Haters gonna hate [Book 2]

Who Is He?

Την επόμενη μέρα υποτίθεται πως θα πήγαινα μόνη μου σχολή αλλα ο Θοδωρής είχε αλλά σχέδια για κάποιον περίεργο λόγο. Άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα να στέκεται μπροστά από τον καθρέφτη χορεύοντας ελαφρώς και χτενιζοντας τα μαλλιά του, όλα αυτά πριν τις 6 το πρωί.

"Τι κάνεις;" τον ρώτησα νυσταγμένη.

"Ετοιμάζομαι για να σε πάω σχολή, πρέπει όλοι να δουν ότι τα έχεις με έναν άντρα."

"Ναι γιατί μέχρι τώρα νόμιζαν πως τα έχω με κοπέλα..."

"Κοψε τις εξυπνάδες και ντύσου μικρή."

Χτύπησα το κεφάλι μου στο μαξιλάρι και σηκώθηκα από το αγαπητό μου κρεβάτι, όσο δύσκολο κι αν ήτανε, τα κατάφερα. Ξεκίνησα να ντύνομαι μόνο που όταν έμεινα με τα εσώρουχα ο Θοδωρής με πήρε αγκαλιά από πίσω και άρχισε να με φιλάει στον λαιμό.

"Πρέπει να ξεκινήσουμε." του είπα ενοχλημένη.

"Σταμάτα να γκρινιάζεις επιτέλους."

"Απλα έχω υποχρεώσεις, δε μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό."

Κατέβασε μούτρα μέχρι το πάτωμα και πήγε στο σαλόνι φανερά ενοχλημένος, δε μπορούσε να καταλάβει ότι είχα δουλειές και ήθελα να είμαι συνεπής γιατί είχε συνηθίσει να με βλέπει κάθε μέρα όλη μέρα, όχι ότι τώρα με βλέπει λίγο αλλά τι να πω. Αφού ντύθηκα πήγα κι εγώ στο σαλόνι, τον είδα να κάθεται στον καναπέ με τα πόδια στο τραπέζι κοιτάζοντας τηλεόραση.

"Θα με πας;" τον ρώτησα γλυκά.

"Θα σε πάω βρε Caroline, τι να σε κάνω, ξες πόσο σε θέλω." είπε και σηκώθηκε εκνευρισμενος.

Μπήκαμε στο αμάξι και αρχικά δε λέγαμε κάτι. Ξαφνικά, με κοίταξε περίεργα και άρχισε να σκέφτεται, κάνει και τέτοια κόλπα.

"Έγινε κάτι;" τον ρώτησα.

"Χθες μου είπες κάτι για ένα παιδί αν θυμάμαι καλά, μπορώ να τον πλακώσω;" ρώτησε χτυπώντας το τιμόνι ρυθμικά.

Είχα μείνει λίγο, δε περιμενα να θυμάται τίποτα από την προηγούμενη μέρα καθώς είχε γίνει εντελώς κομμάτια αλλά φαίνεται πως είχα πέσει έξω, δυστυχώς δηλαδή. Του εξήγησα τι ακριβώς είχε γίνει με αυτόν τον Chris, δε φάνηκε πολύ χαρούμενος με αυτά που ακουσε.

"Ωραία, θα μου τον γνωρίσεις αμέσως." είπε πάρκαρε μπροστά από τη σχολή, δεν είχα καταλάβει καν πότε φτάσαμε.

Βγήκαμε έξω μαζί, όλα τα βλέμματα ήταν καρφωμένα επάνω μας και ένιωθα λίγο αμήχανα. Όταν φτάσαμε έξω από την πόρτα πήγα να τον αποχαιρετήσω αλλά αυτός μπήκε μέσα μαζί μου, τραγική κατάσταση. Για κακη μου τύχη, ο Chris βρισκόταν ελάχιστα μέτρα πιο κάτω και κοιτούσε γελώντας ακατάπαυστα.