****O kadar çok acı birikti ki içimde, aldığım nefes bile içime batıyor.***
***Ağlamaktan korkma zihindeki ıstırap verici düşünceler gözyaşlarıyla temizlenir.***
Su'un ağzından
İkimiz birlikte hastaneye geldiğimizde direk başhekimin odasına çıktık. Gerekli konuşmalar yapıldıktan sonraysa Toprak'ın odasına girdik. Bugün ortamı gözlemleyip sırayla yapacağım şeyleri öğrenecektim.
Az çok neleri yapacağımı tahmin edebiliyordum ama yine de dört dörtlük bilmem gerekirdi.
Çok heyecanlıydım.
Toprak beni sakinleştirmek için sabahtan beri konuşuyordu ama hiç bir rahatlatıcı etkisi yoktu.
"Güzelim bu kadar kasmana gerek yok zaten zorlandığın bir şey olursa ben buradayım"
"Üff tamam sakinleşmeye çalışıyorum işte"
...
Akşam olduğunda birlikte eve döndük. Neredeyse hiç zorlanmamıştım. Ve ilk günüm böyle geçtiği için bundan sonra da rahat olabileceğimi düşünüyordum.
"Hoşgeldinizzz"
Kumsal'ın sesini duyunca ona ilerleyip sıkıca sarıldım.
"İlk iş günün nasıldı?"
"Korktuğum gibi değildi, rahattı"
"Sevindim ee geçin hadi"
İçeri girdiğimizde evde temizlik yapılmış olduğunu farkettim.
"Kumsal sen ne yaptın burda?"
"Temizlik yaptım becerememiş miyim?"
"Yok yok güzel yapmışsın da niye?"
"Üff canım sıkıldı ben de dedim hem alışayım bunlara falan diye yaptım bir şeyler"
"Öyle olsun bakalım ben üzerimi değiştireyim"
Odaya girip üzerime daha rahat bir şeyler giydim. Havalar gittikçe soğuyordu ve bunu seviyordum. Çünkü gerçekten tam bir kış insanıydım.
İçeriye geçtiğimde Toprak ve Kumsal'ın sohbet ettiğini gördüm.
Onlar adına çok mutluydum , çok güzellerdi. Birbirlerini zor bulmuşlardı. Ama bundan sonra hep birliktelerdi. Biz birlikteydik.
"Su, güzelim?"
"Ha, efendim?"
"Daldın iyi misin?"
İlerleyip koltuğa, Toprak'ın yanına oturduktan sonra konuşmaya başladım.
"İyiyim sadece çok güzel görünüyorsunuz ve ben kendimi onca şeye rağmen çok şanslı hissediyorum"
Sözlerimin üstüne Toprak'ın kolları sıkıca sarılmıştı bana. Gözlerim dolarken bize bakan Kumsal'a fısıldadım."Gel"
Kumsal da yanımıza gelip sarılınca daha çok duygulanmıştım. Gözlerime dolan yaşlar artık durmuyorlardı.
Hıçkırarak ağlamaya başladığımda tekrardan fısıldadım. Çünkü sesim çıkmıyordu.
"Teşekkür ederim"
Kumsal bizden ayrıldıktan sonra konuşmaya başladı. Biz ise birbirimizi bırakmamıştık.
"Üff tamam tamam duygusala baglamayın ben de ağlayacağım şimdi. Hem açım ben hadi yemek yiyelim"
Kollarımı yavaşça gevşetip Toprak'tan uzaklaştım.
"Tamam o zaman ben mutfağa geçiyorum"
"Hayır gerek yok hazırlanın da dışarı çıkalım"
"Toprak gerek yok bence "
"Güzelim hadi"
"Peki o zaman sen bilirsin"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KURTAR BENİ
Fantasía23 yaşında bir kızım çoğu kişi benim sorunlarım olduğunu düşünüyor. Kabul ediyorum davranışlarımın bazıları çok normal değil ama beni bu hale getirenler onlar . Kimsenin görmediği arkadaşlara sahip olmak ya da onların bana yaptıklarını tekrar tek...
