(Chanyeol)
(1 hafta sonra)
Şirketteki işlerimi erken bitirip eve gittim. Aslında Luhan'a güveniyordum. O her şeyi hallederdi. Bu yüzden rahatça evimde yatabilirdim.
Duş alıp kendimi yatağın üzerine bıraktığımda aklıma biri geldi. Hemen telefonuma uzanıp rehberden onu buldum.
"Chanyeol?"
"Minseok?"
"Bir şey mi oldu? Yoksa Sehun için mi aradın?"
"O konuyu kapattım Minseok. Sen nereden öğrendin."
"Yixing Jongin'e anlatmış."
"Çalışanlarım dedikodumu mu yapıyor?"
"Tanrım! Yardım etmek için Bay Park. Endişelenmeyin."
Gülüştükten sonra ciddi olmaya çalıştım.
"Bu akşam ne yapıyorsun?"
"Buluşmalara açık değilim."
"Sebep?"
"Jongin ve Sehun burada takılacaklar."
"Yani?"
"Bizimkiler evde değil."
"Kaçmalarından mı endişeleniyorsun?"
"Evet."
"Ben aslında evime davet edecektim."
"Üzgünüm."
"Onları da getir. İstiyorlarsa arkadaşlarını da çağırsınlar."
"Bunu kabul edeceklerini sanmıyorum."
"O zaman arkadaşlarını o eve çağırsınlar. Sen de buraya gel. Yixing aklı başında biridir."
"Tamam, öyle yapacağım."
"Hadi ama Minseok diye bağırmaya başlayacaktım. Ben Yixing'i ararım. Sen Yifan ve Kyungsoo'yu ara."
Telefonu kapatıp aynı hızla Yixing'i aradım. Bu sırada hoparlörü açıp ayağa kalktım. Bir yandan ne giyeceğime karar vermem gerekiyordu.
"Buyurun efendim?"
"Nasılsın?"
"Huh? İyiyim. Siz nasılsınız?"
"Seninle konuşunca daha iyi olacağım."
"Anlamadım?"
"Odanı sevdin mi?"
"Bunun için mi aradınız gerçekten? Daha önce sormuştunuz."
"Aslında ben senden bir şey isteyeceğim."
"Dinliyorum."
"Bu akşam dört arkadaş Jongin'lerde toplanacaksınız."
"Hayır."
"Bu haberi şimdi ben sana veriyorum Yixing. Az önce Minseok'la konuştuk."
"Anladım."
"Ben de Minseok ve diğer arkadaşlarımla evimde olacağım."
"Şimdi anladım."
"Neyi?"
"Çalışanınız evde olmayacağı için size yemek siparişi verecek bir yer bulmalıyım. Öyle mi?"
"Hayır. Çok daha gizli ve önemli bir görevin var."
"Nedir?"
Ben fısıltıyla konuşunca o da fısıldadı. Bu durum bana öyle komik gelmişti ki beklenmedik bir kahkahayla onu biraz rahatlattığımı düşünüyordum.
