KURTAR BENİ

🍂BÖLÜM 1 🍁

Çok farklı bir kurgu ile karşınızdayım.
Şuan var olmasanız bile sizleri seviyorum.
Bu bölüm sonkelime ye ithaf edilmiştir  .
Sonkelime nin intikam mavisi adlı kitabına da davetlisinizz.

***
Zararsız biriyim. Ama düşüncelerim çok cinayet işlemiştir.

Ben Su Özdemir 23 yaşında bir genç kızım. Çoğu insandan farklı bazı davranışlara sahibim.
Farklıyım.
Ve bunun farkındayım , insanların bana olan bakışlarına da artık alıştım. Ben kendimi artık böyle kabullendim.
Hatta mahallemizdeki bazı kişiler bile artık beni kabullendi.

Bundan 2 yıl önceye kadar hiç arkadaşım yoktu. Hoş, şimdikiler de çok mantıklı arkadaşlıklar değil ama.

O zaman size arkadaşlarımdan bahsedeyim.
Öncelikle Uçurum adında bir erkek arkadaşım var. Aslında tam olarak bizler gibi değil, insanlardan farklı bir kaç özelliği var.
Mesela uzun ama sivri olmayan boynuzları , gülkurusu rengindeki gözleri bir de olmayan burun delikleriyle gerçekten insanlardan farklı.

Onunla çok iyi anlaşıyoruz . Onu çok seviyorum. Çünkü tek dostum o.

Bir de Kal var ismi kal çünkü ona böyle seslenmediğim zaman beni terk edeceğini söylüyor. Ben de ona istediği şekilde sesleniyorum.
Kal bir mezar benimle daha çok ölüm hakkında konuşuyor ,onun sayesinde ben de ölümün çok kötü bir şey olmadığını düşünmeye başladım.

Son olarak da Ceza , ceza ben hatalar yaptığım zaman ortaya çıkıyor , yalan söylediğimde , kötü şeyler söylediğimde falan.
Ve bana bunu tekrar yapmamam ile ilgili öğutler veri duruyor.
Aslında görüntüsü tahmin edemeyeceğim kadar korkunç. Genelde morlu renklerde oluyor ama bazen mavinin tonlarında da olabiliyor.
Benim yaptığım kötülüğe göre renkleri değişebiliyor. Ama yine de onu seviyorum. Sonuçta o da benim arkadaşım.

Sanırım en çok Uçurum u seviyorum.

Kendime ait küçük ama 2 katlı bir evim var. Bu ev annemden bana kalmış. Tüm ev ve gardrobum lacivert, siyah,bordo ve haki renkleri ile dolu.
Böyle olmasının bir sebebi yok sadece bu renkleri seviyorum.
Aslında lacivert rengi en çok Uçurum seviyor ve benim bu rengi sevmemde etkisi de var.

O zaman artık güne geri dönelim.

Sizlere bunları anlatırken karnımın acıktığını hissetmemle mutfağa doğru ilerledim. Buzdolabını açmamla küçük bir sinir krizi geçirdim. Çünkü dolap ciddi anlamda boştu.
Hızlıca mutfaktan çıkıp siyah deri ceketimi giydim.
Telefonum , anahtarlarım ve bir miktar para alıp çıktım.

Bakkala varınca içeri girip peynir , yumurta, süt , kakao gibi istediğim şeyleri aldım. Ben bunları alırken bakkal Mehmet amca beni izliyordu.
O sırada bir ses duydum. Bu Uçurum du. Ne dediğini anlamamıştım. O yüzden sordum.

"Ne istiyorsun?"
"Su"

"Efendim kızım ne dedin?"

Mehmet amcanın sesiyle kendime geldim.
"Yok, sana demedim Mehmet amca sen bana bir de su versene "

"Uçurum muydu yine ?"

"Evet , o istedi"

"Kızım sen bir doktora gitsene"

"Mehmet amca bunu konuştuk zaten hem hiç bir işe yaramıyor"

"Endişeleniyorum kızım"

"Gerek yok ben iyiyim , borcum ne kadar"

"24tl kızım"

Parayı Mehmet amcaya uzattım. Ve dışarı çıkmak için adımladım.

"Görüşürüz Mehmet amca"