It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 18 - Het kan niet anders

CARLOS

Ik tik op het filmpje met trillende vingers. Ik voel gewoon al aan dat dit niet goed zit. De video opent en ik zie tot nu toe niks anders dan een zwart scherm. Gelukkig, het was waarschijnlijk een mislukt filmpje of hij werkt niet meer misschien. Het zwarte scherm schiet opeens over naar een beeld. Een beeld van een schim. Ah man, te snel gedacht. Ik tik op het scherm om het filmpje even op pauze te zetten en zie gelijk het afspeelbalkje. De video duurt 1 minuut en 01 seconden. Natuurlijk...

Ik klik met tegenzin op de afspeelknop om de video verder te laten afspelen. Het beeld is nog niet scherpgesteld. Ik zie alleen een schim. Maar 5 seconden later stelt het beeld zich scherp en ik zie nu eindelijk wie deze video maakt...

Cruella de Vil.

Ik schrik me dood en gooi de telefoon een meter de lucht in. Ik vang hem net op tijd voordat hij de grond raakt. Mijn hart bonkt nu 101 keer sneller dan voorheen. Ik richt mijn ogen weer op het beeldscherm. De telefoon glijdt bijna uit mijn handen van het zweet. Ze begint met praten.

"Hallo Carlos, ik ga er van uit dat deze telefoon in jouw handen terecht is gekomen. Mijn nieuwe hulpje heeft mijn opdracht goed uitgevoerd." 

Wacht, welk hulpje?

Ze gaat weer verder.

"Ik weet dat je een relatie bent begonnen daar in Auradon, met Dany. Ik wist dat het geen goed idee was om je daarheen te laten gaan. Je wordt slap en...je weet wel...goed. Dus ik wil je heel graag terug hebben hier, omdat ik je zo mis. Dan kan je weer mijn bontjassen en auto schoonmaken. Daar ben je ook zo goed in. Mama heeft haar baby weer nodig. Maar nu je een relatie hebt wil je natuurlijk nooit terugkomen. Dus heb ik dit, ook al zeg ik het zelf, geweldige plan verzonnen. Luister even goed naar je moeder."

Mijn oren springen open. Ik ben benieuwd wat haar 'geweldige plan' is om mij terug te krijgen naar die gevangenis.

"Dus, je weet hoe Dany al een aantal keer is flauwgevallen, zomaar. 2 keer in totaal. En hoe haar ogen steeds fel rood werden uit het niets. Nou, daar heb ik een uitleg voor. Mijn plan was eerst namelijk om Dany te vervloeken waardoor ze na 3 keer flauwvallen, zou overlijden. Maar ik zou de vloek verbreken als koning Ben de barrière naar beneden zou halen. Waardoor The Isle eindelijk vrij zou zijn en iedereen mij zou aanbidden."

Wauw, dit is echt bizar...

"Je vraagt je nu misschien af hoe ik Dany heb kunnen vervloeken vanaf The Isle. Nou, mijn nieuwe hulpje, de chauffeur van de limousine, die jullie heeft opgehaald, heeft voor mij een felrode, suikerkristal achtergelaten in de limousine tussen al het snoep. Dany zou die kristal niet kunnen weerstaan en hem opeten waarna ze dus vergiftigd is, of terwijl, vervloekt. Wat die kristal dus doet is haar laten flauwvallen om de zoveel tijd en haar ogen felrood laten kleuren. Maar zoals ik al zei, zal ze na 3 keer flauwvallen, overlijden. Dus nog 1 keer te gaan. En dan is het over met Dany."

Oh nee, oh nee, oh nee, oh nee. Dany is in gevaar. Ik wist het wel.

"Maar toen kwam jij in het complot. Nu jij een relatie met Dany hebt, heb ik mijn plan een kleine verandering gegeven. Luister. Jij gaat samen met Dany naar The Isle, naar mij toe. Daar is Dany veilig want daar werkt geen magie. En tegelijkertijd heb ik jouw terug om al het huishouden weer te doen. En als koning Ben zijn lieve zusje ongedeerd terug wilt, dan moet hij de barrière naar beneden halen. Snap je? Zo niet, dan kijk je dit filmpje maar overnieuw. Oh, en als je er ook maar aan denkt om dit te vertellen aan wie dan ook, zeg dan sowieso maar dag-dag tegen je 'ware liefde'. Dag Carlos, zie je straks."

De video stopt.

Ik heb geen woorden. Van buiten lijk ik relaxed maar van binnen ga ik compleet uit mijn dak. Ik begin te ijsberen terwijl ik nadenk.

Ik kan niet terug naar The Isle, maar dan zal Dany sterven. Ik zal haar nooit wat laten overkomen. Ik moet er wel heen. Misschien ben ik dan wel weer terug bij af met mijn oude leventje, maar Dany is daar veilig en daar gaat het om. Maar nee wacht. Dany zit dan ook vast op The Isle. Dan zal ze het net zo slecht hebben als ik. En als ze terug wilt moeten ze de barrière breken.

"DALMATIËRS!" scheld ik uit van frustratie. Ik krijg direct daarna allerlei ogen van andere mensen in de bieb op me gericht. "Uh...Sorry..." mompel ik met een scheef lachje op mijn mond. De meeste hoofden draaien weer terug naar hun boeken en een aantal schudden hun hoofd nog even uit afkeuring. "Altijd die villains...Zo luidruchtig. Het is een schande." hoor ik een stem fluisteren. Een aantal mensen reageren erop door te lachen. Ik negeer het compleet.

Er is gewoon geen uitweg voor me. Ik sta hier helemaal alleen voor. En natuurlijk ga ik het ook niet tegen Dany zeggen. Dan zou ze nog meer flippen dan ik al doe.

Of Dany zal sterven, of de barrière moet breken.

Dit is echt verschrikkelijk. Als de villains vrij zouden zijn, dan zal Auradon vergaan. Waarschijnlijk betert Dany's leven daar ook niet bepaald mee. Of ze nou met mij op The Isle woont of in Auradon woont, beheerst door villains.

Er zit in iedergeval tot nu toe niks anders op dan naar The Isle te gaan, want ik weet niet wanneer Dany weer kan gaan flauwvallen en wanneer het gedaan is met haar. Ik kan er niet aan denken. Ik zou mezelf nooit vergeven. Ik kan niet zonder haar. Onmogelijk.

Ik loop met mijn hoofd hangend naar Dany's dorm. De telefoon zit weer in mijn jaszak. De deur zit niet op slot en ik open hem zachtjes, voor het geval Dany nog slaapt. Ik heb geen idee hoe ik haar moet overhalen, zonder te zeggen wat er aan de hand is, om mee naar The Isle te gaan met mij. Maar het moet in ieder geval zo snel mogelijk gebeuren.

Ik sluip naar binnen en kijk neer op een slapende Dany met een slapende Dude bovenop haar. Ik wou dat ik haar rust niet hoefde te verstoren. Maar, het kan niet anders.