It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 5 - Word alsjeblieft weer wakker

CARLOS
"Hey! Jochie! Ga eens af van de killzone!" zegt de coach van het gymveld. "Killzone? Wat?" zeg ik verbaasd. Ik ren gauw het veld af en ren het kasteel weer in om uit te leggen aan Dany waarom ik zo paniekerig reageerde en wegrende naar het gymveld. Stomme hond ook! Ze vind me nu vast wel een kleuter.

Ik loop naar boven en ben nu op mijn hoede voor honden. Dat wat net gebeurde kan dus echt nooit meer gebeuren. Ik kom Ben tegen in de gang op weg naar mijn dorm. "Hallo Carlos! Hoe gaat het tot nu toe hier?" vraagt Ben. "Nou, tot nu toe heb ik behoorlijk veel pech." zeg ik. "Komt wel goed, als je iets nodig hebt vraag je het aan mij." zegt Ben. We lopen verder naar mijn dorm. "Nou, eigenlijk is er wel iets. Een klein dingetje. Dus, je zusje, Dany. Ze..ze..laat ik het zo zeggen...ik vind haar echt heel..."

Ik stop met praten en wijs vooruit en heb mijn andere hand voor mijn mond. "Wat is er?" vraagt Ben. Ben volgt mijn vinger met zijn ogen totdat hij ziet waar ik naar wijs. "DANY!" schreeuwt Ben opeens nu hij haar ziet liggen op de grond met Jay, Mal en Evie eromheen in complete paniek. Ben en ik rennen op haar af en vallen meteen op onze knieën. "Dany! Wat is er gebeurd, jongens?" vraag ik angstig. "Ik heb geen idee! Die hond sprong tegen haar aan en het schilderij viel op haar hoofd dus ik hielp haar toen omhoog. Daarna was er niks aan de hand alleen ze raakte in paniek omdat het schilderij stuk was en later werden haar ogen fel rood en viel ze neer." legt Jay gestrest uit. 

"Oh alle prinsen nog aan toe." zegt Ben. "Wat?" zeggen ik en de rest. "Dat is een gezegde in Aurado- ...Ach, laat ook maar. Ze moet nu naar vader. En wel NU! roept Ben. "Wat?! Wat is er aan de hand dan?" roep ik bezorgd. "Dat weet ik echt niet. Ik weet alleen dat vader haar moet zien. Je weet maar nooit of hij misschien een idee heeft" zegt Ben. "Maar, maar..." mompel ik. "Geen gemaar nu, Carlos. We hebben haast." zegt Evie streng. Ik til Dany's hoofd op en probeer tegen haar te praten. "Het komt allemaal wel goed Dany. Wij zijn bij je." fluister ik zacht. "Wat heeft Carlos opeens?" vraagt Mal stomverbaasd. "Liefdes probleempjes." antwoord Jay met een grijns op zijn gezicht. "Dat hoorde ik!" roep ik. Jay haalt zijn schouders op. "Het is toch echt zo." zegt hij. "Hmpf...Echt niet..." zeg ik boos. "Carlos, wil je me helpen om Dany bij mijn vader te krijgen?" vraagt Ben aan me. Ik knik en til Dany op en neem haar mee naar haar vader's kamer. Ze is zo...zo...mooi. Wat voel ik me toch raar de hele tijd. Mijn buik doet zo raar. Ik hoop zo erg dat alles goed komt. 

Eenmaal bij haar vader aangekomen leg ik haar op zijn bed. "Word alsjeblieft weer wakker Dany. Ik..ik.." Haar vader komt binnen gerend en opgelucht vertel ik het verhaal. De ogen van haar vader werden groter op het moment dat ik vertelde dat haar ogen fel rood werden net voordat ze flauwviel. Ik kan de angst in zijn ogen aflezen. "Hoe wordt ze weer wakker, meneer?" vraag ik met tranen in mijn ogen. "Gewoon afwachten, denk ik... Maak je maar niet druk Carlos." zegt haar vader angstig terwijl hij gaat zitten op een stoel naast haar. "Wat zou dat kunnen zijn? De reden dat haar ogen felrood werden? Wat is er met mijn dochter aan de hand?!" vraagt koning Beest bedroefd en bang aan zichzelf. "Ik weet net zo weinig als u, helaas. Maar ik blijf wel bij haar. Dan kunt u weer verder met uw werk. Als er iets aan de hand is ben ik zo snel mogelijk bij u." zeg ik tegen hem. Hij aarzelt en denkt even na. Ik begin al door te krijgen dat hij mij niet vertrouwt bij zijn dochter door mijn afkomst. Mijn hoofd valt naar beneden en ik sta al op om naar de deur te lopen. Ik steek mijn hand uit naar de deurknop als...

"Nee, Carlos, wacht!" roept meneer Beest. Ik draai me langzaam om. "Blijf jij maar bij Dany. Je bent goed voor haar. Dat zie ik aan je. Ik vertrouw je." gooit hij er opeens uit. Mijn lach begint weer op te komen en ik ren terug naar Dany. Ik zit naast haar en pak haar hand beet. Dan knik ik tevreden naar haar vader. "Dankuwel, niemand heeft me ooit zo vertrouwd." zeg ik. Hij knikt aarzelend terug en legt zijn hand even op mijn schouder. Dan loopt hij zachtjes de deur uit en kijkt nog een laatste keer om naar Dany. De deur sluit zachtjes en ik draai me terug naar Dany. Dany's hand laat ik pas los als ze weer wakker wordt. Ik laat haar niet in de steek.