Gabi's pov
Περπατούσαμε εδώ και μια ώρα μέσα στο δάσος. Τα πόδια μου με πέθαιναν από όλον αυτό το δρόμο μέσα στο νοτισμένο από τη βροχή χώμα. Βέβαια υπήρχε ένα δρομάκι που σχηματίστηκε από τις πολλές διαδρομές, λογικά του Alex σε αυτό το μέρος που τόσο πολύ επέμενε να με πάει.
Δεν ξέρω γιατί αλλά έμοιαζε αρκετά προβληματισμένος όταν ξύπνησα στην αγκαλιά του. Δεν είπα τίποτα όμως γιατί φαντάζομαι πως του έπεσαν πολλά όλα αυτά που του είπα για την οικογένεια μου. Δεν είναι και η πιο ευχάριστη ιστορία να λες στον κόσμο. Δεν θέλω όμως να με λυπάται. Δεν θέλω τον οίκτο του.
«Φτάνουμε;»
«Σε λίγο.»
«Και πριν μισή ώρα σε λίγο είπες.»
«Σταμάτα να είσαι ανυπόμονη.» είπε ενώ γύρισε να με κοιτάξει χαμογελώντας.
«Δεν είμαι ανυπόμονη! Απλά κουράστηκα!»
«Πραγματικά σε δέκα λεπτά θα είμαστε εκεί.»
«Επιτέλους!!»
~•~
Επιτέλους φτάσαμε στο μέρος που ήθελε τόσο να μου δείξει. Είναι μια πανέμορφη λίμνη μέσα στη μέση του δάσους με έναν καταρράκτη να πέφτει από τα βουνά. Είναι το πιο όμορφο μέρος που έχω αντικρίσει. Είναι πολύ ήρεμα και υπάρχει μια ξύλινη κατασκευή στην άκρη της λίμνης σαν βεράντα με δύο παγκάκια.
«Είναι πανέμορφο!!» είπα και τον κοίταξα αλλά δεν μου είπε τίποτα και πήγε να καθήσει στην άκρη της κατασκευής βγάζοντας τα παπούτσια του και βάζοντας μέσα στο νερό. Πήγα και εγώ δίπλα του και έκανα το ίδιο.
«Alex είσαι καλά;» είπα ενώ έβαλα το χέρι μου πάνω στο δικό του.
«Ναι, απλά αυτό το μέρος έχει πολλές αναμνήσεις.»
«Μπορούμε να γυρίσουμε πίσω.»
«Όχι! Δεν θέλω να γυρίσουμε πίσω! Απλά έχω πολλά χρόνια να έρθω εδώ και απλά δεν μπορούσα να το κάνω μόνος μου.»
Δεν είπα τίποτα. Μόνο του έσφιξα λίγο περισσότερο το χέρι και μείναμε έτσι σιωπηλοί κοιτώντας το υπέροχο τοπίο μπροστά μας.
Alex pov
Αυτό ήταν το αγαπημένο μέρος της αδελφής μου. Ερχόταν εδώ κάθε μέρα και μερικές φορές με ανάγκαζε να έρθω και εγώ μαζί της. Τότε δεν ήθελα γιατί είναι αρκετά μακριά από το σπίτι και είχα πολύ δουλειά μα τώρα το απολαμβάνω. Είναι η πρώτη φορά που ήρθα εδώ μετά από το θάνατο της. Δεν μπορούσα να έρθω μόνος μου εδώ. Οι αναμνήσεις είναι πολλές. Άλλες όμορφες και άλλες λίγο πιο λυπητερές αλλά είναι όλες μαζί της. Χαίρομαι που έχω τη Gabi μαζί μου.
«Gabi;»
«Πες μου.»
«Σου λείπουν; Θέλω να πω σου λείπουν οι γονείς σου;»
«Όσο περίεργο και αν ακούγεται, μου λείπουν πολύ. Μου λείπουν κάθε μέρα ενώ θα έπρεπε να μισώ τον μπαμπά μου για αυτό που έκανε, δεν το κάνω. Δεν ξέρω γιατί.»
«Ίσως τα πράγματα να μην είναι όπως φαίνονται.»
«Δεν ξέρω. Είσαι το πρώτο άτομο που το μαθαίνει και δεν μιλάμε για αυτό το θέμα στο σπίτι. Αλλά όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο κάτι δεν μου κολλάει.»
«Ίσως θα έπρεπε να μιλήσεις με τον θείο σου.»
«Ίσως.»
YOU ARE READING
Ο όρκος
Teen FictionΔύο άνθρωποι. Ο καθένας με τα δικά του μυστικά καί το δικό του σκληρό παρελθόν. Όμως ένας κανονισμένος γάμος θα αλλάξει πολλά στη ζωή καί τον δύο. Θα κυριαρχήσει η αγάπη ή το μίσος; Θα καταφέρουν να βγούνε ζωντανοί καί οι δύο; Highest ranking 2/9/1...
