Haters gonna hate [Book 2]

Pick Up Or I'll BANG BANG

Caroline's P. O. V
Γυρισα σπίτι, πέταξα τα ρούχα μου μέσα στο σακίδιο κι έφυγα κατευθείαν για να πάω στην Sandra, την επόμενη μέρα είχα σχολή και ήθελα να καταφέρω να κοιμηθώ, μόνο αυτή μπορούσε να με κάνει να ξεχαστω και να ηρεμήσω. Μετά από μερικά λεπτά είχα φτάσει σπίτι της, δεν την είχα ενημερώσει αλλά σιγά, γι αυτό είναι οι κολλητές άλλωστε. Χτύπησα την πόρτα, άργησε λίγο να μου ανοίξει αλλά τουλάχιστον ήταν σπίτι γιατί αλλιώς θα έκλαιγα μόνη μου όλη μέρα.

"Carol, δε θα έπρεπε ήσουν μαζί με τα παιδιά;" με ρώτησε έκπληκτη.

"Αν στη λέξη παιδιά συμπεριλαμβάνονται τέσσερεις πουτανες κι ενας Θοδωρής να πιάνει ότι βρει τοτε όχι, δε θα έπρεπε να είμαι με τα παιδιά, θα ήταν γελοίο αν καθόμουν κι άλλο σε αυτό το μπουρδελο." είπα μπαίνοντας στο σπίτι και πέταξα το σακίδιο μου στο πάτωμα.

Αυτή χαμήλωσε το βλέμμα της και φάνηκε απογοητευμένη. Oh shit, είχα ξεχάσει ότι στην όλη κατάσταση εμπλέκεται και ο illeo, μαντάρα τα έκανα, θα κλαίμε μαζί τώρα. Καθίσαμε μαζί στον καναπέ και άρχισα να της εξηγώ με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα, φυσικά και της είπα για το τηλεφώνημα, για την στάση του Θοδωρή αλλά και του illeo, για όλα. Φυσικά και ήταν στενοχωρημένη αλλά το πάλευε, εγώ απο την άλλη όσο πιο πολλά έλεγα τόσο πιο πολύ έκλαιγα, σκατα.

Isyourboysinboy
Μωρο, έφτασες; Εγώ δε θα αργήσω πολύ, γίνεται γρήγορα η δουλειά.

Με πάρα πολύ αργές κινήσεις άφησα το Κινητο στο τραπεζι, στράφηκα προς την Sandra και της χάρισα ένα ψυχρό, δολοφονικό χαμόγελο. Δεν έλεγα κάτι, απλά ήμουν έτοιμη να σκοτώσω άνθρωπο, δεν είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να έχει το μυαλό αμοιβαδας, δεν γθνεται.

"Όλα καλά;" απόρησε η Sandra.

"Ειναι εντελώς χαζός, δεν έχει αντίληψη, No IQ..."

Η παγερη μου έκφραση συνέχισε να είναι αποτυπωμένη στο πρόσωπό μου, για την ακρίβεια πέρα από νεύρα εκείνη τη στιγμή ένιωθα κι ένα έντονο κριντζ να με κατακλύζει, η βλακεια του μου είχε κάψει τον εγκέφαλο. Τον άφησα στο διαβάστηκε έτσι ώστε να ηρεμήσω αλλά αυτός δεν με άφηνε σε ησυχία, με πήρε τηλέφωνο άπειρες φορές, δεν υπήρχε περίπτωση να το σηκώσω όμως.

"Carol θα σε πριξει, σήκωσε το και πες ότι δε θες να μιλήσεις." μου είπε εκνευρισμένη η Sandra.

"Δε θέλω να μιλήσω μαζί του, Άστον να καίγεται μόνος του." αποκρίθηκα.

Ναι, εγώ καλά τα λέω, το θέμα είναι ότι κυριολεκτικά δε με άφηνε σε ησυχία. Με το που έκλεινε το τηλέφωνο ξανά έπαιρνε, καπάκι εντελώς όμως. Έκλεισα τον ήχο αλλά κια πάλι δεν βελτιώθηκε η κατάσταση καθώς δε μπορούσα να χρησιμοποιήσω το κινητό μου εξαιτίας του. Κοίταξα την Sandra και ρολαρα τα μάτια μου, αυτή γέλασε και επέμεινε στο να το σηκώσω.

Isyourboysinboy
Σήκωσε το αλλιώς ξέρεις, guns, περίστροφο και BANG. Αλλά σοβαρά τώρα μωρό μου σήκωσε το...

Απο την μια δε μπορεί κανείς να φανταστεί πόσο ήθελα να σηκώσω το τηλέφωνο και να τα βρω μαζί του, σε φάση, μου έλειπε ήδη. Από την άλλη όμως δεν θα κάτσω να δεχτώ το να μου φερθεί ο οποιοσδήποτε με αυτόν τον τρόπο. Με ξανά πήρε και το έκλεισε, στο διαολο.

Πήγα να σηκωθώ κια να βάλω πιτζάμες, δεν ήταν αργά αλλά ήθελα να κοιμηθώ, καλό θα μου έκανε να ξεκουραστώ λόγο. Μόλις σηκώθηκα από τον καναπέ άρχισα να ζαλίζομαι λίγο, γαμωτο Θοδωρή με έκανες σκατα ψυχολογικά και με έπιασαν τα ψυχοσωματικα μου.

"Μαλακα Carol είσαι καλά; Έχεις γίνει χλωμη..." μου είπε ανήσυχη.

"Κ-καλά-"

Sinboy's P. O. V
Γυρισα σπίτι και δεν την είδα εκεί, είχε φύγει. Εντάξει, σίγουρα ναζια θα μου έκανε αλλά δεν ειχα όρεξη για μαλακιες οπότε την πλάκωσα στα τηλέφωνα αλλά δεν απαντούσε. Αν ήταν κάποια άλλη θα την είχα παρατήσει επιτόπου αλλά έχε χάρη που έφαγα κόλλημα, ποιος εγώ ρε μαλακα έλεος. Της έστειλα μηνύματα και πάλι, τίποτα, χαμένη. Είχα αρχίσει να ανησυχώ άσχημα μέχρι που με πήρε τηλέφωνο ο illeo, τότε ανησύχησα ακόμα περισσότερο.

"Τρέχα στης Sandra τώρα, όταν λέω τώρα, τώρα." μου φώναξε.

"Τι έγινε ρε;"

"Η δικιά σου λιποθύμησε."

Με το που το άκουσα έκλεισα το κινητό και έτρεξα προς το σπίτι της Sandra, εγώ έφταιγα πάλι, ωραία. Έφτασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, η καρδιά μου χτυπούσα σαν τρελή. Γαμω, γιατί οι σκέψεις μου είναι τόσο μελό; Ακόμα και σε αυτό ρίμα έκανα ο πουστης, τι ταλέντο είμαι ρε τι-

"Επιτέλους ήρθες." είπε η Sandra και με τράβηξε μέσα στο σπίτι.

Με καθοδήγησε στο σαλόνι, εκεί είδα την Carol ξαπλωμένη και έναν illeo να καπνίζει στην κουζίνα, τι βλαμμένος, το κορίτσι μου είναι αναίσθητο κι αντί για να βοηθήσει ντουμανιαζει. Είχε χάσει εντελώς τις αισθήσεις της και πραγματικά νομίζω πως πρώτη φορά μετά από πάρα πολύ καιρό αγχώθηκα τόσο άσχημα. Κάθισα δίπλα της και της χαϊδεψα τα μαλλιά, γλυκιά μου, αν δε ζηλευες τόσο θα ήμασταν στο κρεβάτι μας τώρα, γυμνοί.

"Μαλακα Θοδωρή, αν πάθει κάτι εξαιτίας σου θα σε σκοτώσω." γρύλισε η Sandra.

Εγω της έκανα νόημα να σκάσει καθώς η Carol είχε αρχίσει να ανοίγει τα μάτια της. Όσο περισσότερο τα άνοιγε τόσο περισσότερο χαμογελούσα, πίστευα πως το ίδιο θα συνέβαινε και με αυτήν αλλά όχι, όχι όχι όχι, αν ο σιναρος δεν ακούσει γκρίνια για μια μέρα δε γίνεται.

"Πάρε τον μπούλο..."