It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 20 - Let's go

CARLOS
Het is nu bijna middernacht. Ik heb Dany's dorm een tijdje geleden verlaten en heb haar voordat ik naar buiten liep, gezegd dat ze haar spullen moet pakken, alsof het een leuk vakantie uitje is. Was het maar waar...

En ik zit nu in mijn eigen dorm te stressen.

Jay heb ik eruit getrapt want hij mag echt niks doorhebben. Ik heb hem vertelt dat Dany deze avond bij mij slaapt en we een film gaan kijken. Hij slaapt maar bij Doug ofzo. Ik en Dany moeten helemaal alleen naar The Isle. Zelfs Ben mag er niks over weten. Zodra ze Dany en mij beginnen te missen, slaan ze wel alarm uit en komen ze er langzamerhand achter dat we alleen maar op The Isle kunnen zitten. Dan komen ze in contact met mijn moeder en vertelt ze hun dat de barrière open moet anders is het...gedaan met Dany...

Ik slik een brok door mijn keel.

Dat laat ik mooi niet gebeuren. Maar de barrière mag onder geen omstandigheden open!!! Wij verliezen sowieso! UGH!

Ik sla mezelf op mijn wang zodat ik stop met piekeren en zeuren. Kom op man, spullen pakken.

Ik pak niet al te veel, aangezien ik weet dat het of gestolen word of mijn moeder pikt het wel van me. Gewoon wat oude kleding die ik droeg op The Isle. Lange tijd geleden...Oh ja en de afstandbediening voor de brug natuurlijk. Die heb ik een soort van gekaapt...hehe...

Ik prop alles in mijn rood met zwarte rugzak die ik op The Isle gestolen had. Deze rugzak is echt het enige wat ik ooit heb gestolen. Ik werd door mijn moeder gedwongen om dit te stelen, want anders vond ze me een watje en zou ze iedereen vertellen dat ik geen 'echte' villain ben. Maar natuurlijk wilde ik haar niet teleur stellen dus stal ik toch maar die rugzak. Ik wilde hem toch al hebben. 

Ik heb met Dany afgesproken bij het water, waar de brug naar The Isle zich vormt. Ben heeft ons allemaal een keertje motoren gegeven dus daar maken Dany en ik straks mooi gebruik van. Ik gris mijn sleutels van mijn bureau en gooi mijn rugzak op mijn rug. Zachtjes open ik mijn dorm deur en stap ik naar buiten. Ik sluit de deur zonder ook maar een enkel geluidje te maken. Ik sluip zo stil als een villain naar de ingang van de school, waar de groep en ik ontvangen werden op de aller eerste dag. Eenmaal buiten, neem ik een bocht naar rechts en loop daar de struiken in. Daar staat mijn motor verstopt samen met die van Dany. Ik loop zachtjes naar mijn motor en zie een schim achter de motor van Dany opstaan. 

"Hey Carlos, ik vroeg me al af waar je bleef!" roept de schim, Dany, in mijn oren. Ik spring achterover. "Jemig, Dany! Niet zo schreeuwen het is inmiddels midden in de nacht!" fluister ik terug. Ik ben echt niet van plan om betrapt te worden. "Oh, hahaha, ja sorry. Maak je niet zo druk, joh." antwoord ze met een lager volume. Ik wou dat ik me niet druk hoefde te maken...

"Nou ja, maakt ook niet uit. Kom op. We gaan." zeg ik en ik stop de sleutels in mijn motor. Dany vliegt bovenop haar motor en racet er vandoor met een keihard geluid. Mijn plan was om met de motor te lopen totdat we bij het water aan zijn gekomen. Want anders wordt heel Auradon wakker van het geluid. Maar nee, Dany racet gewoon met volle kracht door Auradon. Ze is ook zo kinderachtig soms. Net zoals ik. Daarom passen we zo goed bij elkaar. 

Ik stap ook maar om mijn motor en race er achteraan. Eenmaal aangekomen bij het water, stap ik even af. "Dany..." zeg ik kalm. "Ja?!" antwoordt ze behoorlijk enthousiast. "Wat heb ik je nou net verteld over geluid maken?" vraag ik. "OoOh ja, sorry! Maar Auradoniërs zijn diepe slapers gelukkig. Hehe..." zegt ze ongemakkelijk om het een soort van goed te maken. "Het geeft ook niet, alleen op The Isle kun je echt, maar dan ook echt geen geluid maken. Je moet echt bij me blijven. Onder geen omstandigheden mag je bij me weg. Ik wil je niet kwijt." leg ik serieus uit. "Ik zal bij je blijven, beloofd." antwoordt ze met een lieve glimlach. Ik geef haar een knuffel en houd haar even stevig vast, terwijl we heen en weer wiegen. We laten los en stappen op onze motoren. 

"Let's get this party started!" roept Dany hardop, aangezien Auradon ons nu niet meer kan horen. De zenuwen beginnen bij mij opeens in te werken en ik klik met trillende vingers op de knop voor de brug. Ongelooflijk fel licht komt tevoorschijn, waardoor Dany en ik onze ogen moeten sluiten. Zodra het licht langzaam verdwijnt, openen we onze ogen weer. Een gigantische gouden brug staat nu boven het water, van Auradon naar The Isle. Ik kijk naar rechts en zie Dany ongelooflijk vrolijk naar me kijken met open mond, wachtend op mijn teken. Ik knik, waarna Dany op de motor springt en de brug op rijdt. Ik volg vlak achter haar. 

Ik heb nog niet eens tot 10 kunnen tellen of we zijn alweer aan de andere kant. Die motoren gaan hard. "Oké, ik ga nu op deze knop drukken," leg ik Dany uit terwijl ik wijs naar de knop op de afstandbediening. "en zodra ik dat doe, gaat de barrière open, waardoor we naar binnen kunnen. Zodra ik erop druk, moeten we gelijk naar binnen rijden. Niemand mag naar buiten kunnen ontsnappen. Oke?" vraag ik Dany. Dany knikt en gaat klaar zitten om te racen. 

Klik!

We starten de motoren en rijden met keiharde snelheid naar binnen. Ik druk zo snel mogelijk weer op de knop en de barrière sluit weer. "Gelukt! Yes!" roep ik uit opluchting. "Uhm, Carlos, ik dacht dat we doodstil moesten zijn wanneer we aankwamen op The Isle...?" herinnert Dany me met een grijns.  "Woops...Je hebt gelijk. Sorry." antwoord ik met  rode wangen. "Nou kom aan! Laten we je vrienden opzoeken!" fluistert Dany. "Oh, ja...Mijn vrienden..." antwoord ik niet overtuigend. 

We parkeren de motoren in een afgelegen steegje en gooien er een oud, stoffig doek overheen. 

Ik adem diep in en slaak een diepe zucht.

Let's go.