أنا لك .. ولكن! الجزء الثالث (تحت التعديل الجذري)

الفصل الثانى والثلاثون

فى بيت أدهم:

كان نايم فى ظلام البيت ،صحى من نومه على صوت جرس البيت...قام ونزل عشان يفتح الباب...

أدهم بضيق مع نعاس وهو بيبصلها:"عاوزه إيه؟"

آيه:"أنا جايه بيتى."

أدهم:"وانا طلقتك خلاص."

آيه:"و الشقه من حق الزوجه."

أدهم بتريقه:"وماله ، أنا هطلع أوضتى ألم هدومى ، عشان أسيبك فى بيتك على راحتك."

آيه وهى بتمسكه من دراعه:"أدهم ، إستنى."

أدهم بضيق وهو بيشد دراعه من إيدها:"عاوزه إيه؟"

آيه بحزن:"أنا معترفه إنى غلطت ، أنا مش هنكر إنى أستاهل ضرب الجزمه عشان جوزى كان قدامى الوقت ده كله وأنا جرحته وكسرته بالشكل ، بس صدقنى يا أدهم أنا ماعرفش أى حاجه ومش فاكره أى حاجه أنا بحاول أفتكر بس للأسف مش عارفه ، أنا محتاجاك معايا عشان تساعدنى أفتكر ، أنا عاوزه أرجع لحياتى القديمه."

أدهم بتريقه:"مبقاش فى حياه قديمه ، هترجعى لإيه مش فاهم؟"

آيه وهى بتبص فى عيونه:"ليك."

أدهم بضحكه مكتومه:"إنتى هبله يابنتى؟ مافيش رجوع بينا خالص ، مبقاش ينفع."

آيه بحزن:"ليه؟"

أدهم بنفاذ صبر:"إنتى غبيه صح؟"

آيه:" أنا فعلا غبيه وستين غبيه."

أدهم بتريقه:"كويس إنك عارفه نفسك."

آيه بإستفسار:"هو أنت هتسيبنى واقفه على الباب كتير؟"

أدهم بتنهيده:"إدخلى."

دخل الصاله وهى دخلت وراه...

آيه:"أنا جايه عشان تساعدنى أفتكر كل حاجه."

أدهم بجمود:"وأنا مش فاضى."

آيه بدموع:"حاول يا أدهم ، مافيش غيرك إللى هيعرف يساعدنى."

أدهم بتوتر من دموعها وهو مش بيبصلها:"طيب ، روحى نامى إنتى دلوقتى ، وبكره الصبح يبقى يحلها ربنا."

آيه بفرحه:"شكرا."

أدهم بسطحيه:"العفو ، أنا مش بعمل غير الواجب."

آيه إستفسار:"هى فين أوضتنا؟"

أدهم بضيق:"آيه."

آيه:"نعم؟"

آدهم:"إحنا مطلقين."

آيه بإبتسامه:"بس مافيش شهود على الكلمه دى."

أدهم بتنهيده:"مش شرط ، عموما إنتى طليقتى سواء فى شهود أو لا ، يعنى هتنامى فى أوضه تانيه."

آيه بإبتسامه وهى بتقرب منه:"وأنا ماقولتش إنى هنام فى أوضتنا."

أدهم وهو معقد حواجبه بضيق:"أمال بتسألى ليه؟"