       — Masz jakieś podejrzenia, Kanclerzu?

        — Owszem. Shen Ming ukrywał się jako Zhang Tien Shi, służący w Pałacu Zachodnim. Obawiam się, że to małżonka Liang pomogła mu w ucieczce.

       — A więc sugerujesz, że Pani Liang zrobiła coś wbrew Yongheng-de? Uważasz, że zdradziła króla i świadomie ukrywała wroga pod swoim dachem? To bardzo poważne oskarżenia. 

       — Mówię po prostu jak było. Uważam, że zdrajców trzeba karać.

       — Nie sądzę, żeby to była prawda. Może i Shen Ming ukrywał się w Pałacu Zachodnim, ale Małżonka Liang prawdopodobnie o tym nie wiedziała. W przeciwnym razie powiedziałaby o tym Wang Sun Ye.

       — Kanclerzu, wszyscy wiemy o twojej nienawiści do jej osoby, ale to co mówisz nie jest wystarczającym dowodem, aby stwierdzić, że Pani Liang zdradziła kraj. 

        — Domyślałem się, że nie będziecie chętni do pomocy w pozbyciu się jej. — Kanclerz uśmiechnął się, co zaniepokoiło pozostałych. — Pamiętacie sytuację Pana Que? Pełnił funkcję ministra finansów, jednak został stracony po tym, jak oskarżyłem go o korupcję. 

       — Do czego zmierzasz?
 
       — Kiedy twierdził, że to wszystko kłamstwa, miał absolutną rację. Minister Que był całkowicie oddany Yongheng-de, jednak nawet to nie przeszkodziło mi w pozbyciu się go. — Zaśmiał się. — Pewnie zastanawiacie się, dlaczego posunąłem się do czegoś takiego. Prawdą jest, że nie musiałem tego robić, jednak nie chodziło mi o korzyść materialną. I tak miałem dostęp do całego majątku królewskiego skarbca, oprócz tego posiadam w garści nie tylko królewską armię, ale również Wang Sun Ye. Bez problemu przejąłem funkcję ministra finansów i z taką samą łatwością byłbym w stanie przejąć wasze posady. — Spoglądał po kolei na każdego z mężczyzn siedzących przy stole i z satysfakcją dostrzegał strach w ich oczach. — Ale chcę wam zaproponować pewien układ. Poprzecie mnie, gdy zasugeruję królowi pozbycie się zdrajczyni, a ja pozwolę wam zachować wasze stołki lub zwiększę waszą pozycję.