Bu kitap size gerçekte yaşanabilecek , bir çok bilgiyle gerçekçi olan hayatınıza yön verecek , sevdiklerinize seni seviyorum fırsatı yakalayacağınız , soluksuz okuyacağınız , sizi derin derin düşündüren, tüm kalbinizle sizi etkileyen bazı bölümleri...
Artık her şey bitecek, son bulacak.Rüyalarım, acılarım, özlemim hepsi bitecek.Hemen hızlıca odama doğru koştum. Arkamdan Lidya da gelmişti. Ama kapıyı bir an da hızlı bir şekilde kapatmamdan dolayı Lidya kapının arkasında kaldı. Masamın üzerinde bulunan sinir haplarımın hepsini elime aldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir an tereddüt etsem de ilaçların hepsini ağzıma götürdüm. Dakikalar sonra derin bir uykuya dalacağım.İlk defa başaracağım sanırım. Ölmeyi çok kez istesem de hiç bir zaman başaramadım. Ama bu sefer olacak.Özür dilerim sana veda edemedim Umut.Sen benim hep kahramanım olarak kalacaksın. Ama biliyorum ki belki de beni kurtarmaya gelmeyeceksin.Yine de olsun. Sen benim için hep kahramanım olarak kalacaksın.Beni affet tamam mı? Sakın arkamdan gelmeye kalkma.Beni karanlıktan kurtarmaya çalışma.Ben artık karanlıktan korkmuyorum. Çünkü ben o karanlığın bir parçası oldum.Seni çok seviyorum Umut.
Gözlerimden yaşlar akarken gözlerim yavaşça kapanmaya başladı ve yine aynı rüya tek farkla bu sefer ikimizde ölüyorduk. Bilincimi neredeyse kaybediyordum.Sonra kapının kırılma sesini duydum.Çok geç artık beni kurtarma çabanız. Ben çok önceden ölmüştüm zaten. Söylesenize bin kez ölen birini hayata nasıl döndüreceksiniz?Uğraşmayın boşuna sizin gözünüzün önünde her gün ölen kız bu sefer bedenen ölüp hayatınızdan çıkacak. Beni yine de affedin. Lidya özür dilerim verdiğim sözü tutamadım. Benim için artık her şey çok geç. Her şey bitti dediğim başardığım anda birinin kolları arasındaydım.Keşke beni kurtarmaya çalışan Umut olsaydı. Ama biliyorum ki o gelmeyecek.Ve tamamen bilincimi kaybettim.
Lidya'dan;
Özür dilerim Berrak. Bunu yapmak zorundaydım. Gözümün önünde yok olmana izin veremezdim. Sen benim kardeşim. İnsan kardeşinin ölmesine nasıl izin verebilir ki .Lütfen beni affet. Lütfen beni bırakıp gitme beni sensiz bırakma. Lütfen kalk. Bana bağır, çağır ama kalk sen burada böyle yatma. Sen karanlıktan çok korkarsın. Hadi aç gözlerini uyan. Hepsi benim suçum.Senden binlerce kez özür dilerim .Umarım beni affedersin. Affetmesen bile uyanman lazım . Onu bu kadar çok sevdiğini bilmiyordum. Aradan geçen yıllara rağmen. Daha önce ki intiharların sebebi de Umut'tu. Belki de artık kabul ettin onun gelmeyeceğini. Sen onsuz olmak istemediğin için ölmek istedin. Ondan geriye bir o defter kalmıştı. Ve ben onu elinden aldım. Ben böyle olacağını bilmiyordum. Çok üzgünüm. Beni affet ve o ela gözlerini aç.
"Lidya hiç iyi görünmüyorsun gel seni eve bırakayım dinlen biraz ben kalırım yanında ."
"Hayır benim yüzümden bu halde Atlas. O beni asla affetmeyecek. Ben böyle olmasını istemedim."
"Tamam güzelim Berrak iyileşecek seni affedecek o sana hiç kızamaz."
"Bu sefer beni asla affetmeyecek." Ben hala ağlıyordum. Atlas beni ne kadar da sakinleştirmeye çalışsa da ben çok kötü bir şey yaptım. O defteri hiç almamalıydım. Hepsi benim yüzümden.Keşke zamanı geri alabilme şansım olsaydı.Öyle bir şey yapmazsın.
