KURTAR BENİ

🍂BÖLÜM 18 🍁

Su'yun ağzından

Sonunda söyleyebilmiştim. Onu sabah hatırlamama rağmen vereceği tepkiyi merak ettiğim için söylememiştim.
Üzülmüştü. Onu hatırlamamam içinde hayal kırıklıklarına sebep olmuştu.

"Ne?!"

"Nasıl ne ?

"Sen beni se-seviyor mu-s"

"Evet bunu şuana kadar nasıl anlamadığını anlayamıyorum"

"Ben yani sen yani ben..."

"Toprak içeri girelim mi artık?"

"Hı hı"

Eve girdiğimizde bizi Kumsal karşıladı. Yüzündeki 'ben biliyordum'sırıtışı biraz önceki anlara şahitliğini doğrular gibiydi.

"Hoşgeldinizz"

"Hoşbulduk"

"Su artık hatırlıyor musun?"

"En net haliyle hem de "

"Çok sevindim. O kadar korkmuştum ki bizi hatırlamayacaksın diye ben bir şekilde alışırdım ama abim ..."

"Ben de çok üzüldüm size o anları yaşattığım için özür dilerim"

"Neyse şey yemek mi yesek?"

Yemekte bir şey yoktu hazırlamak için ayağa kalktım. Ama beni tutan bir çift el ile geri dönmek zorunda kaldım.

"Güzelim otur sen dışardan söyleriz"

"Peki"

Ben tekrar yerime oturduğumda Toprak dışarı çıkmış. Kumsal da tam karşıma oturmuştu.

"Ee siz ne zaman tam olarak sevgili gibi davranmaya başlayacaksınız?"

"Ha"

"Ne ha , ciddi bir soru sordum şurda"

"Daha bir saat olmadı farkındasın değil mi?"
"Evet ama bu sadece sözde siz birbirinizi uzun zamandır seviyorsunuz zaten"

"Ama yinede .."

"Üff tamam naparsanız yapın. Şu leveli görebildim ya gerisi de gelir"

"Kumsaaal"

"Tamam tamam sustum"

Kumsal koşarcasına kapıdan çıktığında odada tamamen yalnızdım.
Gözlerimi kapattım. Ve hayatımı sorgulamaya başladım. Kararlarımı ,kişiliğimi, yaşadıklarımı, iyiliklerimi, kötülüklerimi her şeyi.

Çok acı çekmiştim bu kesindi zaten. Ayakta durmayı da başarmış sayılırdım. Bana bu acıları çektiren kişinin cezasını da vermiştim. Ama bununla birlikte canımdan bir parçayı da orada bırakmıştım.

Sonra yeni birileri girdi hayatıma. Hayatım ilk zamanki haline dönmeye başladı. İyi degildim ama onlar beni iyi etmeye uğraşıyorlardı.
Beni ilk defa gerçekten seven birileri vardı.

İlk defa sevilmenin basıl bir his olduğunu anlayabiliyordum.
Annem bile hissettirememişti Ayla'ya kadar bunu.
Annemden almadığım sevgiyi Ayla'dan almıştım. Ve öylece bağlanmıştım ona.

Toprak'a gelince ben bile kendimi anlayamıyordum artık. Ona ne zaman bu kadar bağlandım. Ya da hoşlanmaya başladığım zamandan itibaren ona karşı hislerimin bu kadar büyümesi.
Bunca şey ne zaman gerçekleşmişti bilemiyordum.
Tek bildiğim şuan onu çok sevdiğimdi.

Bunların arasında bir de uzun bir süre benimle olan hayali arkadaşlarımı eklemem gerekti.
Hayali olup olmadıklarını hala daha sorguluyordum ve nedensizce onların hayali olmadığına inanıyordum.