HE IS MY HUSBAND 1 (COMPLETED)

CHAPTER 21

PINAHARUROT KO ANG kotse ko papunta sa lugar kung saan ako unang umiyak dahil sa isang lalaki.

Bumaba ako sa kotse ko at agad na nilibot ang paningin sa playground. Gaya parin ito ng dati, halatang hindi napapabayaan kahit na ilang taon na ang lumipas. Maliwanag ang kapaligiran at malinis. Tandang-tanda ko pa ang lugar na tuh. Yung masayang araw na naglalaro ako at tumatawa, not knowing what with this world have.

Naupo ako sa isa sa bench na pinaglalaruan ko noon. Hinaplos ko ito at bigla na lang ako naiyak, hanggang sa di ko na napigilang umiyak ng umiyak. Tumingin ako sa langit at umiyak ng umiyak.

“Lolo! Kunin mo na po ako! Hirap na hirap na po ako, patuloy akong naniniwala sa sinabi niyong bawat lalaki na meron sa mundong tuh ay iba-iba. Lo! Magkakaiba nga sila pare-pareho  naman nila akong sinasaktan! Lo! Bakit naman kasi iniwan mo ako agad?

“Lo! Akala ko ba gusto mo akong maging masaya? Lo ito yung gusto ko oh, kunin mo na ako please! Sawa na po ako! Sawa na akong masaktan at umiyak! Gusto ko naman pong maging masaya.

“Lolo mababaw na po ba ako dahil lang sa ginawang yun ng kaibigan ko ganito na lang ako makareact? Lo sana naman sabihin mo sakanila na hindi lang dahil sa yun ako nagiging ganitu, sabihin mo namang kailangan ko ng kakampi oh, pakisabi naman kay God na pagod na akong mag-isa. Ayaw ko ng mag-isa.”

At naupo ako sa damuhan at umiyak.

What a life , naramdaman ko naman ang malamig na ihip ng hangin na bumalot sa katawan ko. Malapit na palang magdilim. Ganun ba ako katagal kakahintay kay Thun kanina at kakaikot-ikot gamit ang kotse ko para di mamalayan ang oras.

Tsk. Wala na naman ang mga luha sa mata ko, tapos mamaya o bukas meron na naman. Napakamalas naman ng buhay ko.

Pero kapag naiisip ko na malas ako ,naiisip ko ang sitwasyon ng mga batang nasa lansangan at walang makain.

Even how it's look miserable, i still walking in the golden path. And that is the reality i really want to escape.

“Hi po Ate!” Bati saakin ng isang bata. May dala tung ice cream sa magkabilang kamay. Nakangiti naman nitong inabot saakin ang chocolate flavor, favorite ko. Pareho naman kaminh chocolate flavor, she’s so cute and adorable.

“It’s mine?” Tanong ko dito. Malay mo diba, ginogoodtime lang ako ng batang tuh.

“Opo, i saw you crying out loud, so i decided to buy an ice cream for you and for me, just to ease the pain. Take a bite Ate, stop crying, life is not about happiness for. Life is for sorrowness too.” Namamangha ko naman itong tinignan. Seriously, ilang taon na ba tuh?  “Oh i’m sorry, naiintindihan niyo po ba anv sinabi ko?” Natawa naman ako ng bumulong-bulong pa ito, sinisisi siguro ang sarili niya.

“Nah don’t worry, i understand what you say.” I saw her smile widely and sit in the bench.

“Sit Ate, madumi po jan.” Sinunod ko na lang ang bata at naupo sa tabi nito. Nakangiti tuh saakin at syempre nginitian ko na lang tuh.

“Thank you, sinu kasama mo? Mag-isa ka ata?” Tanong ko rito. She looks familiar. Parang may kamukha siya.

" Hehe nagtatago po ako kay Daddy!” Magiliw na sabi nito.

“Naughty you huh? Nagaalala na yun for sure, di ka dapat umaalis mag-isa delikado.” Nagpout naman tuh saakin. 'Ugh so cute'

“Eh bakit po kayo? Mag-isa rin kayo? Diba po delikado rin yun? Both of us risking ourselves.” And in a second time napa-WOW na naman ako sa batang tuh.