It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 10 - Ik ben jouw type

DANY
Waar blijft Carlos nou? Hij is altijd veels te vroeg. Dit is niks voor hem. Ik sta in de badkamer te piekeren. Ik besluit nog maar even mijn haar te föhnen. Mijn haar is toch nog niet helemaal droog. Even later zet ik de föhn weer uit en loop toch maar even naar de deur om te kijken of Carlos al aan komt lopen. Ik open de deur en...."WaAaaHh!" Carlos valt gillend bij me naar binnen. Ik schrik me rot en zet net optijd een stapje opzij en zie Carlos bovenop de picknickmand neerstorten. "CARLOS! Alles oké?!" vraag ik gestressed. Ik zie Carlos een beetje moeilijk kijken met pijn in zijn ogen. Ik ren naar hem toe om hem te helpen opstaan maar dan ziet Carlos dat hij bovenop ons eten voor de date is beland en springt uit zichzelf alweer geschokt omhoog. "Oh nee, oh nee, nee, nee....Het spijt me zo erg Dany! Je hebt hier waarschijnlijk een dag lang voor gewerkt!" roept Carlos verdrietig. "Carlos gaat het wel? Wat kan mij die picknickmand nou schelen?! Het gaat erom dat jij nog heel bent." zeg ik geschrokken. "J-ja, met mij gaat het prima...Met jou?...Ik heb je toch geen pijn gedaan net?" vraagt Carlos dan zachtjes en lief. Ik lach een beetje om zijn bezorgdheid. "Nee, nee, je hebt me met geen vinger aangeraakt toen je naar binnen stortte." zeg ik lachend. "Oké gelukkig..." zegt Carlos opgelucht. 

"H-hoe kwam het dat je zo naar binnen viel?" vraag ik nieuwsgierig. "Nou, uhhh...Ik uhhh...ik dacht dat er iets aan de hand was aangezien je de deur niet open deed. Dus leunde ik tegen de deur aan om hem misschien open te krijgen en toen...opende je de deur en gebeurde dit net allemaal..." zegt Carlos nog steeds buiten adem. "Ahw, Carlos toch." zeg ik lachend en ik geef hem een grote knuffel. Carlos houdt me stevig beet en begint eindelijk te lachen. "Sorry dat ik zo laat ben." zegt hij dan plots. "Maak er geen probleem van joh! Het is allemaal goed. Trouwens, je hebt die verloren 20 minuten nu toch al vergoed met deze knuffel." antwoord ik blij. Dan kijkt Carlos me lief aan en kust me zacht. We laten kort daarna elkaar weer los. "Zullen we nu maar gaan?" zegt hij blij nadat we elkaar los laten. Ik knik enthousiast en trek Carlos aan zijn arm mee naar de deur opening. Hij begint te lachen. "Jij bent wel erg sterk zeg!" roept hij naar me terwijl ik hem het kasteel uit sleur. "Jaha! Ik kan Jay straks nog eens omver blazen!" lach ik sarcastisch. Carlos begint te lachen en vertelt me het verhaal van dat hij een taart in Jay zijn gezicht gooide. 

Even later komen we aan bij de scooter van Mal en opeens besef ik me dat de sleutels nog in mijn dorm liggen. Stomme ik! "Oh, Carlos? Klein probleempje hoor. De sleutels van de scooter heb ik nog in mijn dorm laten liggen. Ik haal ze eventjes. Ben zo terug!" roep ik en ren gauw terug naar binnen. Carlos knikt en wacht op me bij de scooter.

CARLOS
Wat is ze toch onhandig hahaha. Maar ik hou nog steeds zoveel van haar. Ik krijg een lach op mijn gezicht. Helaas heb ik ons eten geruïneerd. Eigenlijk ben ik dus zelf nog onhandiger dan Dany. Ik besef me nu pas dat we inderdaad geen eten hebben voor onze picknick. Wat is nou een picknick zonder eten? Ik ren gauw naar de dichtstbijzijnde winkel om dan maar wat snacks te halen. Ik grijp twee zakken chips, water, cola, kant en klare sandwiches, cream cakes en een zak met mijn favoriete chocolaatjes en betaal bij de kassa. Met een trotse grijns op mijn gezicht loop ik de winkel uit, denkend aan Jay. Hij had dit waarschijnlijk allemaal gestolen. Maar ik kan de verleiding wel weerstaan. Mijn gedachtes verdwijnen weer als ik op mijn digitale horloge kijk. Er zijn al 16 minuten voorbij. Waarschijnlijk staat Dany al te wachten op mij bij de scooter. Ik vlieg er weer vandoor met het eten. Eenmaal aangekomen bij de scooter is Dany nergens te bekennen. Ik kijk verbaasd rond en stop het eten alvast maar in mijn rugzak. Ik vind het wel raar. Zo lang duurt het toch ook niet om sleutels te pakken? Ik begin te lopen richting het kasteel als Dany al aan komt rennen in de verte...met tranen in haar ogen...?

DANY
Ik kom al snel aan bij mijn dorm en maak de deur open. Ik laat hem open staan zodat ik gelijk weer weg kan. Ik zie de sleutels gelukkig liggen, pak ze en draai me snel om. "Hey. Dany is je naam, toch?" vraagt één of andere gast aan mij terwijl hij mijn dorm binnen komt lopen en met zijn rechterarm tegen de muur aan leunt. "Ja...maar wat gaat jou dat aan? Ga mijn dorm uit." zeg ik kalm. "Wie ben jij eigenlijk?" vraag ik dan geïrriteerd. "Gewoon, een jongen die dit ongelooflijk mooie meisje voor zijn neus wilt uitvragen op een date. Ik heb je nou al een aantal dagen bestudeerd en je bent gewoon helemaal mijn type en ik weet zeker dat ik ook jouw type ben." zegt hij arrogant. Mijn mond valt open van wat ik net allemaal hoor. "Pardon? Waarom bestudeer jij mij al voor een paar dagen? Ben jij wel helemaal lekker bij je harsens ofzo! En nee, jij bent de laatste gast waar ik op zou vallen. En trouwens, ik heb al een vriendje dus, too bad." zeg ik kwaad. Nu kijkt hij verbaasd op. "En wie mag dat vriendje wel niet zijn?" vraagt hij. Hij begint langzaam naar me toe te lopen en hij sluit me in tegen de muur aan. "Gaat je geen moer aan!" roep ik en probeer weg te komen. Hij houdt me nu tegen door zijn beide armen langs mijn hoofd tegen de muur aan te houden. "Zozo, jij bent wel een pittig prinsesje." zegt hij terwijl er een grijns tevoorschijn bij hem komt. Ik wil die grijns met mijn grootste plezier van zijn kop aframmen. Maar hij komt langzaam dichterbij en...