It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 27 - Ik snap het nog steeds niet

DANY

"Harry?" vraag ik. Ik sta compleet versteld. Hij weer. Allerlei flashbacks maken hun weg door mijn hoofd over wat er de laatste keer gebeurde toen ik Harry ontmoette. Hoe Carlos zijn haak in Harry's aquarium had laten vallen. Ik controleer gauw zijn handen. Geen haak...Die is waarschijnlijk compleet verroest in het water. Maar, hoe is hij vrij gekomen uit dat touw en die tape op zijn mond?

"Hallo? Aarde naar Dany?" zegt Harry met zijn handen zwaaiend voor mijn ogen.

"S-sorry, ik viel even weg." antwoord ik, mijn ogen gericht op mijn schoot. Harry knikt. "H-hoe ben je uhm..." begin ik.

"Vrijgekomen uit die touwen waar jullie me mee hadden vastgebonden? Oh, daar heb ik Gil voor. Die gozer naast je." Harry wijst naar Gil, waarmee ik net nog een gesprek voerde.

Ik lach een beetje ongemakkelijk en krab me op de achterkant van mijn nek. "Dus uh...hehe...En hoe gaat het met jou?" vraag ik terwijl het zweet over mijn voorhoofd loopt.

"Oh, kan niet beter. Uma zal erg tevreden zijn met jou." Harry grijpt me onder mijn arm en knipt met zijn vingers. Meteen staat ook Gil op en pakt me beet onder mijn andere arm. De blik in zijn ogen vertelt me dat hij spijt heeft van wat hij aan het doen is. Ik word omhoog getild en naar binnen gebracht. Ik spartel als een gestoorde vis, maar natuurlijk zijn hun sterker.

Ik word op een stoel gegooid, die daarna bijna achterover klapt. Je weet wat dat betekent. Mini hartaanval. Ik houd mijn hand op mijn borst en adem diep in en uit. Als ik weer bijkom van de schrik, merk ik op hoe er naast Harry en Gil, ook een ander iemand voor me staat.

Een meisje.

Een meisje met een glimmende, chocolade bruine huid, aqua dreadlocks, een piratenhoed en een matchende aqua outfit. Dat zal Uma wel wezen.

Ik slik, zo hard dat Cruella het nog had kunnen horen.

"Vertel op, wat moet jij hier?" vraagt de dreigende zeeheks.

"Uh, laat ik het zo zeggen, een lang verhaal. Maar Cruella de Vil komt er in voor." antwoord ik. De rillingen lopen weer over m'n rug zodra haar naam mijn mond verlaat.

"Het kan me echt niks schelen of het een lang verhaal is. Vertel. Op. Anders kan ik je nu ook meteen aan de haaien voeren, dan hebben we dat ook weer gehad. Toch, Harry?" gniffelt Uma met haar handen in d'r zij. Harry knikt met een knipoog. "Ook al heb ik haar veel liever heel in plaats van in stukjes. Het is zonde om dit juweeltje zo naar de haaien te laten gaan." giechelt Harry. Wat een flirt.

"Nou, oké dan. Ga maar zitten want dit gaat nog even duren..." antwoord ik, zwaar vermoeid.

◾

◾

◾

"Dus, het enige wat je wilt is dat je van dit eiland af kan, terug naar Auradon, zonder nog vervloekt te zijn?" vraagt Uma. Wauw, ze is een goeie luisteraar. Ik knik en kijk even om naar Harry en Gil. Ze zitten daar allebei, leunend op hun armen, aandachtig te luisteren naar me.

Uma mompelt even en pakt dan Harry en Gil beet bij de kraag. Ze staan samen in een kringetje te overleggen. Ik wacht af, een beetje ongeduldig. Wat gaan ze in hemelsnaam met me doen?

CARLOS

Ik dwaal nou al een uur rond over het eiland. Waar kan ze zitten?! Mijn paniek zintuigen beginnen te werken. Als Dany wat overkomt, dan weet ik niet wat ik met mezelf aan moet. Ik loop liever de plank van Uma dan dat Dany ook maar iets overkomt. De plank van Uma...de plank van UMA!

Harry heeft waarschijnlijk Dany met zijn flirterige tengels aangeraakt en meegenomen. Oh, Harry. Als ik mijn poten op je krijg, dan zal ik je persoonlijk hooken. Ik grom tegen mezelf terwijl ik onderweg ben naar de Fish and Chips shop van Uma.

Tijdens de enge wandeling gaan er beelden door mijn hoofd van de dagen dat alles nog rustig en romantisch was tussen Dany en mij. Toen ik haar voor het eerst ontmoette in de limousine en hoe ik op haar schoot viel toen de limo begon te rijden. Hoe ik bij haar bleef toen ze bewusteloos raakte. Hoe we onze eerste kus deelden. En die date, die date in het bos die perfect had moeten zijn, maar vanaf daar kwam mijn moeder echt in het complot.

Mijn gedachten worden onderbroken door een valse kreet achter me.

"Carlos?! Carlos, ben jij dat?! Is hij terug?"

Ik herken die stem uit duizenden.

Jace, de zoon van Jasper. Harry, de zoon van Horace, zal er waarschijnlijk ook wel bij zijn. Mijn moeder dwong ze altijd om mijn minions te zijn, maar ik was daar niet zo tevreden mee. Ze lieten me nooit met rust.

Ik probeer ze maar gewoon te negeren en door te lopen.

"Hé! Carlos, gast! We praten tegen je! We weten dat je ons hoort!" klinkt Harry zijn stem. Ugh...Blijf gewoon doorlopen. Kom op, Carlos. Ik voel een hand op mijn schouder. De hand rukt me naar achteren. En ja hoor, ik sta oog in oog met de enige echte Jace en Harry.

"WAT?! Als ik doorloop en jullie negeer is het toch wel duidelijk genoeg dat ik jullie niet wil spreken of zien?" fluister ik, behoorlijk ongeduldig nu. "Leuk jullie weer te zien, maar ik ga weer verder. Cheerio." Ik draai me om en begin te lopen, totdat ik weer omgedraaid word.

"Wat doe jij hier? Je hoort hier niet te zijn, Oscar." vraagt Jace met een stomverbaasde blik. Ik haat het wanneer ze me 'Oscar' noemen. Oscar is mijn tweede naam en ik vind hem verschrikkelijk.

"Noem me niet zo. Mijn naam is Carlos..." zeg ik met aangespannen kaak. "En het gaat jullie echt niks aan wat ik hier doe. Dit is ook mijn thuis. Dus ik mag hier zijn wanneer ik maar wil."

"Maar...Waarom zou je hier terug willen komen...? Je haat het hier." merkt Harry op. Natuurlijk, Harry moet zijn mond weer open doen. Nou lijk ik nog verdachter.

"Ik kom mijn vriendin terughalen." leg ik onduidelijk uit, mijn ogen gericht op mijn leren schoenen. Alleen Dany is niet bepaald mijn vriendin meer. Zo, het is eruit. Ik draai me weer om en sprint gauw weg. Als ze hier meer te weten over komen, gaan ze ermee naar mijn moeder. Dat moet ik echt niet hebben.

"WACHT, OSCA- IK BEDOEL CARLOS!" hoor ik nog achter me. Mooi niet. Ik wil Dany terug.

JACE

Ik kijk toe hoe Carlos ervandoor rent. Die hond denkt dat hij ons kan verlaten op deze vuilnisbelt en dan zomaar na maanden terug kan keren? Zonder consequenties? Is hij vergeten dat dit The Isle is ofzo? Ha, dat is dan niet zo mooi voor hem. En als ik hem zo goed begrepen heb, heeft hij een relatie? Met een AK?! Hij is echt soft geworden. Niet dat hij dat niet al was...

"Harry?" vraag ik, nog steeds voor me uit kijkend. Ik zie Harry vanuit mijn ooghoek knikken.

"Mevrouw De Vil is vast bezorgd over waar Carlos uithangt." zeg ik, gniffelend met een evil grijns.

"Weet je dat zeker? Ze geeft toch helemaal geen bal om hem?" vraagt Harry, totaal niet oplettend met wat ik bedoel.

Ik geef hem een mep op zijn achterhoofd. "Nee, jij domme koe! Ik bedoel dat we Carlos gaan verraden aan zijn moeder!" schreeuw ik.

"Oh, haha. Natuurlijk..." antwoordt Harry. Eindelijk. Ik knik tevreden, blij dat het kwartje bij hem valt. Er valt een ongemakkelijke stilte.

"Ik snap het nog steeds niet."