Haters gonna hate [Book 2]

We're Screwed

Και που λέτε εγώ πήγα στο τμήμα μαζί με τον Illeo και όλα ήταν ακριβώς όπως τα περιέγραψε ο καλός μου Θοδωρής. Ένα πράγμα δε μπορώ να καταλάβω μόνο, πως είναι δυνατόν κάθε φορά που πάει στο τμήμα για οποιονδήποτε λόγο να το μετατρέπει είτε σε Club είτε σε καπνιστήριο;

"Τι γίνεται εδώ μέσα;" είπα μπαίνοντας μέσα καθώς άκουγα το μαμά.

Στρέφω το κεφάλι μου προς την πηγή της φασαρίας και βλέπω τον Sin στη μέση, δύο μπάτσους από πίσω του και δύο από μπροστά του να προσπαθούν να μάθουν το χορευτικό του μαμά έχοντας το να ηχεί από ένα μικρό ηχείο, υποθέτω του FY. Παρεμπιπτόντως ήταν κι αυτός εκεί, καθόταν σε έναν καναπέ με την Ελένη και κοιτούσαν με ανοιχτό το στόμα ακριβώς όπως εγώ.

"Ωπα ωπα πάνω στην ώρα ήρθα, σειρά μου!" είπε γελώντας το Illeo την στιγμή που άρχισε να παίζει το δικό του κομμάτι.

"Είστε σοβαροί γαμωτο;!" φώναξα και σταμάτησαν όλοι, επιτέλους.

Ο Θοδωρής δεν είχε καταλάβει καν ότι είχα φτάσει, ήταν τόσο προσκολλημενος στα μαθήματα χορού που δεν έδινε σημασία σε τίποτα άλλο γύρω του. Μόλις συνειδητοποιήσε ότι βρισκόμουν εκεί ήρθε και με αγκάλιασε, καλημέρα ρε.

"Έκανες την κατάθεση;" ρώτησα πλέον αγανακτησμενη.

"Ναι βρε απλά υπάρχουν κάποια μικρά πολύ μικρά θεματακια τώρα, οικονομικά για να είμαι ακριβής."

Αυτο το οικονομικά με χτύπησε άσχημα. Δαγκωσα το χείλος μου και τον τράβηξα από το χέρι για να βγούμε έξω να μιλήσουμε, πίστευα πως η έλλειψη οικονομικής στήριξης από την μάνα μου ήταν ασημαντιμη και μηδαμινη αλλά κάτι μου λέει πως έπεσα έξω, σκατα.

"Τι έγινε; Θες να ξεκινήσω τα κόλπα μου στα στενά όπως την άλλη φορά;" με ρώτησε όταν τον κόλλησα στον τοίχο ενός απομερου στενού.

"Τι- όχι! Δεν εννοώ ότι θα με χάλαγε αλλά δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου, να σου μιλήσω ήθελα." απάντησα αμήχανα.

Αυτός με έφερε κοντά του και ακούμπησε το χέρι του στον κωλο μου, που έβρισκε την όρεξη μετά από όλα αυτά ειλικρινά δε ξέρω. Με έφερε αρκετά κοντά του με αποτέλεσμα να νιώθω τα πάντα, αντε να μιλήσω σοβαρά εγώ μετά. Δεν άντεξα και ανταποκριθηκα για λίγο στις χαζομάρες του, δεν μπορώ να αντισταθώ κι εύκολα. Άρχισα να τον φιλάω παντού και απλά ένιωθα τόσο ερωτευμένη μαζί του, δεν είχα νιώσει ποτέ έτσι γι άλλον. Ποιος θα μου το έλεγε ότι μια τυχαία συνάντηση σε ένα περίπτερο θα με έφερνε μέχρι εδώ.