Haters gonna hate [Book 2]

It's Just An Ass

Το επόμενο πρωί ευτυχώς σηκώθηκα πριν από αυτόν και κάθισα λίγο μόνη μου να ηρεμήσω, δεν έπρεπε να του δείξω ότι έχω νεύρα, έπρεπε να το παίξω καλή. Έκανα έναν καφέ και μέχρι να τελειώσω είχε ήδη ξυπνήσει, βγήκε από το δωμάτιο και άρχισε να τεντωνεται, αν σου χώσω καμία μπουνιά στο στομάχι θα σου πω εγώ.

"Καλημερα γκρινιάρα μου." είπε και με φίλησε στο μάγουλο.

"Καλημερα." είπα και ανταπέδωσα το φιλί με μεγάλη δυσκολία.

"Ντύσου να πάμε για το Video Clip."

Εγω κουνησα θετικά το κεφάλι μου και άρχισα να τρέμω από το άγχος, δεν ήξερα πως ακριβώς θα αντιδρούσα ή τι ακριβώς θα έκανα την στιγμή που θα τριβονταν κοπέλες πάνω του γιατί σίγουρα αυτό θα συνέβαινε. Ντύθηκα στο γρήγορα και βγήκα ξανά στο σαλόνι όπου με περίμενε, μου χαμογελούσε κι ολας ο διπρόσωπος. Μπήκαμε στο αμάξι και ξεκινήσαμε για να πάμε προς στο στούντιο όπου θα γυρνούσε την μαλακια του, δεν ήμουν ούτε λίγο ενθουσιασμενη.

"Εντωμεταξύ γιατί είσαι συνέχεια στην τσίτα;"

"Δε ξέρω, ίσως επειδή- δε ξέρω." αποκρίθηκα.

Αυτός ανασηκωσε τους ώμους του και συνέχισε την διρδρομη. Όσο πιο πολύ πλησίαζαμε τόσο πιο μεγάλο γινόταν το χαμόγελο στα χείλη του, χαιρόταν κι ολας, βέβαια, μη δει κωλο ο Θοδωρής κατευθείαν να τρέξει από πίσω. Όταν φτάσαμε απ'εξω ένιωθα το αίμα μου να βράζει, αυτός με έπιασε από την μέση, έβαλε ένα τσιγάρο στο στόμα και άνοιξε την πόρτα για να μπούμε μέσα. Δεν τον ένοιαζε τίποτα, έριχνε τις στάχτες στο πάτωμα και του φαινόταν αστείο, πολύ λογικό.

"Α, ξέχασα να σου πω." είπε αδιάφορα.

"Να ακούσω;"

"Ίσως ζηλέψεις λίγο." απάντησε και επιτάχυνε.

Μπράβο, φωστήρας είσαι. Προχωρούσε στον διάδρομο με αρκετά γρήγορη ταχύτητα μέχρι που άνοιξε μια πόρτα και μπήκε μέσα. Εγώ αν και με πιο αργό περπάτημα τον ακολούθησα και το θέαμα που αντίκρισα ήταν χειρότερο από ότι περίμενα, πολύ χειρότερο. Αρχικά, μέχρι να μπω ο Θοδωρής είχε ήδη βγάλει την μπλούζα του και καθόταν ανάμεσα σε τέσσερεις κοπέλες, δε χρειάζεται να περιγράψω πως ήταν ντυμένες ή να μιλήσω για τα προσόντα τους. Μπήκα μέσα δειλά και κάθισα σε μια καρέκλα.

"Πιάσε όσο θες." του είπε ο σκηνοθέτης και άρχισε να τον καθοδηγεί.

Εγω κοιτούσα το πάτωμα αμίλητη, ήθελα να κλάψω, μου είχαν φύγει τα νεύρα ήμουν απλά σκατα ψυχολογικά.  Αυτός καθόταν εκεί πέρα και γελούσε, δεν είχε αγγίξει καμία αλλά είχε πιάσει συζήτηση και το έπαιζε κάποιος, τον είχα σιχαθεί εκείνη τη στιγμή. Ξαφνικά άρχισε να παίζει το τραγούδι του, όλα καλά, οι άλλες απλά υπήρχαν εκεί σαν φυτά, τίποτα το ιδιαίτερο. Αυτό πιστευα δηλαδή μέχρι που τον είδα να πλησιάζει όλο και πιο πολύ, άρχισε να πιάνει την μια κοπέλα από την μέση και σιγά σιγά να κατεβάζει το χέρι του προς τα κάτω, δεν άντεξα, πραγματικά δεν άντεξα άλλο.

"Είσαι μαλακας!" είπα και άρχισα να τρέχω προς τα έξω τρέχοντας.

Δεν είδα αν σταμάτησε το γύρισμα, δεν είδα τίποτα γενικά, απλά άρχισα να τρέχω και βγήκα έξω από το κτήριο. Κάθισα σε μια γωνιά και άρχισα να κλαίω, όπως εκείνη τη μέρα στα MAD μονο που τώρα ήταν χειρότερα γιατί είχα δεθεί μαζί του.

"Καλά χαζή εισ- μωρό μου κλαις;" ρώτησε ανήσυχος.

"Ειλικρινά εξαφανίσου, θα πάρω ταξί για να γυρίσω σπίτι, θα πάρω τα πράγματα μου από σένα και έπειτα εξαφανίσου από τη ζωή μου." απάντησα κλαίγοντας.

Αυτός φαινόταν απορημένος, λες και όλα όσα είδα εκεί μέσα ήταν εντελώς στο μυαλό μου ή κάτι το φυσιολογικό, πόσο Καραγκιόζης; Έσκυψε προς το μέρος μου και προσπάθησε να με πάρει αγκαλιά αλλά εγώ τον έσπρωξα. Έχει κάνει άπειρες βλακειες και είχα πει στον εαυτό μου, στην επόμενη θα πάρει πόδι και ορίστε, ήρθε το κερασάκι στη τούρτα.

"Συνελθε Caroline, ένας κωλος είναι, ξες πόσους έχω πιάσω στο παρελθόν;" είπε και γέλασε.

Αυτό ήταν το αποκορύφωμα, του πατησα ένα δυνατό χαστούκι και σηκώθηκα, ήμουν έτοιμη για έναν όμορφο καυγά και περίμενα πως κι αυτός θα είχε επιθετική διάθεση μετά από αυτό αλλά αντιθέτως έμεινε σκυμμένος και δεν έλεγε τίποτα, έπιανε απλά το μάγουλο του και κοιτούσε το έδαφος.

"Δε με νοιάζει τι σκατα έκανες στο παρελθόν, με νοιάζει το γεγονός ότι δε με σεβάστηκες και ούτε πρόκειται να το κάνεις από ότι φαίνεται, φεύγω." είπα κι απλά έφυγα τρέχοντας μη θέλοντας να ακούσω κάτι παραπάνω.

Sinboy's P. O. V
Έμεινα να την κοιτάζω να φεύγει και προσπαθούσα να καταλάβω τι ακριβώς είχε συμβεί. Με χτυπήσει, ποιον, εμένα, τον πιο δημοφιλή τραππερ της Ελλάδος, τον μόνο που κάποια στιγμή θα καταφέρει να κάνει καριέρα στο εξωτερικό γιατί ως γνωστόν μόνο εγώ έχω το μυαλό. Πάντως, τι σκατα τωρα; Με χώρισε;

"Ρε ηλιθιε μπετοβλακα, έλα μέσα και σε ζητάει η ξανθια."

Γυρισα πίσω μου και ειδα τον illeo, ναι φίλε να ξες όρεξη για ξανθιές έχω εγω μετά από το χαστούκι που έφαγα. Σηκώθηκα και συνέχισα να πιάνω το μάγουλο μου, θα μου το πληρώσει αυτό, θα φάει κάτι χαστούκια κι αυτή... Δυνατά χαστούκια. Μόλις πήρα το χέρι μου από το πρόσωπο μου ο άλλος ο μαλακας με κοιτούσε σαν να είχα κατέβει από άλλον πλανήτη, δε θελω να ξέρω τι ζημιά ειχε κάνει η Carol στο πανέμορφο πρόσωπο μου.

"Κάποια ζήλεψε." μου είπε ο illeo και άρχισε να γελάει.

"Σκασε και πάμε να συνεχίσουμε, έχουμε μια επιτυχία να σκάσουμε." είπα και τον έσπρωξα.

Ξερω οτι κανονικά έπρεπε να τρέξω από πίσω της αλλά εντάξει, σιγά μη με αφήσει, την λατρεύω και με λατρεύει όσες μαλακιες κι αν γίνονται. Ήμουν σίγουρος πως θα γυρνούσα σπίτι κι απλά θα μου κρατούσε μούτρα αλλά ως εκεί, ξέρει ποιος είμαι, ξέρει την δουλειά μου, απλά ζηλεύει.