It's Good To Be Bad - Carlos de Vil Story - Dutch

Hoofdstuk 2 - Nieuwe leerlingen

Even later hoor ik dat de luidspreker van de school gebruikt wordt. Er komt een stem uit. Het is de stem van Ben!

Beste leerlingen en docenten van Auradon Prep. Als toekomstige koning heb ik mijn eerste, grote beslissing genomen. Ik heb vier kinderen van The Isle of The Lost uitgenodigd om hier een nieuw leven te starten met nieuwe kansen!

Wat?! Maar dat is geweldig denk ik bij mezelf. Nieuwe leerlingen! Misschien word ik goede vrienden met ze en kan ik alles te weten komen over The Isle of The Lost!
Niet alle leerlingen waren er zo blij over jammer genoeg. "Is dit een grap ofzo? Is het 1 april? Dit kan Koning Ben niet menen!" hoor ik andere leerlingen zeggen.

De luidspreker praat weer verder.

Ik heb besloten om de kinderen van Jafar, Cruella de Vil, de Evil Queen en Maleficent uit te nodigen. Ze zullen vanmiddag nog om stipt 3 uur arriveren met de limousine. We regelen een groot welkomsfeest voor ze! Wees positief en beleefd tegen ze!

Opeens hoor ik een andere stem uit de luidspreker komen...een vrouwelijke en zeer irritante stem...

Maar, Benny Boo! Dat kun je toch niet menen?! Die villain kids zullen een puinhoop maken van ons prachtige Auradon! Dit is slecht voor je reputatie!

Audrey weer! Ik zei nog zo dat ze weg moest blijven bij Ben! Nou ja, laat ook maar zitten. Zo te zien is de meerderheid van Auradon het eens met Audrey. Ik zucht. Het gaat dan waarschijnlijk weer eens niet door. Ik loop met mijn hoofd naar de grond gebogen terug naar mijn dorm.

Even later wordt er op mijn deur geklopt. Ik open de deur en Ben valt naar binnen. Achter hem staan een aantal behoorlijk boze leerlingen. Ben gooit de deur gauw achter zich dicht en leunt tegen de deur aan. "Hey Ben, wat doe jij hier? Wat gebeurt er?" vraag ik geschokt. "Kom op Dany, we gaan de villain kids halen! Alleen wij tweeën!" fluistert Ben. "Wacht wat? Hoezo doe je zo verdacht en stiekem? Jij bent toch de koning? Jij heb toch het recht om de villain kids te halen zonder zo stiekem te doen?" vraag ik. "Ja maar heel Auradon is het niet met me eens. Zelfs vader niet...en moeder een klein beetje maar. Een paar leerlingen renden net achter me aan uit woede dus ik moest me wel bij jou verschuilen. Ik wil gewoon iets goeds doen voor die vier kinderen maar ik wil ook niet dat iedereen zich gelijk tegen me keert op de eerste dag." legt Ben hopeloos uit. 

"Oke luister Ben, jij gaat die kinderen gewoon halen en ik ga heel graag mee maar ik wil wel gewoon dat je Auradon duidelijk vertelt wat je gaat doen en dat ze moeten klaar staan om ze hartelijk te verwelkomen. Of ze nou willen of niet. Jij bent hun koning. Punt uit." zeg ik. "Wauw Dany, jij had beter koningin moeten worden. Je bent er zo te zien veel beter in." lacht Ben. "Tja, je moet soms gewoon wat harder zijn." zeg ik tegen Ben. Ik hoor al geen kwade geluiden meer buiten de deur dus ga ik er van uit dat de leerlingen weg zijn gelopen. 

We lachen beide een beetje, kijken elkaar weer aan en rennen gelijk naar de luidspreker in Ben zijn kantoor om uit te leggen dat de villain kids gewoon komen. Vanmiddag nog. De leerlingen en docenten waren niet al te blij maar deden inderdaad gewoon wat de koning zei. "Ik zei toch dat ze gewoon naar je zullen luisteren. Jij bent hun koning. En je bent nog een goeie ook!" zeg ik trots tegen Ben. "Ja, maar ze klonken niet al te blij en enthousiast..." zegt Ben nerveus. "Ze draaien wel weer bij. Dit is Auradon. Iedereen hier is het grootste deel van de dag vrolijk. Ze kunnen niet zonder al die blijdschap." zeg ik om Ben te proberen gerust te stellen.

Een uurtje later stap ik de gigantische limousine in en Ben zit naast de chauffeur. "Zometeen komen de vier kinderen hier naast jou zitten dus zeg ze allemaal even gedag en stel jezelf voor." zegt Ben. "Geen probleem!" roep ik naar hem. Ik lach en draai me weer om. Mijn ogen vallen gelijk op iets veel meer interessant dan de limousine. Er staat overal snoep! Ik wil net aan gaan vallen maar word onderbroken door hard geklop op het raampje tussen mij en de chauffeur in. Ik draai me om en kijk door het raampje heen en zie Ben met een streng gezicht en hij schudt zijn hoofd om duidelijk te maken dat dat snoep niet voor mij bestemd is. Ik trek een overdreven somber en zielig gezicht maar ga weer terug zitten op mijn plek. 

Dan draai ik me toch nog één keer om en kijk Ben aan met de grootste puppyogen die ik ooit heb gemaakt. "Daar val ik niet voor hoor!" zegt Ben met een grijns. Ik draai me chagrijnig om en sla mijn armen over elkaar.

Ik kan het toch echt niet laten en pak toch die lichtgevende, kristalachtige, fel rode suikersteen of wat het dan ook mag zijn. Ik kan hem maar niet weerstaan. Het ziet er zo lekker uit! Ik eet hem in 1 keer op zodat Ben het niet doorheeft. We beginnen met rijden en mijn enthousiasme begint te stijgen.

De chauffeur drukt op een knopje en er verschijnt een magische brug van Auradon naar The Isle of The Lost over het water. Ik kijk met open mond door het raam als we over de brug rijden. Het voelt geweldig nu ik niet meer op Auradon zit. We arriveren binnen drie minuten alweer en de auto stopt met rijden.