KURTAR BENİ

🍂BÖLÜM 3 🍁

Aslında buraları kısa tutmak istiyordum fakat 21 ile 23 yaşı arasında yaşadıkları o kadar kolay ve hızlı bitmeyecek gibi. O yüzden buraları bitirdikten sonra diğer karaktere giriş yapacağım. Ve sonrada 23 yaşından devam ederiz.

Sizleri seviyorumm..

*** Düş biriktirdiğim kavanozumu kim kırdı?

*** Cünkü hayat bu kadar mutluluğun yeterli olduğuna karar vermişti.

Ateş sesiyle birlikte masanın altına girmiştik. En korktuğum şey ise bu kişilerin Zafer ve adamları olmasıydı. Ama korkumdan çıkıp kim olduklarına bakamıyordum.

Bana uzanan bir el ile ürktüm. Ayla bana bakıyordu.
Sessiz bir şekilde " ben çıkıp bakacağım ben söyleyene kadar çıkma " demişti.

Onun da gitmesini istemiyordum fakat zaten benim itiraz etmeme bile izin vermeden masanın altından çıkmıştı.

Sonra ise yavaşça beni dürttü. Bu gelen kişinin Zafer olmadığını gösterse ve beni rahatlatsa da hala içimde biraz korku vardı. Sonuçta kafe silahla basılmıştı. O kadarda normal bir olay değildi.

Eli silahlı olan adam hemen yanımızdan geçerek arkadaki benim kafeye girdiği.de çok tatlı bulduğum çifte doğru yürüdü.
Ve kızın kolundan asılarak ilerlemeye başladı. Erkek olan kolu kurtarmaya çalışsa da onu da adamlar tutmuştu.

Onları biraz önce o kadar mutlu görmüştüm ki bir kaç saniye de bu mutluluğun bozulmasına izin vermek haksızlık olurdu. Ben de adamın benim canımı yakacağını bildiğim halde önüne geçtim. Sonuçta ilk kez canım yanmıyordu.

"Çekil şurdan, kimsin sen?"

"Asıl ssn kimsin be kızı burdan götürüyorsun adi"

"Babasıyım sana mı sorucam?"

"Şu yaptığınız hareketten sonra kızınızın size baba derken duraksama yaşayacak ,buna değer mi "

Adam benim dediklerimle küçük bir irkilme yaşamıştı. Ben de böyle devam etmem gerektiğini düşünmüştüm.

"Mesela ben babamdan kaçıyorum, bana yaptığı işkencelerin haddi hesabı yok, sözde benim babam ama ben ona baba derken ciddi bir acı çekiyorum..."

Konuşurken gözüm Ayla ya kaydı. Yaptığı hareketlerden 'iyi gidiyorsun , devam et'
tarzı bir şey anlamıştım.

"Mesela siz buraya silahla girdiğinizde acaba beni mi almaya geldi. O işkenceler egeri mi döneceğim diye korktum , sonra baktım ki ben değil bir başkası bu duruma düşecek , değer mi o ... o sizin kızınız..."

Adam bu sözlerden sonra tamamen yumuşamıştı. Kızın kolunu bıraktı ve arkadaki adamlara erkek olanı da bırakmalarını işaret etti.

Ben de oturalım anlamımda bizim masayı işaret ettim.
Hep birlikte masaya oturduk.
Adam kızına döndü.

"Kızım, ben özür dilerim bir an kendimk tutamadım."
Kız zaten ağlamaya başlamıştı.

"Baba... ben sizi çok özledim"

Bundan sonrası ise onları tanımakla geçti.
Adının Selim olduğunu öğrendiğim adam kızı olan Ceren i aşık olduğu Mert e vermemişti ve kız ile çocuk da çareyi kaçmakta bulmuştu.

"Eee Selim amca artık güzel bir düğün yaparsınız haa"

"Yaparız kızım "

"Düğüne davetiyemizi de isteriz " dedim ve kıkırdadım.
"Kimse gelmese de siz geleceksiniz sen benim kızımla ve şimdeye kadar olmayan oğlumla kavuşma sebebimsin"