Haters gonna hate [Book 2]

Bro, He Shooted!

Την επόμενη μέρα, αφού γύρισε η μάνα μου καθίσαμε για λίγο μαζί ώστε να της εξηγήσω τι είχε συμβεί σχετικά με το αυτοκίνητο και τις οικονομικές μας δυσκολίες. Στην αρχή ήταν ανένδοτη και ελεγε ότι δεν πρόκειται να με βοηθήσει όσο είμαι με αυτόν τον κοπρίτη, τον έχει στολίσει τον άνθρωπο. Στην πορεία όμως δέχτηκε να τον γνωρίσει καλύτερα, είναι ένα μεγάλο βήμα αυτό. Βέβαια, είμαι τόσο χαζή που δε σκέφτηκα ότι ο Θοδωρής μετά από την συναυλία θα γυρνούσε πίτα.

"Ελπίζω να μην απογοητευτώ πάλι." είπε η μητέρα μου απαξιωτικά.

"Τι να σου πω, δεν υπόσχομαι τίποτα." απάντησα

Είχα μια ελπίδα ότι ο Θοδωρής θα έβαζε μυαλό και θα φεροταν ανθρώπινα απόψε αλλά όχι, δεν μπορεί να σταματήσει να είναι μαλακας. Άκουσα τα κλειδιά στην πόρτα και σηκώθηκα για να τον υποδεχτω, αυτός μπήκε μέσα έτοιμος να πέσει στο πάτωμα και παραμιλουσε.

"Γυναικαρα μου." μουρμούρισε και έπεσε πάνω μου.

"Θοδωρή σοβαρεψου λίγο, είναι εδώ η μαμά μου." του ψιθύρισα στο αυτί.

"Μαμά, όχι δεν είναι μαμά, εμένα μια φορά ξέρετε με έψαχναν οι μπάτσοι." είπε κι άρχισε να γελάει.

Η μητέρα μου είχε πάρει το κλασικό σοκαρισμένο ύφος της αν και ήταν σε καλύτερη κατάσταση αυτή τη φορά, είχε συνηθίσει. Κούνησε το κεφάλι της σε ένδειξη απογοήτευσης αλλά συνέχισε να τον ακούει και να πω την αλήθεια, ακόμα κι εγώ δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάθισε. Αυτός την πλησίασε και ξάπλωσε πάνω της, ακούμπησε το κεφάλι του στα πόδια της και άρχισε να χασμουριέται.

"Caroline, μικρόβια..." είπε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσε προσπαθώντας να μην τον αγγίξει.

"Αχ κυρία- δε ξέρω ξέχασα όνομα τώρα, κάτι με μαύρο, τέλος πάντων. Ακούστε ιστορία." έκανε μια παύση για να γελάσει και συνέχισε, "εμένα μια μέρα μου έκαναν Bang με τα guns κι εγώ ξέρετε ε, κάτω στο πάτωμα σε φάση vdekur, πεθαμένος σαν μπετωμενη γάτα. Αλλά είμαι εδώ ζωντανός γιατί είμαι ένας θεός, yo."

Η μητέρα μου εγκεφαλικό, εγώ επίσης. Τον κοιτούσα και ημουν έτοιμη να τον πνίξω τον βλακα, ηλιθιος που είχε πιει όλον τον Αμαζόνιο. Αυτός φταίει για την πυρκαγιά, μη δει χόρτο πάει το ανάβει και ρουφάει το ζωο.

"Κόρη μου, πάρε τον από πάνω μου δεν μπορώ άλλο."

Τι μπορούσα να κάνω κι εγώ η καημένη ανερχόμενη μάνα; Κάθισα δίπλα του και προσπάθησα να τον ξυπνήσω αλλά το γομάρι δεν σηκωνόταν με τίποτα. Τον πήρα με το καλό, τον πήρα με το κακό αλλά αυτός εκεί, ύπνος και φυσικά μυρωδιά χόρτου. Μ'αρεσει που έλεγε ότι θα τι κόψει κι ολας.