Τα φτερά του έρωτα

Το Αγόρι Και Τα Μηνύματα

    Ήταν πρωί Κυριακής και οι ήχοι της καλοκαιρινής φύσης  ακούγονταν από το παράθυρο του δωμάτιου της. Άνοιξε τα μάτια της και παραμέρισε από πάνω της το βιβλίο "madame bovary". Πάλι την είχε πάρει ο ύπνος διαβάζοντας.
Σήμερα θα επέστρεφε ο πατέρας της από τους θείους της και κατά βάθος η Σοφία χαιρόταν που θα τον είχε και πάλι σπίτι.
  Παλαιότερα όταν ζούσε η μητέρα της, κάνανε τόσο καλή παρέα η δύο τους που και να έλειπε ο πατέρας της για δουλειές ή βόλτα στο καφενείο του χωριού, δεν την πείραζε. Υπήρχε η μητέρα της που ήταν η καλύτερη της φίλη και το σπίτι έμοιαζε πάντα γεμάτο και φωτεινό.
  Έδιωξε από τη σκέψη της τη μητέρα της γιατί δεν ήθελε να ξεκινήσει τη Κυριακή της με μελαγχολία. Και το ήξερε πως αν ξεκινούσε να τη σκέφτεται, σταδιακά θα οδηγούνταν σε καταθλιπτικά μονοπάτια.
   Πάνω στο κομοδίνο της είχε αφησει το βράδυ μια μπουκιτσα σοκολάτα και βιαστικά την πήρε και τη μασούλησε. Είχε τελειώσει σχεδόν το βιβλίο της αλλά για κάποιο λόγο όσο διάβαζε χτες το βράδυ πεταγόταν στη σκέψη της ο Άρης. Αναρωτιόταν πως να περνούσε τα σαββατιάτικα βραδιά του.. Ίσως του άρεσε το clubbing και η δυνατή μουσική.Μπορεί να είχε κατέβει στη χώρα που ήταν ο, τι πρέπει για τη διασκέδαση της νεολαίας.
Και γιατί όχι; Φαινόταν πολύ νέος και μοντέρνος. Όχι πως σε εκείνη δεν αρεσαν αλλά να... Η ζωή της είχε μπει σε μια συγκεκριμένη ρουτίνα και όσο να ναι δεν είχε χρόνο για βόλτες και βραδινή διασκέδαση
  Σίγουρα η Ιόλη θα ήταν από τα κορίτσια που κάθε σαββατοκύριακο είναι έξω με μεγάλες παρέες. Αυτή την εντύπωση της έδωσε. Μοντέρνα, δήθεν και μέσα σε όλα. Δεν της άρεσε ο τρόπος που είχε φερθεί αλλά στο κάτω κάτω της γραφής δεν ήταν δική της δουλειά με ποια είχε δεσμό ο Άρης.
   Γιατί τον σκεφτόταν ακόμη; Θύμωσε με τον εαυτό της που έμπαινε σε μάταιες ιστορίες. Τι δουλειά δουλειά είχε αυτή να σκεφτεται αυτόν τον εντυπωσιακό άντρα;
  Σήκωσε το σεντόνι της και άνοιξε τα παντζούρια. Από το παράθυρο της η μικρή πλατεία του χωριού φάνταζε γραφική και έτοιμη για την Κυριακάτικη ραστώνη.
   Καθώς ετοιμαζόταν να πάει προς το μπάνιο για να πλύνει το πρόσωπο της άκουσε το κινητό της να χτυπάει. Μήνυμα.
  Μπα τι ήταν αυτό πρωί πρωί; Ίσως η Δώρα ήθελε να περάσει από εδώ. Αργότερα ήξερε πως είχε ραντεβού με τον Στέλιο τον δεσμό της από το διπλανό χωριό αλλά μπορεί να ήθελε να πιούνε μαζί τον πρωινό καφέ τους.
"Καλημέρα! Ελπίζω τα βιβλία να σου άρεσαν! Τα ταχτοποίησες ήδη; Βρήκα ακόμη μια μικρή κούτα με μερικά άρλεκιν μάλλον της μητέρας μου όποτε θα στα φέρω αύριο το πρωί."
   Καθώς στεκόταν εκεί με τις πιτζάμες της που είχαν πάνω καρδούλες, άρχισε να χοροπηδάει σαν τρελή και να χορεύει στη μέση του δωματίου.
Ο Άρης της είχε στείλει μήνυμα. Δε μπορούσε να το πιστέψει. Κοίταξε την ώρα. Ήταν μόλις δέκα... Άραγε τη σκεφτόταν τόσο πρωί;
"Μη γίνεσαι ανόητη. Αυτός θα είναι συνέχεια από νωρίς στο πόδι. Ξενοδοχείο κουμαντάρει" κατσάδιασε τον εαυτό της και σκέφτηκε τι απάντηση θα μπορούσε να του στείλει..
  Μετά από λίγη σκέψη εγραψε κι αυτή το μήνυμα της :
  "Καλημέρα! Ναι τα ταχτοποίησα, ήταν όλα πολύ ωραία και μερικές εκδόσεις ήταν αρκετά παλιές με πολύ ωραία εξώφυλλα και προσεγμένες λεπτομέρειες. Θα χαρώ να έρθεις αύριο και εννοείται πως τα άρλεκιν είναι καλοδεχούμενα"
  Του έστειλε βιαστική το μήνυμα της και έπιασε τον εαυτό της να έχει τρομερό άγχος... Τι ανοησία κι αυτή.. Μα φυσικά και δε θα της απαντούσε κάτι άλλο. Είχανε μιλήσει σχετικά με τα βιβλία, είχαν κανονίσει να της τα φέρει αύριο. Τέλος.
Μετά το πρωινό ντους της, πήγε στη κουζίνα για να φτιάξει έναν χυμό και να τσιμπήσει και κάτι. Η αλήθεια είναι πως το άγχος της είχε κόψει την όρεξη οπότε έφτιαξε ένα υγιεινό smoothie με φρούτα εποχής και έφαγε κι ένα μπισκότο κανέλας. Κανονικά έτρωγε τοστακι για πρωινό αλλά σήμερα με το sms του Άρη δε πήγαινε πήγαινε τίποτα κάτω..
Πήρε το smoothie της και βγήκε στην αυλή τους. Μικρή αλλά περιποιημένη με τη δροσερή καρύδια της και τις πήλινες, ζωγραφισμένες γλαστρούλες από το χέρι του πατέρα της που έπιανε το χέρι του σε αυτά.
   Ήπιε τη πρώτη γουλιά από το
Δροσερό ρόφημα της και χάζευε αφηρημένα προς τη μεριά του δρόμου όπου τα παιδιά της Ουράνιας απέναντι, έπαιζαν μπάλα.
Τότε ήταν που χτύπησε και πάλι το κινητό της και ένιωσε πως θα σταματήσει η καρδιά της να χτυπάει από τη ταραχή.
  Κοίταξε και είδε πως το μήνυμα ήταν και πάλι από τον Άρη :
"Το απόγευμα θα πάω στη χώρα μια βόλτα. Θες να έρθεις μαζί μου για παρέα;;"
Η Σοφία κοίταξε ξανά και ξανά το μήνυμα σαν να μη πίστευε στα μάτια της..
  Της ζητούσε να βγουν.. Όχι αυτό δε μπορεί να ήταν ραντεβού. Ο άνθρωπος είχε κοπέλα και μάλιστα μια εντυπωσιακή κοπέλα. Ίσως βαριόταν μόνος. Ναι αυτό ήταν, βαριόταν μόνος και δεν είχε άλλον να πάρει μαζί του όποτε σκέφτηκε πως θα μπορούσε να βολευτεί με τη δική της παρέα...Αλλά πάλι... Ήταν σχεδόν ξένοι... Για  να την θέλει για συντροφιά σημαίνει πως τη συμπαθεί ή ακόμη καλύτερα ... ("όχι μη το σκεφτείς καν αυτό, Σοφία " μάλωσε τον εαυτό της) του αρέσει.
  Η Σοφία κόντευε να τρελαθεί από τη χαρά της. Αλλά κάπου ανάμεσα στον ενθουσιασμό της ένιωσε τη συνείδηση της να τη σταματάει. Συμπαθητική ή όχι ή κοπέλα του υπήρχε. Δεν έπρεπε να τον πλησιάσει πολύ και να έχει ελπίδες για κάτι που δε θα ήταν ποτέ δυνατόν να συμβεί.
  Κρατούσε το κινητό της και δεν δεν ήξερε τι έπρεπε να απαντήσει... Της φαινόταν σαν όνειρο να βγει βόλτα με τον Άρη οι δύο τους.
Θύμωσε με τον εαυτό της. Πότε δεν έκανε τίποτα αυθόρμητο, πάντα υπολόγιζε όλες τις συνέπειες σαν συνεπής λογίστρια ευθυνών.
  Σκέφτηκε πως ο πατέρας της θα ερχόταν σήμερα και θα ήταν αγενές εκ μέρους της να φύγει χωρίς καλά καλά να ειδωθούν. Ίσως έπρεπε να μείνει.. Άλλωστε είχε πολλές δουλειές να κάνει πριν έρθει ο πατέρας της στο σπίτι. Έπρεπε να συμμαζέψει γιατί όταν ήταν μόνη της γινόταν λίγο τσαπατσούλα και να μαγειρέψει κάτι για να φάνε μαζί όταν φτάσει.
  Την ώρα που τα σκεφτόταν όλα αυτά και κοιτούσε το κινητό της, εκείνο χτύπησε και είδε πως ήταν ο πατέρας της.
  Όταν το σήκωσε και της απάντησε, την ενημέρωσε πως τελικά θα έμενε ακόμη μια μέρα στη χώρα γιατί η θεία Χαρά είχε κάτι φρέσκιες πεταλίδες που της είχε φέρει το πρωί ο Κώστας και θα τους της έφτιαχνε. Ήξερε πως λάτρευε τα συγκεκριμένα θαλασσινά.
  Κι έτσι η άφιξη του αναβλήθηκε για αύριο..
"Συγγνώμη για την ανακατωσούρα κοριτσάκι μου" της απολογήθηκε εκείνος αλλά η Σοφία δεν είχε πειραχτεί. Τώρα ήξερε πως δεν είχε καμία δικαιολογία να μη βγει με τον Άρη..
Του έστειλε μήνυμα πως ευχαρίστως θα έβγαινε μαζί του για μια βόλτα στην χώρα και έπειτα μπήκε πάλι στο σπίτι για να πάρει την Δώρα τηλέφωνο επειγόντως. Χρειαζόταν τη συμβουλή της.

(καλησπέρα! 🌹 Τι κάνετε; Πως σας φαίνεται η Σοφία; Εγώ τη συμπαθώ πολύ, μου αρέσει που είναι ρομαντική. Μόνο που πρέπει να πιστέψει πιο πολύ στον εαυτό της.
Μη ξεχνάτε να υποστηρίζετε την ιστορία με αστεράκια και να μου στέλνετε σχόλια για τη πλοκή! Μεχρι το επόμενο κεφάλαιο, φλκκ!! ❤️)