أنا لك .. ولكن! الجزء الثالث (تحت التعديل الجذري)

الفصل الخامس والعشرون

أدهم بعصبيه:"إنت بتقول إيه؟"

أمجد:"إهدى يا أدهم ، هاخدهم معايا أجازه بسيطه مش هنغيب يعنى."

أدهم:"وإنت مفكر إنى هوافق صح؟"

أمجد:"أنا مش عارف إنت متضايق ليه؟ هو أنت يابنى كنت قاعد معاهم الفتره إللى فاتت عشان تبقى متضايق أوى كده."

أدهم بضيق:"دول عيالى مهما حصل إزاى يسافروا كده عادى وأنا مش معاهم."

أمجد بتنهيده:"خلاص تعالى معانا."

أدهم:"لا."

أمجد بضيق:"حدد موقفك ، إزاى مش عاوزهم يسافروا من غيرك وإزاى مش عاوز تيجى معانا؟"

أدهم بحزن وهو بيبص لصورتها:"مش عاوز أسيبها لوحدها."

أمجد بتنهيده:"طيب ، عموما أنا هاخد مازن وليليان معايا عشان يخرجوا شويه ويغيروا جو."

أدهم بإستسلام:"طيب ، بس إبقى خد بالك منهم دول أمانه عندك."

أمجد:"يابنى دول أولاد أختى يعنى فى عيونى."

أدهم بتنهيده:" وأنا واثق فيك ، بس هتسافر إمتى؟"

أمجد:"يعنى هنتحرك على بعد المغرب كده."

أدهم بتنهيده:"طيب ، توصلوا بالسلامه ، إبقى طمنى عليكم لما توصلوا."

أمجد:"حاضر."

أدهم بإبتسامه:"وإبعت سلامى لساره."

أمجد بتنهيده:"طيب."

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

فى مساء اليوم التالى:

فى قصر المحجوب:

كان قاعد فى أوضته وزعلان ومهموم على حاله لحد ماقطع تركيزه صوته...

بهاء بإستفسار:"مالك يابنى؟"

عمر بتنهيده:"عادى."

بهاء:"هو أنت لسه زعلان؟!! هى مش طنط سهير قالتلك هتجيب عروسه؟"

عمر:"مش عارف ، مش مرتاح ، حاسس إن دايما فى حاجه نقصانى حتى لما طنط سهير قالت كده مارتحتش برده."

بهاء:"أنا مش عارف إنت مستعجل ليه يابنى ،أنا شايف إنك لسه صغير."

عمر بضيق:"صغير إيه بس؟! أنا عندى 36 سنه إنت متخيل."

بهاء:"إهدى يا عمر،ماتبقاش قفوش أوى كده."

عمر:"طيب يلا إطلع بره أنا عاوز أنام."

بهاء وهو رافع حاجبه:"أنا غلطان ، عموما أنا كنت جاى عشان أقولك إننا هنخرج كلنا ، بس خلاص إنت الخسران هسيبك تنام."

عمر بفرحه وهو بيروح للدولاب:"حبيبى يا بوب ماتقولش كده ، خمس دقايق بالظبط وهلبس وأنزل ."