Ο όρκος

~ 2 ~

Αυτές τις δύο μέρες έχω λογομαχήσει τόσο πολύ με το θείο Will για το θέμα του γάμου προσπαθώντας να του αλλάξω γνώμη να δεν ακούει κουβέντα. Ο Will ποτέ μέχρι τώρα δεν έχει κάνει κάτι τόσο επιπόλαιο το οποίο αφορά εμένα και δεν έχει αγνοήσει τα συναισθήματά μου για οποιοδήποτε θέμα μέχρι τώρα. Εδώ και δύο μέρες προσπαθώ να του υπενθυμίσω για πιο λόγο έδωσαν τον όρκο να μην παντρευτώ και να μην αγαπήσω ποτέ και πως αυτός ο άνδρας δεν είναι κατάλληλος για σύζυγος με όλα αυτά που λέγονται μα όλο καταλήγουμε να φωνάζουμε και να θυμώνουμε ο ένας τον άλλο. Πράγμα που με  στεναχωρεί αφάνταστα γιατί ποτέ δεν μαλώνουμε με τον Will. Έχω σκοπό να χαλάσω αυτόν τον αρραβώνα πριν καν καταλήξει σε γάμο πάση θυσία και για αυτό θα κάνω μια τελευταία προσπάθεια να μεταπείσω τον Will πρίν έρθει ο Alexander γαι την γνωριμία μας. Εάν δεν πείσω τον Will να ακυρώσει τον αρραβώνα τότε θα πρέπει να πάρω το θέμα στα χέρια μου.

Στάθηκα έξω από την πόρτα του γραφείου του Will για λίγα δευτερόλεπτα πριν χτυπήσω για να πάρω θάρρος. Πήρα μια βαθιά ανάσα και μετά χτύπησα διακριτικά την πόρτα. Ο Will απάντησε αμέσως και έτσι μπήκα μέσα με τον αέρα ντίβας αλλά μόλις τον αντίκρισα όλο το θάρρος μου πήγε περίπατο.

«Will μπορώ να σου μιλήσω;» του είπα σιγά.

«Gabi αν είναι για το θέμα του γάμου δεν θέλω να ακούσω κουβέντα. Δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη.» μου είπε κάπως αγανακτισμένα.

«Μα Will δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να παντρευτώ, από τι στιγμή που είμαστε μια χαρά οι δυο μας και δεν έχουμε ανάγκη κανέναν άλλον! Επίσης σε ένα μήνα θα έρθει ο Tony και θα είμαστε ξανά όλοι μαζί. Οι τρεις μας όπως παλιά! Άσε που άμα μάθει για το γάμο θα γίνει άλλος άνθρωπος και δεν θα συμφωνήσει ούτος ή άλλως να παντρευτώ αυτόν τον γυναικά. Και μην ξεχνάμε και τον όρκο μου! Αλλά από ότι φαίνεται εσύ δεν δίνεις καμία σημασία σε αυτό! Θες μήπως να σου θυμίσω γιατί τον έδωσα Will; Γιατί από ότι φαίνεται ξεχνάς.»

Ο Will όση ώρα μιλούσα κοιτούσε έξω από το παράθυρο αλλά όταν άκουσε την τελευταία μου πρόταση γύρισε προς το μέρος μου με ένα αγριεμένο βλέμμα.

«Δεν θέλω να μου θυμίσεις για πιο λόγο εδωσες τον όρκο σου  Gabi! Θυμάμαι πολύ καλά για πιο λόγο τον έδωσες. Δεν περνάει μέρα, ώρα ή λεπτό που να μην το σκέφτομαι! Που να μην θυμάμαι! Ξέρω πως πονάς, όπως πονάω και εγώ και ο Tony, μα αυτό δεν θα με κάνει να αλλάξω γνώμη για το γάμο. Και ξέρεις γιατί; Γιατί όσο περισσότερο μου το θυμίζεις τόσο πιο πολύ πιστεύω πως είναι το σωστό. Και είμαι σίγουρος ότι ο Tony θα συμφωνήσει μόλις του εξηγήσω την κατάσταση.»