It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 1 - Weer een saaie dag

DANY
Weer een saaie, nieuwe dag in Auradon. Er gebeurt hier nou ook echt nooit iets nieuws of spannends ofzo hè? Ik sta op uit mijn prinsessenbed, die ik elke ochtend vol afschuw bekijk en maak me klaar voor een schooldag zoals alle andere. Na mijn haar, makeup en kleren aangetrokken te hebben, pak ik mijn zwarte rugzak in die ik van mijn moeder, koningin Belle, heb gekregen. Eigenlijk was het een baby blauwe tas maar ik heb hem mijn eigen twist gegeven. 

Ik open mijn dorm deur en zie Ben, mijn oudere broer, van de trap aflopen. "Ben!" roep ik naar hem. Ben draait zich om. "Goedemorgen Dany ! Lekker geslapen?" vraagt hij. "Mja, gewoon weer een nacht zoals alle andere. Niks bijzonders dus." zeg ik. "Nou ja, beter dan slecht geslapen toch? Haha." zegt Ben. "Ja, dat zou je kunnen zeggen, ja." Ben is altijd zo verschrikkelijk optimistisch. Ik hou veel van hem natuurlijk maar ik snap gewoon niet hoe hij zo positief kan zijn ondanks al de stress en spanningen om hem heen omdat hij over 2 dagen als koning van Auradon gekroond zal worden.

Ik zeg mijn vader, Koning Beest, nog even gedag en ren alweer gauw naar het scheikunde lokaal aangezien de bel alweer ging. Scheikunde is behoorlijk interessant alleen het lukt me maar gewoon niet om iets op te lossen, dus gebruik ik vaak de hulp van Doug, de zoon van één van de zeven dwergen. Ik weet nou al niet meer welke. Hij is een echte nerd. 

De bel gaat weer en ik heb pauze. Poeh, gelukkig wel. Ik ren naar mijn kluis als een speer en gooi mijn scheikunde boeken erin en pak mijn lunch. Ik gooi mijn kluis deurtje weer dicht en ren naar mijn favoriete plekje om te eten. Hier komt nooit iemand en ik heb uitzicht over The Isle of The Lost. Ik heb geen idee hoe het daar is maar aangezien alle slechteriken en hun kinderen daar wonen ga ik ervan uit dat het er niet al te gezellig is. Maar toch...ik wil er graag een keertje heen. Ik bedoel...hier ken ik het allemaal al dus het is tijd voor wat nieuws. Maar ik weet al dat ik absoluut niet mag van vader en moeder. Veels te gevaarlijk!!!

Ik voel een natte neus die tegen mijn elleboog aan duwt. "Dude!" Dude is de mascotte hond van deze school. Hij komt altijd langs bij mij in de pauze en is zowat mijn beste vriend. Ik aai hem over zijn hoofd en hij rolt over op zijn rug. Ik wrijf over zijn buikie voor een aantal seconden totdat Dude opeens weg wordt getrapt uit mijn handen. 

"DUDE! Ach jochie toch, kom maar!" Ik pak Dude op en draai me om met de meest vuile blik die ik ooit heb getrokken. Het was Audrey. Audrey is de vriendin van Ben en is de dochter van Aurora. Ze is compleet verslaafd aan Ben. "Hallo Dany, trapte ik dat vloerkleedje van je omver? Oh sorry, ik had geen idee dat hij ook gevoelens heeft." snauwt Audrey. Dude begint te grommen. "En ik had geen idee dat jij zo'n laag IQ hebt." snauw ik terug. "Ugh, heb jij Ben ergens gezien, ik moet dringend met hem spreken. Ik wilde hem vragen wanneer hij me nou nog eens mee uit eten neemt! De laatste keer dat hij dat deed was 4 dagen geleden! Ugh!" zegt Audrey. "Je laat Ben met rust Audrey. Hij heeft het ontzettend druk nu met vergaderingen en hij heeft zijn rust nodig." antwoord ik. "Ja, ja dat kan me niet veel schelen. En voor jou is het prins Ben, die binnenkort koning Ben wordt. En ik word zijn koningin! Dus, zo te horen is hij dus in de vergaderzaal of zijn kantoor?" vraagt Audrey. "Weet je? Als jij eruit wordt getrapt zeg dan niet dat ik je niet gewaarschuwd heb." zeg ik. "Dat zal Benny Boo nooit doen. Hij houdt veels te veel van mij. Nou, ik ga maar weer! Het is Benny tijd!" roept Audrey terwijl ze haar lichtroze zonnebril weer opzet en ze huppelt terug naar het kasteel. "HeT iS BeNnY TiJd!" mompel ik met een opgezet Audrey stemmetje. Ik zucht. Arme Ben. Audrey is helemaal niet de ware liefde voor hem, maar hij durft het gewoon niet te zeggen.