"SAAN ka galing ha!?" bulyaw agad saakin ni Xander, kakarating ko palang kasi, at alas-dose na ng gabi.
"Anu ba pakialam mo?" naiinis kong sigaw dito, pagod na pagod na ako galing sa trabaho at pagpapakain at pagtuturo dun sa mga bata ito pa aabutan ko. Pashuneyang buhay tuh!
"At ikaw pa galit? paano kung may nangyareng masama sayu jan sa daan? anung oras na! tapos ako na naman ang papaga-"
"Pwede ba tumahimik ka? daig mo pa ang manok putak ng putak! tsaka anu ba pakialam mo?"
"A-Anung......" tinitigan ako nito, nanatiling lukot ang mukha ko.
"Anu?!" sigaw ko. "Kung puputak ka lang jan, aakyat na lang ako."
"May pakialam ako dahil asawa mo ako." May diin niyang sabi kaya napalingon ako rito.
"Asawa lang kita." at nagpatuloy na ako sa pagakyat papuntang kwarto ko at ni-lock ang pinto, di naman ako nagla-lock ng pinto, ngayun lang.
Di ko alam kung bakit ako nagkakaganitu. Pero alam ko sa sarili ko na kailangan ko ng pagbabago, ayaw ko ng umiyak dahil pagod na akong umiyak. Malapit na ang pasukan at panibagong luha na naman ng mga balde ang pupunuin ko. Ipapahinga ko muna ang sarili ko kay Xander.
Kung gaanu niya ako bigyan ng mga nakakapanakit na salita ganun na rin ako sakanya.Earth is turning in only one orbit, so kung anu siya saakin ganun rin ako, para it's a tie, and para ma-save ko ang sarili ko sa kalukuhang tuh na ginawa ng mga baliw naming magulang 3 years ago.
Napasinghap ako sa lamig ng hangin dito sa terasa ng kwarto ko. Umiiyak pala ako ng di ko namamalayan. I swear this would be the start of the new me.
Tama si Thun, i didn't know what is my happiness. I can defined it, i can spell it, but i never feel it. Every tomorrow can make me a day to live and find happiness.
'but where do happiness found?'
"Eunice! buksan mo tung pinto!" rinig kong sigaw ni Xander. I just open the speaker in my room and wear the headphones and sleep and ignore the man who makes me cry everytime. A man who makes me always belittle to my self.
The good Eunice is gone, let's face the truth that i'm now Gray Lawrence.
__
"You lock the door! why you lock the door huh?" My husband ask me angrily. I just sip my coffee and look to him. Paggising ko gisng na tuh, kaya ang aga agad ng almusal kong boka.
Hinihimutok kasi nito ang pagdi ko pagpansin sa kanya kagabi habang siya patay-patay sa pagkatok. Like duh! Meron namang susi. Well wala akong pakialam sakanya na now.
"anu ba pakialam mo?" Nakita ko kung paano tuh nagulat. Napangisi naman ako.
"I have to,,,dahil ibinilin ka saakin nina Tita." I smile to him na mas ikinagulat niya pa. I just smirk.
"Don't worry,,,,,they didn't care." Tumayo na ako at dinala ang baso at pinagkainan ko. Umalis na rin ako sa trabaho ko sa resto. Pagmay extra na lang siguro ako. Magiging busy na kasi ako nito sa school. And i want to have a rest. Maglilinis na muna ako dito sa mansiyon. Ng pagpawisan naman ang katabaan ko.
Napatingin ako sa reflection ko sa ref, i'm so big, this the reason why i always belittle of someone. But i love my self. I would never change it.
Napatingin naman ako kay Xander na kakapasok pa lang sa kusina. Nakakunot ang noo at sinamaan pa ako ng tingin. Di na ako nito kinausap na ikinabuti naman ng sistema ko.
'Much better'
Narinig ko na lang ang papaalis na sasakyan galing sa garahe. And i know it's Xander. Umalis tuh, saan pupunta? I don't care.
BINABASA MO ANG
HE IS MY HUSBAND 1 (COMPLETED)
Random"WAG KANG LALAPIT SAAKIN!" A man shouted at me and the surroundings change into darkness. I feel scared just hearing his voice, but him, shouting on me, I can see DEMON. "Pero---"Natigil naman ako kasi sumigaw ulit ito. Napaatras ako sa takot. "KASA...
