Εδώ και ένα τέταρτο στέκομαι μπροστά από την ντουλάπα με την βαλίτσα ανοικτή και προσπαθώ να βρώ τι ρούχα θα πάρω μαζί μου.
Το θέμα είναι όμως πως δεν νιώθω καλά που φεύγω.
Ναι φοβάμαι για το τι μπορεί να κάνει μετά από αυτά που είδα.
Ναι φοβήθηκα όταν τον είδα να σκοτώνει τον δολοφόνο της οικογένεια μου χωρίς συναίσθημα.
Ναι φοβάμαι για το τι μπορεί να γίνει εάν του πω την αλήθεια.
Όμως από την άλλη εξακολουθώ να τον αγαπώ.
Νιώθω δύο χέρια να αγκαλιάζουν τη μέση μου και το κεφάλι του στην λακούβα του λαιμού μου.
«Τι σκέφτεσαι τόσο πολύ;!»
«Δεν ξέρω τι να πάρω μαζί μου.» του λέω όσο πιο χαλαρά μπορώ.
«Μην το σκέφτεσαι τόσο πολύ. Στο σπίτι σου θα είσαι. Εξάλλου εάν ξεχάσεις κάτι μπορώ πάντα να σου το φέρω εγώ.» είπε και με φίλησε στο μάγουλο.
«Δεν θέλω να σε βάζω σε κόπο.»
«Ότι αφορά εσένα ποτέ δεν είναι κόπος.»
«Ότι πείς! Φύγε τώρα θέλω να φτιάξω τη βαλίτσα μου!»
«Ω έλα τώρα! Δεν θα φύγει ο Tony για μία ώρα! Πάμε στο κρεβάτι!»
«Alex είπα όχι!» είπα και προσπάθησα να τον ξεκολλήσω από πάνω μου.
Εκείνος όμως συνέχισε να με φιλάει όπου βρεί.
«Μου έλειψες. Θέλω να σε νιώσω.» μου είπε καθώς με φιλούσε απαλά στα χείλη.
«Είπα όχι! Άσε με τώρα να συνεχίσω τη δουλειά μου!»
«Καλά.» είπε παραδομένος και έφυγε από το δωμάτιο.
Μόλις έφυγε πήγα και κλείδωσα την πόρτα.
Δεν έφταναν όλα όσα έγιναν, έχει αργήσει και η περίοδος μου.
Εντάξει δεν λέω το δεύτερο συμβαίνει συχνά γιατί δεν έχω σταθερό κύκλο αλλά και πάλι!
Δεν ανησυχώ βέβαια γιατί πάντα ήμασταν προσεκτικοί.
Όμως και πάλι και μόνο η πιθανότητα με τρελαίνει.
Όταν επιτέλους μετά από μια ώρα τελείωσα με τη βαλίτσα μου και κατέβηκα στο γκαράζ για να βάλω τα πράγματα στο αυτοκίνητο ένιωσα δύο χέρια να με σφίγγουν.
Άρχισε να με φιλάει όπου μπορούσε.
«Ρε Alex σταματά θα αργήσω!» του λέω με παράπονο.
«Μα μωρό μου που θα πας και θα με αφήσεις μόνο μου! Και ο Tony δεν θα πάθει τίποτα άμα δεν σε δεί για λίγες μέρες ακόμα πριν φύγει!»
«Θα πάθω εγώ όμως!»
«Σε παρακαλώ μείνε.» μου λέει με το πιο γλυκό πρόσωπο.
«Alex σταματά να κάνεις σαν μωρό. Μια βδομάδα θα λείπω μόνο!»
«ΤΙ;!;!;!;!»
Ωχ δεν του είχα πει ότι θα λείπω για μια βδομάδα!
«Μια βδομάδα;; Δεν μου είπες για μια βδομάδα! Για το Σαββατοκύριακο είπες! Πότε έγινε βδομάδα;!»
«Σιγά μωρέ! Πως κανείς έτσι! Μια βδομάδα είναι. Και δεν θα πάω σε άλλη χώρα! Σπίτι μου θα πάω και ξέρεις που είναι.»
«Ναι αλλά εγώ υποφέρω μακριά σού!»
«Ναι αλλά πρέπει να πάω στον Tony.»
«Ναι αλλά δεν περνάς καλύτερα εδώ;» λέει και αρχίζει να φιλάει το λαιμό μου.
Δεν μπορώ να σκεφτώ λογικά όταν κάνει έτσι.
Όταν είμαι κοντά του χάνω κάθε λογική.
«Alex...»
Η φωνή μου ίσα που βγαίνει.
«Ναι μωρό μου;!»
«Alex...»
«Πάμε πάνω!»
~•~
Επιτέλους σπίτι!
Αφού έγινε ότι έγινε κατάφερα να πείσω τον Alex να με αφήσει να φύγω.
Δεν ήθελα να φύγω αλλά πρέπει να σκεφτώ όλα όσα έγιναν.
Όταν βρίσκομαι κοντά του όμως δεν μπορώ να το κάνω αυτό.
Όταν τον έχω κοντά μου με επηρεάζει.
Τα συναισθήματα μου για αυτόν τον άνθρωπο μπαίνουν πάντα πάνω από τη λογική μου.
Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω μέσα στο σπίτι.
Τίποτα δεν έχει αλλάξει!
Ανέβω στο δωμάτιο μου και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου.
Η απόλυτη ηρεμία γύρω μου.
Δεν υπάρχει άνθρωπος στο σπίτι.
Ηρεμία.
Αυτό ήθελα!
Έτσι δεν είναι;
YOU ARE READING
Ο όρκος
Teen FictionΔύο άνθρωποι. Ο καθένας με τα δικά του μυστικά καί το δικό του σκληρό παρελθόν. Όμως ένας κανονισμένος γάμος θα αλλάξει πολλά στη ζωή καί τον δύο. Θα κυριαρχήσει η αγάπη ή το μίσος; Θα καταφέρουν να βγούνε ζωντανοί καί οι δύο; Highest ranking 2/9/1...
