Τα φτερά του έρωτα

Στα ψέματα

Η Μαρία έμεινε να κοιτάζει την γυναίκα απέναντι της ενώ ο κόσμος γύρω της συνήλθε γρήγορα από την εμφάνιση της εντυπωσιακής συζύγου του νομοτάρχη και άρχισε και πάλι να επιστρέφει στις γνωστές συζητήσεις αυτή τη φορά συμπεριλαμβάνοντας και τη νεαρή σύζυγο του κυρίου Παπούλη.
Οσο η μικρή υπηρέτρια πηγαινοερχόταν με βήμα αλαφροπάτητο στο μπεζ χαλί με τις γεωμετρικες λεπτομέρειες  που κάλυπτε το  μαρμάρινο δάπεδο η Μαρία βρήκε ευκαιρία να ρίξει μια κρυφή ματιά στον Παύλο για να μπορέσει ίσως να πιάσει τη ταραχή του που ξαναέβλεπε την Κατερίνα Παπούλη μπροστά του.
Ο νεαρός δεν έδειχνε να έχει ταραχτεί που βρισκόταν στον ίδιο χώρο με την ερωμένη και τον σύζυγο της αν και συχνά πυκνά την κοίταζε με έντονο βλέμμα, τρυπώνοντας με το κοφτερό του βλέμμα μέσα από τα μεσοφόρια της κομψής γυναίκας την ώρα που πίστευε πως κανείς δεν τον παρατηρούσε.Η Μαρία όμως συνέχιζε να τους παρατηρεί χωρίς να παίρνει μέρος στις κουβέντες της ομήγυρης, αφοσιωμένη στα δύο πρόσωπα που την ενδιέφεραν.. Αναρωτήθηκε πως ένιωθε η Κατερίνα,αν πονούσε,αν ζήλευε την ίδια ή αν ο Παύλος ήταν γι' αυτήν ένα παιχνίδι για να περνάει την ώρα της τις ανίερες ώρες που έμοιαζαν να μη κυλάνε ούτε στο ελάχιστο, εδώ στην επαρχία.
"Τι λες κι εσύ Μαρία;"άκουσε το όνομα της και μια φωνή να της απευθύνεται και ήταν σαν ένα αόρατο χέρι να την προσγείωσε στο σαλόνι με δεκάδες μάτια να περιμένουν την απάντηση της..
"Με συγχωρείτε,δεν είμαι πολύ καλά και δεν άκουσα την ερώτηση..Για τι πράγμα μιλούσατε;"ρώτησε όσο πιο ευγενικά μπορούσε διαπιστώνοντας πως ήταν η μέλλουσα πεθερά της που της είχε κάνει την ερώτηση βλέποντας την αφηρημένη χωρίς κανένα ενδιαφέρον για όσα συνέβαιναν γύρω της.
  "Συζητούσαμε για το πόσο διαφορετική είναι η μόδα στη Θεσσαλονίκη από ο,τι στην πρωτεύουσα.. "έτεινε η μητέρα της χείρα βοηθείας για να τη γλιτώσει από τη Βασιλική που φαινόταν για άλλη μια φορά ενοχλημένη που η μέλλουσα νύφη τους δεν κρεμόταν από τα χείλη τους όταν συζητούσαν.
"Δε ξέρω τι να σας πω..Δεν είναι το στοιχείο μου η μόδα..Με αυτά ασχολείται περισσότερο η μητέρα μου" απάντησε αφηρημένη χωρίς πραγματικά να την ενδιαφέρει να μπει στη συζήτηση.
Η μητέρα της πήρε ένα ύφος σαν να τη δάγκωσε κόμπρα ενώ η Βασιλική Δραμούλη άνοιξε το στόμα της για να πει κάτι αλλά σαν να το μετανιωσε, πήρε το πορσελάνινο φλιτζάνι της με τα ανάγλυφα τριαντάφυλλα και ήπιε μια γουλιά από τον καφέ της.
"Νομίζω πως στη Θεσσαλονίκη φέτος είδα πολύ πιο μοντέρνα κομμάτια που μου θύμισαν τα ρούχα των κυριών του Παρισιού και της Ρώμης την περασμένη σεζόν που είχαμε ταξιδέψει με τον Μάριο για τον μήνα του μέλιτος.. Δεν είναι τυχαίο που έχει τοσα υφασματάδικα και τόσους καλλιτέχνες της ραπτικής..Η γυναίκα που έραψε το νυφικό μου, έμεινε άγρυπνη δύο μερόνυχτα για να κεντήσει με το χέρι κάθε μικρή πέρλα που χρειαζόταν να ραφτεί.Εξαιρετική λεπτοδουλειά" η Κατερίνα μπήκε στη κουβέντα με την βελούδινη φωνή της να ημερεύει την ένταση των προηγούμενων στιγμών.
"Δε μπορείτε να φανταστείτε για τι είδους νυφικό επρόκειτο.. Ένα έργο έργο τέχνης..Το ύφασμα ήταν βέβαια από το κατάστημα του Παύλου... Γαλλικό μετάξι και φίνο τούλι ...Και ραμμένες ένα σωρό πούλιες, ούτε κσι ξέρω πως τις έραψε εκείνη η γυναίκα μία μία χωρίς να της στρίψει"γέλασε ο νοματαρχης δυνατά και όλοι συμφώνησαν μαζί του σαν να είχαν δει το νυφικό εκείνου του γάμου.
"Ήσουν στο γάμο κι εσύ Παύλο;"ρώτησε στα ξαφνικά η Μαρία τον Παύλο με δήθεν τρυφερό ύφος και η μητέρα της την στραβοκοίταξε , ξέροντας πολύ καλά που οφειλόταν το ξαφνικό της ενδιαφέρον.
"Ναι ναι ήταν τον περασμένο Σεπτέμβριο..Ήταν όντως ένα υπέροχο νυφικό.. Ακόμη θυμάμαι εκείνο το τόπι μεταξιού, με πόση προσοχή το είχαμε μεταφέρει με το θείο μου στο κατάστημα.. Μετάξι από τα λίγα..."ο Παύλος δε φάνηκε να ασχολείται ιδιαίτερα με τα κίνητρα της ερώτησης της Μαρίας αλλά χαμογελούσε ακόμη στη θύμηση εκείνου του πολύτιμου υφάσματος.
"Τον πετύχαμε και δύο εβδομάδες αργότερα στο Παρίσι όταν ήμασταν στο μήνα του μέλιτος.. Θυμάσαι Κατερίνα; Ευτυχώς που τον πετύχαμε γιατί είχαμε ήδη βρεθεί εκεί με τους Γιαννοπουλαίους εξ Αθηνών, της κλωστοϋφαντουργίας -τους θυμάσαι Λεωνίδα;-και ο Παύλος μας έσωσε..Δε φαντάζεστε πόσο Ανυπόφορη μπορεί να γίνει η Ασπασία Γιαννόπουλου όταν ζηλεύει τον Κλέωνα..."ο Μάριος Παπούλης έδινε ανέμελα νέες πληροφορίες που συμπλήρωναν όλο και περισσότερο το παζλ της γνωριμίας και της σχέσης του Παύλου και της Κατερίνας.
"Βέβαια το θυμάμαι, με είχε στείλει ο θείος να μιλήσω με τον Πιερ,τον Γάλλο προμηθευτή μας για μια καινούργια παρτίδα βελούδου και δεν αντιστάθηκα στην ομορφιά του Παρισιού.. Έμεινα περίπου μία εβδομάδα"τώρα είχε αρχίσει να δείχνει λιγότερο κεφάτος σαν ξαφνικά η θύμηση του Παρισιού εκείνης της εβδομάδας να του χαλούσε τη καλή του διάθεση.
"Μείνατε καιρό στο Παρίσι;"ρώτησε η Μαρία με γνήσιο ενδιαφέρον τον Μάριο Παπούλη και ο Παύλος της έριξε μια στραβή μάτια παραξενεμένος που το θέμα της είχε τραβήξει το ενδιαφέρον.
"Μείναμε δύο εβδομάδες στο Παρίσι και μία εβδομάδα στη Ρώμη μέχρι που επιστρέψαμε στη Θεσσαλονίκη.. Εγώ από εκεί ήρθα κατευθείαν στο νησί ενώ η Κατερίνα πηγαινοερχόταν για κάποιες προσωπικές της υποθέσεις"
Ναι τις φανταζόταν η Μαρία τις προσωπικές υποθέσεις της Κατερίνας και δεν μπορούσε να μη λυπηθεί τον καλόκαρδο νοματάρχη που φαινόταν να αγαπάει πραγματικά τη σύζυγό του παρά τη διαφορά της ηλικίας τους.
"Μακρινό ταξίδι αγαπητή μου, πρέπει να είχες πολύ ισχυρούς λόγους για να πηγαινοέρχεσαι τόσο συχνά" πετάχτηκε δήθεν με φιλικό ύφος και η μητέρα του Παύλου αλλά η Μαρία δεν ξεγελιόταν.Αναρωτηθηκε αν η Βασιλική γνώριζε το μπλέξιμο του γιου της με την Κατερίνα και αν την θεωρούσε ικανή να τον μπλέξει ακόμη περισσότερο ακόμη και μετά τον επερχόμενο γάμο τους.
"Ναι οικογενειακή λόγοι, θέματα υγείας"αποκρίθηκε βιαστικά η Κατερίνα με διάθεση να μην επεκταθεί περισσότερο .Η Βασιλική δεν επέμεινε αλλά μια αμήχανη σιωπή έπεσε ανάμεσα στους συνδαιτημόνες έχοντας σχεδόν εξαντλήσει κάθε κοινό θέμα που τους ένωνε στο ελάχιστο.
Μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιωπής οι άντρες της παρέας ανέλαβαν και πάλι τα ηνία της κουβέντας και σύντομα συζητούσαν και πάλι για το ζήτημα του ιατρικού κέντρου που ταλάνιζε εδώ και μια πενταετία το νησί χωρίς να μπορεί να βρεθεί λύση.
Πέρασε έτσι αρκετή ώρα με συζητήσεις τοπικού ενδιαφέροντος και ήταν πλέον φανερό πως οι Θεσσαλονικείς καλεσμένοι είχαν αρχίσει να κουράζονται.
Ο Λεωνίδας Δραμούλης αντιλήφθηκε πως είχαν περάσει μεγάλο διάστημα συζητώντας για θέματα που δεν αφορούσαν τους συμπέθερους του και έτσι αποφάσισε πως ήταν ώρα σιγά σιγά να πηγαίνουν, αφήνοντας στους οικοδεσπότες την υπόσχεση πως θα ξαναβρίσκονταν σύντομα και την ανοιχτή πρόσκληση για γεύμα στο δικό τους σπίτι αυτή τη φορά.
"Μεγάλη μας τιμή, Λεωνίδα"αποκρίθηκε ενθουσιασμένος ο Παπούλης που αναζητούσε ,σαν κοινωνικό άτομο που ήταν, τρόπους για να γεμίσει τον χρόνο του σε αυτή τη μικρή κουκίδα του χάρτη.
Οι δύο άντρες χαιρετήθηκαν εγκάρδια δίνοντας τα χέρια ενώ οι γυναίκες φιλήθηκαν σταυρωτά με τη Κατερίνα Παπούλη πριν ανοίξουν τη πόρτα και βγουν στο κήπο του σπιτιού που φαινόταν τώρα διαφορετικός υπό το φως του γλυκού ροδοκόκκινου δειλινού.
Έφτασαν στο σπίτι αμέσως γιατί βάδιζαν με πολύ γρήγορο ρυθμό σαν να είχαν όλοι πεθυμήσει τη δροσιά που τους πρόσφεραν οι βαριοί, επιβλητικοί τοίχοι του αρχοντικού των Δραμούληδων.
Όλοι κατευθύνθηκαν στα δωμάτια τους για να φρεσκαριστούν και να ξεκουραστούν λίγο πριν το δείπνο και μόνο η μητέρα της Μαρίας ακολούθησε τις κόρες της στο δωμάτιο που μοιράζονταν κλείνοντας πίσω τους την πόρτα.
Η Δόμνα ξεκίνησε να αλλάζει τα ρούχα της χωρίς να περιμένει τη μητέρα της να τη βοηθήσει γιατί είδε πως εκείνη είχε μείνει στο δωμάτιο για να ξεμοναχιάσει για άλλη μια φορά.
Η Μαρία δεν έδειξε να δίνει σημασία στη παρουσία της μητέρας της.Η επίσκεψη στο γειτονικό σπίτι και η αναπάντεχη συνάντηση που είχε εκεί,της είχε ρουφήξει όλη την ενέργεια και τώρα το μόνο που επιθυμούσε ήταν να πέσει και πάλι για ύπνο χωρίς να δειπνήσει..
"Ήταν αυτή, έτσι δεν είναι;" άκουσε τη μητέρα της να τη ρωτάει ψιθυριστά και κοκκάλωσε με το ένα μανίκι ακόμη μισοβγαλμένο από το δεξί της χέρι.
"Ποια αυτή;Τι εννοείς;"
"Ξέρεις πολύ καλά τι λέω.. Αυτή που είδες το μεσημέρι με τον Παύλο...Ήταν αυτή η .. Κατερίνα.. Πρέπει να είναι αυτή έτσι όπως μου την περιέγραψες"
"Δε ξέρω μητέρα..Το μεσημερι είχε αντηλιά και δεν μπόρεσα να δω καθαρά το πρόσωπο της..Δε νομίζω πως ήταν αυτή"απάντησε αδύναμα όχι όμως αρκετά πειστικά για να υποχωρήσει η Καλλιόπη Σπύρου.
"Ήταν αυτή,μη μου λες ψέματα.. Τουλάχιστον είμαστε τυχερές.. Είναι παντρεμένη,δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα καλό μου παιδί..Όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο" φαινόταν πραγματικά ευτυχισμένη τώρα σαν να της είχαν ανακοινώσει το καλύτερο νέο που θα μπορούσε να φανταστεί.
"Δεν έχω κανένα σχέδιο...Και νομίζω πως χάνεις την ουσία της κατάστασης.. Αλλά δε θα το συζητήσω πάλι μαζί σου γιατί δε συμφωνούμε σε αυτό το ζήτημα"
"Είναι πραγματικά όμορφη γυναίκα..Δεν απορώ που αυτός ο ανόητος ο νοματαρχης έχει χάσει το μυαλό του για δαύτη αλλά τουλάχιστον είμαστε τυχερές..Αν ήταν ανύπαντρη δε θα είχες καμία ελπίδα μπροστά της.." συμπλήρωσε η μητέρα της χαϊδεύοντας τα μαλλιά της Μαρίας,μια κίνηση τόσο τρυφερή που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα της.