KURTAR BENİ

🍂BÖLÜM 13🍁

Multi: Su ve Toprak

Bu bölümü desteklerini benden esirgemeyen Tekboynuzluat477 ye ithaf ediyorum.

***Kirli bir çocuk yüzüyüm kapında ; ama dünyanın en temiz kalbiyle geldim sana. Dünyanın en temiz gözleriyle bakıyorum sana. Şeker değil istediğim yüreğini koy avuçlarıma.***

Toprak'ın ağzından

Bugün annemin mezarına gidecektim. Yaşadıklarım dolayısıyla bayadır onu aksatmıştım. Ve açıkçası bu beni üzüyordu.
Hastaneye uğrayıp gelen hastaları muayene ettim. Bugün hastane yoğun değildi ki ben de erken çıkacaktım.

İşim bittikten sonra hastaneden hızla çıktım. Ve arabayı mezarlığa doğru sürdüm. Mezarlığın içine girerken içime her zamanki gibi bir ürperti yayılmış. Kalbim hüznünü ortaya çıkarmıştı.

Annemin mezarına vardığımda mezarın yanına çöktüm. Gözyaşlarım zaten mezarı görünce akmaya başlamışlardı.

"Bitanem ben geldim. Seni çok özledim. Biliyorum sen de oğlunu çok özledin.Özür dilerim arayı biraz açtım. Ama neler oldu bir bilsen."

"Oğlun aşık oldu anne. Gerçekten çok aşık oldu. İnanmadın mı yoksa? Bak ciddi diyorum bu sefer ben 2.defa bir kadına aşık oldum anne. Üzgünüm. Senden sonra bir kadına aşık oldum. Ama bu o kadar farklı ki. Sana olan aşkım gibi değil, farklı. Tabi bir de biraz garip"

Gülümsemeye çalışarak devam ettim. Bu kadar uzun konuşmamın sebebi beni duyduğuna olan inancımdı. Veya belki bir şeyleri birine anlatma ihtiyacım da olabilirdi.

"Kim bu kişi biliyor musun? Bence öğrenince çok sevineceksin. Ona değer veriyordun sonuçta öyle değil mi?"

"Su , anne . Aşık olduğum kadın. O kadar farklı ve garip ki. Ama onun her türlü davranışını seviyorum. Kendine özgü. "

Sırıttım. En üzgün zamanımda bile sadece düşüncesiyle kalbimdeki yerini hatırlatıyordu.

"O da seni cok seviyor anne. En az benim kadar çok seviyor. İlk tanıştığımız gün ikimizde ağlıyorduk. Bana annesi için ağladığını söylemişti. O gün ikimizde annemiz için, sen için ağlamıştık. Eminim burada olsan onun da annesi olurdun, güzel kadın"

"Neyse benim şimdi gitmem gerek ama en kısa zamanda gelicem tamam mı birtanem?
Kendine iyi bak"

Ağlaya ağlaya mezarlıktan ayrıldım. Sessizdi her yer. Sokakların ya da arabaların bağrışları gürültülü olmasına yetmiyordu. İçim sessizdi, ağlayışlarım sessizdi. Içimdeki ufak çocuģun haykırışları sessizdi.

Bu sessizliği bastırmamın tek yolu ise eve gitmemdi. Ne?! Su'yu görecektim.

Evin önüne geldiğimde arabadan inip eve doğru ilerledim. Evden çıkmamasını söylemiştim. Çünkü dün parkta düşmüştü.

Yanağını ise ciddi bir biçimde kestirmişti. Nasıl yaptığı hakkında bir fikrim olmasa baya derin bir yara olmuştu.

"Suu?"

"Efendimm"

"Nasılsın? Çıktın mı dışarı"

"İyiyim, çıkmadım. Bu arada hoşgeldin"

"Hoşbuldum , dur yanağına bakayım"

"Peki"

Yanağındaki bandı çıkarıp yarayı tekrar temizledim. Ve yeni bir bantla kapattım.
Ona yakın olmak kalbime hiç iyi gelmiyordu.