It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 6 - Het zal wel moeten

DANY
Ik word wakker in een bed. Maar het bed is twee keer zo groot als mijn eigen bed. Ik krijg mijn ogen niet open. Wat is er gebeurd? Ik begin dingen te voelen. Ik voel dat mijn hand vastgepakt is door een zachte, warme hand met een leren handschoen die niet de vingers van de hand bedekt. Langzaam openen mijn ogen en ik zie een schim verschijnen. Ik schrik me rot en vlieg omhoog. "Je bent wakker!" roept Carlos opeens. Carlos? Wat doet hij hier? Ik kijk verbaasd in zijn ogen en zie opeens dat hij mijn hand beet heeft. Ik schrik spontaan en trek mijn hand zonder na te denken terug. "Sorry.." zegt Carlos daarop. "Ik wilde alleen... ik was gewoon bang dat je...je weet wel." Carlos valt opeens stil. Er valt een ongemakkelijke stilte.

Er is niemand anders in de kamer. Ik kijk Carlos opnieuw aan in zijn donkerbruine, puppy ogen en opeens herinner ik me alles weer. "C-Carlos, het is niet erg dat je mijn hand vasthield hoor. Ik vond het wel fijn..." zeg ik aarzelend. "Echt waar? Uh..uhm.. ik bedoel...Oké zal wel. " zegt Carlos opeens en zijn hele gezicht verandert van gezichtsuitdrukking. Hij ziet er behoorlijk nerveus uit. "Wacht. Wat doe je nou raar?" vraag ik hem verbaasd. "Ik doe niks hoor, rustig aan zeg." zegt Carlos bot. Ik schud, met open mond, mijn hoofd uit verbazing. "Dus...ik ga maar weer. Ik hoor hier niet te zijn....doei, denk ik.." zegt Carlos ongemakkelijk en hij schiet de kamer uit. "Wat was dat nou weer? Ik vond het juist net zo fijn om hem als gezelschap te hebben. Waarom deed hij nou zo gemeen en bot naar me?" vraag ik aan mezelf. Dit vind ik wel erg flauw van hem. Als hij dat morgen weer doet in de les, zal ik hem er wel op aan spreken. Ik kan vragen aan Mal en Evie of hun misschien weten of er iets aan de hand is met Carlos waardoor hij zo doet opeens.

Ik stap uit bed en mijn vader komt binnenlopen. "Voel je je wel goed, lieverd?" vraagt hij. "Ja prima!" antwoord ik gauw. "Ik ga even naar de meiden." zeg ik snel. "Ho-ho-ho! Niet zo snel." zegt mijn vader streng. Ik kijk hem verbaasd aan. "Weet jij misschien...waarom jouw ogen felrood werden net voordat je flauwviel?" vraagt mijn vader op een bezorgde toon. Felrood? Waar heeft hij het over? Oh ja! Dat is waar ook! Alles voor mijn ogen werd felrood en toen pas viel ik neer. "Nee pap, ik heb eerlijk gezegd geen idee wat er aan de hand was met me." antwoord ik eerlijk. "Hmm..Oké dan. Het was waarschijnlijk niets. Wees wel wat voorzichtiger nu. En trouwens, Carlos was echt heel lief voor je toen je nog niet wakker was. Hij bleef de hele tijd aan je zijde. Hij is echt al een goede beste vriend." zegt vader. "Ja, nou daar ben ik nou niet zo zeker meer van." zeg ik en ik ren naar de deur, gooi hem open en dan weer dicht. Ik zie mijn vader nog net verbaasd naar me kijken.

CARLOS
"Jay, heb jij misschien tips voor mij om kalm te blijven bij een meisje wat je leuk vindt en niet meteen afstandelijk en raar te doen en weg te rennen?" vraag ik ongemakkelijk aan Jay nu ik terug in de dorm ben. "Ja man, tuurlijk! Tip 1: Wees mij.
"Ha-ha." zeg ik sarcastisch met een verveelde blik.
"En als dat niet lukt dan hier Tip 2: Gewoon jezelf zijn.
Praat gewoon met haar en vraag haar uit. Niet bang zijn. Dat is de grootste tip." zegt Jay nu wel serieus. "Thanks man, vooral die eerste tip zal wel helpen." zeg ik sarcastisch.
"Weet je?" roept Jay opeens. "Hm?" vraag ik terwijl ik naar hem opkijk. "Misschien moet je gewoon heel close worden met die hond. Dany is gek op Dude. Dan gaat ze jou zeker weten leuk vinden." zegt Jay dan trots over zijn zelfverzonnen idee. "Ik? Ik moet vrienden worden met een hond? Ben jij wel helemaal goed bij je hoofd? Ken jij mij wel? En trouwens, hoe weet je dat Dany het meisje is wat ik leuk vind? " vraag ik verward. "Dat is zo overduidelijk te zien, gast. Al vanaf het moment dat je bovenop haar schoot viel in de limo. Maar, het kan geen kwaad toch? Geloof me Carlos, die hond vreet je niet op. Vergeet alles wat je moeder je ooit vertelde." zegt Jay ernstig. "Weet je wat? Ik probeer eerst even een oplossing te vinden via internet." zeg ik snel en ik pak mijn laptop. "Hoe kom ik uit de friendzone?" zoek ik op internet. Jay zucht en laat zichzelf neervallen op zijn bed.

Mal en Evie komen uit het niets binnenvallen. "Hey Carlos? Hoe voel jij je als ik de naam 'Dany' zeg?" vraagt Evie. "Wat is dat nou voor stomme vraag?" vraag ik geïrriteerd terwijl ik langzaam rood word. "Ugh! Heb je gevoelens voor haar of niet?!" vraagt Mal ongeduldig. "Waarom word ik opeens zo overvallen met deze vragen??! En ja, ik heb wel wat gevoelens voor haar." zeg ik aarzelend. "Wel wat gevoelens? Man, je bent knalrood en je ogen stralen." zegt Jay opeens met een grijns. "Yes! Het is dus wel zo!" roept Evie. "Wat is wel zo?" vraag ik bang. "Luister, Dany kwam net langs bij ons en ze zei dat haar vader haar vertelde dat jij de hele tijd bij haar bent gebleven en haar hand hebt vastgehouden terwijl ze sliep. En dat toen ze wakker werd, jij opeens heel raar deed en ze dat best gemeen opvatte en nu is ze dus best wel boos op je en tegelijkertijd bang dat jij niks voor haar voelt." legt Mal uit. "Wacht, dus zij heeft ook gevoelens voor mij?" vraag ik vol hoop. "Ja, natuurlijk slimbo! Vraag haar uit!" roept Jay. "Maar ik kan dat niet..veel te nerveus. En ze zegt nu zeker weten 'nee' nu ze boos is op me." zeg ik. "Als je het niet doet dan trap ik je uit de dorm en slaap je maar ergens anders totdat je het wel doet." zegt Jay dreigend met een lach. "Dat menen jullie nie-..." vraag ik maar ik word onderbroken.

"Oh jawel! Ik heb Dany al verteld dat jij haar dringend moet spreken!" zegt Ben opeens terwijl hij binnen komt vallen. "Chantage!" roep ik kwaad. "Ben!" zegt Mal opeens en ze knuffelt hem. "W-wat..? Hoe...?" vragen Jay en ik terwijl we kijken naar hoe gelukkig Mal en Ben elkaar aankijken. "Ben heeft haar mee uitgevraagd en nu zijn ze een stelletje! Het is helemaal over met Audrey!" fluistert Evie in onze oren. "Zo kunnen Dany en jij ook eindigen gast." zegt Jay en hij stoot tegen me aan. "Oké...het zal wel moeten denk ik." zucht ik en ik slik een brok door mijn keel.