It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 7 - Jij hebt met Audrey

DANY
Ik zit nou al 15 minuten te wachten op Carlos die me wat zou komen vertellen. Hij moest me toch zo 'dringend' spreken volgens Ben? Volgens mij mag hij me toch echt niet en deed hij helemaal niet raar, maar wilde gewoon duidelijk maken dat hij me niet leuk vindt. Tenminste, niet op die manier. Daar komen al mijn negatieve gedachtes weer...Ik zucht en loop met mijn hoofd hangend naar mijn favoriete plekje waar ik altijd lunch. Ik vis een in-plastic-verpakte cream cake uit mijn jaszak en maak hem open. Mijn vader is gek op deze cakejes. Eigenlijk is dit de laatste maar ik heb hem toch stiekem uit zijn kamer gestolen. Hij zal niet bepaald blij zijn als hij erachter komt. Ik eet hem in twee happen op en veeg mijn mond af aan mijn mouw. Het plastic zakje moet ik natuurlijk in de prullenbak gooien maar die staat een eindje verderop. Ik loop er rustig, op mijn eigen tempo naartoe en gooi het zakje in de prullenbak. 

Ik kijk weer op en wil net weer terug gaan lopen totdat...ik opeens in de verte een jongen met zwart/wit haar met een prachtige, donkerrode roos in zijn hand achter een meisje zie staan. Het meisje is Audrey. Maar...is dat...Carlos? Ik loop met tegenzin naar hem toe om toch maar aan hem te vragen waar hij me zo 'dringend' voor wilde spreken. Ik stop met lopen zodra ik hem Audrey van achteren een knuffel zie geven en direct daarna een kusje op haar hoofd. Ik sta verstijfd. "W-wat...?" Zeg ik tegen mezelf. Opeens breekt mijn hart. Hij heeft me dus inderdaad nooit leuk gevonden maar het was al die tijd Audrey. 

Ik draai me net op het moment om als Carlos me recht in mijn ogen aankijkt. Ik kan hem niet aankijken. Ik loop gauw weg met tranen in mijn ogen. Ik zie niet meer wat Carlos achter me doet. En het kan me ook niets schelen. Ik ben weer eens zo stom geweest om te denken dat een jongen van me hield. Ik doe mezelf altijd zo'n pijn. Ik begin zachtjes te huilen en ren naar mijn dorm. 

Eenmaal bij mijn dorm aangekomen kom ik erachter dat mijn sleutel nog op mijn favoriete lunch plekje ligt. "Ahw nee! Nu moet ik weer terug en zie ik Carlos weer met Audrey slijmen.." roep ik hardop met tranen in mijn ogen. Ik ren vol tegenzin de gang uit en ren de bocht weer om.

'BAF!'

Ik knal keihard tegen iemand anders aan en we vallen boven op elkaar maar ik zie niet wie het is. Ik word ontzettend boos want nu doet mijn hoofd ook nog eens pijn. "Hey! Kijk eens uit je doppen de volgende keer, idioot!" Ik wil net gaan opstaan en verder rennen totdat ik zie dat diegene een donkerrode roos in zijn hand heeft die nu door het midden is geknakt. Ik herken die roos ergens van... Ik kijk de persoon aan en zie twee donkerbruine, glinsterende wonder ogen naar me kijken. Carlos. Shit. Hij is me achterna gerend. Ik sta op als een speer en doe alsof ik hem nooit heb gezien en loop gauw verder. Ik word plots bij mijn arm beet gepakt en omgedraaid zodat ik face to face sta met Carlos. Ik kijk gauw naar beneden naar mijn arm en trek hem weer los. Carlos kijkt naar zijn geknakte roos.

"Die roos had je dan maar eerder aan Audrey moeten geven toen je haar die knuffel gaf." zeg ik gemeen maar nog steeds met tranen in mijn ogen. Ik loop weer verder. "Dany! Wacht nou, alsjeblieft!" roept Carlos. "Nee! Ik zit weer helemaal fout zoals altijd! Jij hebt met Audrey en ik ben weer eens alleen! Ik had nooit als een blok voor jou moeten vallen. Ik doe mezelf alleen maar pijn!" roep ik huilend terwijl ik door wil lopen. Alleen Carlos laat me niet gaan. Hij blijft steeds voor me staan elke keer als ik er langs wil. Ik duw Carlos uit irritatie in één keer hard omver. Carlos verliest zijn evenwicht en valt hard op de grond. Harder dan ik dacht dat ik zou kunnen duwen. Ik schrik ervan en uit angst begin ik nog meer te huilen en bied ik mijn excuses aan. "S-sorry Carlos het s-spijt me zo erg, ik w-wist niet wat ik d-deed!" Ik help Carlos omhoog en de roos is nu 4 blaadjes verloren die ik op de grond zie liggen. Mijn hart breekt in nog meer stukjes nu ik de blik op Carlos zijn gezicht zie. Hij kijkt me ongelooflijk boos en gekwetst aan.