KURTAR BENİ

🍂BÖLÜM 21🍁

Multiyi Kumsal ve Su olarak düşündüm.;)

İçimizde yağan karları dışarıdaki güneşle buluşturmazsak çığ olurlar ve en sonundasen o çığın altında kalırsın.

kitaplarisevmeyende

Onun için en iyisini istiyordum. Ama en iyisinin hangisi olmasi gerektigini de bilmiyordum.

Su'yun ağzından

Akşam olduğunda Bora'ya salona yatak açtım. Daha sonra aslında Kumsal ile benim olan ama sadece üzerimi değiştirmek için kullandığım odaya girdim. Kumsal uyumuştu bile. Akşama kadar geçmiş senelerden bize bahsetmelerini istemiştik çocuklardan. O günleri tekrar tekrar hatırlayarak bile fazlaca yorulmuşlardı.
Üzerimi değiştirdikten sonra Toprak'ın yanına gittim.
"Uyumuşlar "

"O günleri hatırlamak onlar için zor olmalı"

"Onları anlayabiliyorum. Ama benden çok daha güçlüler. Keşke ben de onlar kadar güçlü olabilsem"

"Sen çok güçlüsün Su. Hayatımda gördüğüm en güçlü insansın"

"Eninde sonunda atlatacaklar. Bir şekilde kurtulacağız bu insanlardan. Ama aklımda bir soru var "

"Söyle güzelim"

"Oradan kurtulanlar nerede kalacak peki?"

"Ben aslında taşınmayı düşünüyordum ya bu evi de satmak yerine onlara mı versek?"

"Yaa güzel düşünmüşsün sevgilim"

"Bakalım bir şeyler yaparız illaki. Hadi sen düşünme bunları uyu artık."

Yavaşça Toprak'ın yanına yattım. Kollarımı sıkıca sardığımda onun kollarını da belimde hissettim. Yorgundum. Yorgunduk. Bizi dinlendirecek olan şey aramızdaki bağ ya da sevgi olsa da şimdilik uykuyla bunu bastırmaya çalışıyorduk.

"Hayır, hayır yeter artık bırak onu . O benim kardeşim noolur "

Yataktan hızla doğruldum. Yine hatırlayamadığım ama beni çok etkileyen bir kabus görmüştüm. Artık o kadar çok ve farklı kabus görüyordum ki hatırlayamıyordum bile. Sadece çok korkunç ve yaşantımla ilgili şeyler gördüğümü hatırlıyordum.
Bugün de aklımda kalan tek şey Kumsal olmuştu.
Toprak'ı rahatsız etmeden yatakta doğruldum. Saate baktığımda gece 02.47 olduğunu gördüm.Yavaş adımlarla mutfağa ilerledim. Önce yüzümü yıkadım. Sonra da bardağa su doldurdum.
Odaya geri dönecekken hıçkırık seslerine kesildim.
Bu bir erkek sesiydi. Toprak olmadığına göre Bora?!
Sesin geldiği yere doğru ilerledim. Ses bahçeden geliyordu. Kapıyı açıp çıktığımda kapının yanındaki kaldırımda Bora'yı gördüm.
"Bora?"

"Şey ben hava almaya..."

"Anlatmak ister misin?"

"Hayır gerek yok, teşekkürler. Hava soğuk. İçeri geçsek iyi olur."

"İçimize yağan karları dışarıdaki güneşle buluşturmazsak çığ olurlar ve en sonunda sen o çığın altında kalırsın Bora. Hadi ben dinlerim seni"

"Ben , ben teşekkür ederim yani"

"Boraa"

"Peki. Ben aslında yaşamı düşünüyorum. Hepsini. Geçmişi, geleceği, şuanı. Ama bir türlü işin içinden çıkamıyorum. Hayatı çözemiyorum"

"Buna sebep olan şey ne peki, seni engelleyen?"

"Beni anlaman çok zor. Çok zor bir hayat geçirdim. Ama şuan güvendeyim. Yaşamım boyunca yalnızdım ama şimdi değilim. Yaşamım boyunca kırıcı ve hırçındım ama şimdi değer veriyorum. "