Τα φτερά του έρωτα

Στο Ξενοδοχείο

Είχαν περάσει τρεις μέρες από τότε που ο Άρης είχε καλέσει τη Σοφία στο ξενοδοχείο του για να πάρει τα βιβλία που είχε κρατήσει.
Η Σοφία το είχε συνέχεια στο μυαλό της αλλά τις επόμενες φορές που βρέθηκαν στο βιβλιοπωλείο της ντράπηκε να αναφέρει κάτι σχετικό.
Έτσι διαβαζε τη Μαντάμ Μποβαρύ το βράδυ στο σπίτι της τρώγοντας παγωτό και σκεφτόταν πως μερικές γυναίκες ήταν καταδικασμένες να βασανίζονται από τη μοναξιά τους.
"Έλα απόψε, θα πας, δεν έχεις δικαιολογία. Παρτον τηλέφωνο και πες του πως θα είσαι εκεί σε καμιά ώρα" την παρότρυνε η Δώρα που είχε περάσει γιατί είχε ένα κενό στο φροντιστήριο.
"Μα θα είναι εκεί και η κοπέλα
του. Τι νομίζεις ότι θα γίνει; Πως θα τη διώξει για να μείνουμε οι δυο μας να ζήσουμε τον έρωτα μας; " γκρίνιαξε η Σοφία καθώς έψαχνε στο συρτάρι να βρει τη κάρτα που της είχε δώσει ο Άρης.
" Τίποτα δε νομίζω. Να πας εκεί, να είσαι φυσιολογική και μην αγχώνεσαι για το τι θα γίνει. Πάρε τα βιβλία σου και έπειτα θα δούμε πως θα πάει. Εντάξει; "τη συμβούλεψε η φίλη της καθώς έπαιρνε τη τσάντα της για να επιστρέψει στο φροντιστήριο.
  Η Δώρα έφυγε βιαστικά και η Σοφία έμεινε μόνη στο βιβλιοπωλείο. Γύρω της σχεδόν μπορούσε να ακούσει τις ιστορίες που διηγούνταν τα βιβλία που αγαπούσε. Σκέφτηκε τα βιβλία που τη περίμεναν στο ξενοδοχείο του Άρη και ένιωσε έναν ενθουσιασμό να γεμίζει τη καρδιά της.
  Διάβασε τον αριθμό της κάρτας και πληκτρολόγησε το νούμερο του Άρη. Της απάντησε αμέσως και ακουγόταν όπως πάντα ευγενικός και χαρούμενος. Τον ενημέρωσε πως θα περνούσε για τα βιβλία σε καμιά ώρα και εκείνος συμφώνησε κεφάτα. Θα ήταν εκεί και θα την περίμενε.
Η Σοφία τον ευχαρίστησε και το κλείσανε. Είχε ακόμη λίγη ώρα μέχρι να κλείσει το μαγαζί οπότε ταχτοποίησε κάποια παιδιά βιβλία στη μικρή της βιτρίνα και σκούπισε λίγο τον χώρο με τα παλιά βιβλία αφού το βραδάκι ήταν ήσυχο.
  Όταν ήρθε η ώρα για να κλείσει, πήγε στο μπάνιο, ταχτοποίησε τα μαλλιά της, βάφτηκε λιγάκι με τα καλλυντικά που είχε πάντα στη τσάντα της και ταχτοποίησε λίγο το φόρεμα που φόραγε.
  Έπειτα βγήκε, έκανε ταμείο και αφού έλεγξε πως όλα ήταν εντάξει, έσβησε τα φώτα και βγήκε από το μαγαζί για να κλειδώσει.
   Το ξενοδοχείο του Άρη δεν απείχε πολύ από το βιβλιοπωλείο της αλλά σίγουρα χρειαζόταν το αυτοκίνητο για να φορτώσει τις κούτες με τα βιβλία.
   Φύσαγε ένα αεράκι απόψε και σιγοτραγουδούσε ένα τραγούδι της Αλεξίου που έπαιζε στο ραδιόφωνο καθώς ο άνεμος τη δρόσιζε από το ανοιχτό παράθυρο.
Όταν πάρκαρε το αυτοκίνητο και στάθηκε έξω από το παλιό αρχοντικό την έπιασε μια δειλία.
Δεν ήταν καλή στο να μιλάει με άντρες και μάλιστα με άντρες που της άρεσαν. Βέβαια ο Άρης είχε έρθει πολλές φορές στο βιβλιοπωλείο και είχαν μιλήσει αλλά πάντα στα πλαίσια του καταστήματος και όχι σε προσωπικό επίπεδο.
   To κτίριο φαινόταν πολύ πιο φιλόξενο και μοντέρνο μετά την ανακαίνιση που έκανε ο Άρης όταν το ανέλαβε. Κάποτε το κτίριο, έστεκε εκεί επιβλητικό και βαρύ σαν τη σκιά του χρόνου σε ένα νησί που αλλαζε και εξελισσόταν.
  Τώρα πια βαμμένο σε ένα καθαρό λευκό χρώμα, με μοντέρνα σκάλα και μπαλκονάκια μπλε,υπενθύμιζε καθαρά πως βρίσκονταν στις Κυκλάδες της νέας εποχής. Στο πίσω μέρος είχε φτιάχνει μια εντυπωσιακή πισίνα και ένα pool bar με θέα τη θάλασσα που βρισκόταν ακριβώς δίπλα του.
   Μπήκε στην υποδοχή και είδε έναν νεαρό άντρα να μιλάει στο τηλέφωνο. Δεν πρέπει να ήταν από το χωριό τους γιατί δεν τον γνώριζε. Περίμενε υπομονετικά και όταν τελείωσε του ζήτησε να ενημερώσει τον Άρη πως είχε φτάσει. "Πείτε του πως ήρθε η Σοφία, θα καταλάβει"
  Εκείνος ένευσε καταφατικά και πατώντας μερικά κουμπιά, μίλησε με τον Άρη για να τον ενημερώσει.
"Έρχεται σε ένα λεπτό"της είπε και επέστρεψε στις σημειώσεις που είχε πίσω από τον πάγκο.
  Έκατσε σε ένα καναπέ που υπήρχε στο κεντρικό σαλόνι και ένιωσε αμέσως πως το ξενοδοχείο αυτό ήταν φτιαγμένο για να προσφέρει χαλάρωση. Λευκή διακόσμηση, μινιμαλιστικό ύφος και κομψές λεπτομέρειες που έβλεπε γύρω της και της ξεκούραζαν τα μάτια.
"Καλησπερα Σοφία" άκουσε πρώτα την φωνή του πριν καλά καλά τον δει.
  Φορούσε ένα τζιν παντελόνι και ένα μαύρο t-shirt και έμοιαζε πιο γοητευτικός από ποτέ.
"Καλησπέρα Άρη! Σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες αμέσως. Με συγχωρείς αν σε βάζω σε κόπο αλλά σκέφτηκα πως ήταν καλύτερα να τα πάρω πριν το Σαββατοκύριακο για να έχω χρόνο να τα ταχτοποιήσω" απάντησε ελαφρώς μπερδεμένα καθώς προσπαθούσε να τα πει όλα μαζί.
"Πάντα τόσο ευγενική είσαι; "την πείραξε και της χαμογέλασε.
" Δε ξέρω για ευγενική αλλά σίγουρα είμαι πάντα τόσο αγχωμένη "γέλασε κι εκείνη προσπαθώντας να αστειευτεί.
" Λοιπόν, τα βιβλία τα έχω στην αποθήκη εδώ στο ισόγειο. Απλά γίνεται λίγο χαμός εκεί οπότε ό, τι και να δεις μη γράψεις κακή κριτική για το ξενοδοχείο μας " συνέχισε και εκείνος να αστειεύεται καθώς έστριβαν στα δεξιά της υποδοχής και προσπερνούσαν πόρτες που οδηγούσαν στη κουζίνα.
   Ο Άρης στάθηκε μπροστά σε μια μικρή πόρτα στο τέλος του διαδρόμου και την άνοιξε. Πάτησε τον διακόπτη και το φως της λάμπας αποκάλυψε όσα ήθελε να κρύψει από το κομψό ξενοδοχείο του ο ιδιοκτήτης του.
Υπήρχε μυρωδιά φρέσκιας μπογιάς και κλεισούρας ταυτόχρονα και οι κούτες κατέκλυζαν το χώρο. Υπήρχε ένας παλιός ξύλινος καλόγερος, ένα παραβάν με γιαπωνέζικα σχέδια καθώς και ένας καναπές σαν ανάκλιντρο. Μικρές προτομές, αγαλματάκια και δύο μικρά γραφεία ήταν κολλημένα στην πίσω πλευρά του δωματίου.
"Μη σχολιάσεις τίποτα, ντρεπομαι ήδη" της είπε χαμογελώντας αλλά η Σοφία ήθελε μόνο να βρει τα βιβλία και να τα ψαχουλέψει με την ησυχία της.
"Θα τις βγάλουμε από τη πίσω πόρτα γιατί αλλιώς δε πρόκειται να τα καταφέρουμε μέχρι τη κεντρική είσοδο"
  Η Σοφία συμφώνησε κουνώντας το κεφάλι αν και είχε αρχίσει να αμφιβάλλει για το αν θα κατάφερναν δύο άνθρωποι να κουβαλήσουν κούτες γεμάτες βιβλία.
  Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας θόρυβος πίσω τους και όταν γύρισαν ξαφνιασμένοι, είδαν μια μελαχρινή κοπέλα να μπαίνει στην αποθήκη.
"Ιόλη καλά που ήρθες!Θέλουμε να βγάλουμε τις κούτες με τα βιβλία που σου έλεγα και νομίζω πως χρειαζόμαστε επιπλέον χέρια"
  Η Ιόλη ήταν εντυπωσιακή με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Ήταν ψηλή, αρκετά λεπτή με καρέ μαύρα μαλλιά και έδινε περισσότερο την εντύπωση ενός μοντέλου πασαρέλας και λιγότερο μιας πανέμορφης γυναίκας. Ήταν ιδιαίτερη αλλά όχι τόσο όμορφη όσο την είχε φανταστεί η Σοφία.
"Έλα τώρα Άρη! Το ξέρεις πως δε σηκώνω βάρη. Άσε που η σκόνη μου φέρνει φτάρνισμα. Θα πάω στην υποδοχή για λίγο και θα πω στον Στέφανο να έρθει εδώ. Εντάξει; "
  Ο Άρης κοκκίνισε και κούνησε το κεφάλι του συμφωνόντας. Η Ιόλη έφυγε βαδίζοντας πάνω στα μαύρα της πέδιλα και η Σοφία έμεινε να σκέφτεται το πόση αγένεια μπορεί να κρύβει ένα όμορφο κεφάλι.
" Συγγνώμη για την Ιόλη. Μερικές φορές είναι λίγο παράξενη. Εδώ είναι και έξω από τα νερά της" προσπάθησε να τη δικαιολογήσει ο Άρης.
"Ναι μην ανησυχείς, καταλαβαίνω" είπε βιαστικά η Σοφία και αναρωτήθηκε γιατί ένας άντρας σαν τον Άρη μπορούσε να αντέξει μια γυναίκα σαν την Ιόλη.
  Λίγα λεπτά αργότερα έφτασε ο Στέφανος και για το επόμενο τέταρτο κουβαλούσαν κούτες γεμάτες με βιβλία από την αποθήκη μέχρι την έξοδο του ξενοδοχείου και το αμάξι της Σοφίας.
   Όταν όλες οι κούτες φορτώθηκαν στο αυτοκίνητο, ο Στέφανος έφυγε για να επιστρέψει στο πόστο του και η Σοφία με τον Άρη έμειναν λίγο έξω, στην είσοδο της αυλής του ξενοδοχείου.
  "Και πάλι σε ευχαριστώ Άρη. Ανυπομονώ να τα ανοίξω και να δω τι βιβλία είναι" είπε η Σοφία με έξαψη καθώς ήδη ανυπομονούσε για την ώρα που θα άνοιγε τις κούτες.
"Σταμάτα να με ευχαριστείς. Θα τα έδινε κάπου έτσι κι αλλιώς, δε σου έκανα χάρη οπότε μη νιώθεις τοση ευγνωμοσύνη... Τα αγαπάς πολύ τα βιβλία ε; τη ρώτησε και τη κοίταξε στα μάτια.
" Τα λατρεύω! Κάθε βιβλίο είναι και ένα ταξίδι σε άλλον κόσμο"απάντησε ονειροπόλα.
"Θα ήθελα και εγώ να διαβάσω κάποιο βιβλίο αυτό το καλοκαίρι γιατί με τις δουλειές του ξενοδοχείου δεν έχω προλάβει. Παλιά διάβαζα πολύ"
"Φυσικά! Να έρθεις μια μέρα από το βιβλιοπωλείο να διαλέξεις! Θα είναι δώρο από μένα για τον κόπο που έκανες σήμερα" του χαμογέλασε πάλι. Έπρεπε να σταματήσει γιατί προδιδόταν.
" Αυτό είναι δέσμευση. Έτσι; "
Γέλασαν και έπειτα αποχαιρετήθηκαν σε ευχάριστο κλίμα.
  Καθώς έβαζε το αμάξι μπροστά τον είδε να στέκεται εκεί και να τη κοιτάει χωρίς να φεύγει για να μπει στο ξενοδοχείο και ευχήθηκε να μην ήταν δεσμευμένος και να ήταν δυνατό να την ερωτευτεί...

(καλησπέρα 🌹 Ευχαριστώ όσες ήδη διαβάσατε τα πρώτα κεφάλαια της ιστορίας, σύντομα θα αποκτήσει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον! Αν σας άρεσε το κεφάλαιο, στείλτε μου τα σχόλια σας και τα αστεράκια σας! Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο! 💓)