rewrite the stars

a letter which has written under the candlelight

        Sevgili Mikasa;

  Öncelikle söylemeliyim ki, sonunda seni Armin ile mutlu görmek beni ne kadar rahatlattı tahmin edemezsin. İkiniz de daha çok gülümsemeye ve daha hayat dolu olmaya başladınız. Sonunda dileklerini gerçek olduğunu görmek beni sevindirdi. Sanki yıllardır bunu beklemiş gibiyim. Gerçekten... Şimdi kendime yapacak başka işler bulmalıyım. Ha Ha.

  Çağrılarına bakmadığım ve mesajlarına cevap yazmadığım için üzgünüm. Bunu bir özür mektubu gibi görebilirsin. Ya da... Veda. Bilmiyorum. İkisi de?  Her neyse. Ah, neden bir veda mektubu olduğunu merak ediyorsundur. Şöyle ki, okuldan ayrılıyorum. Geçen seneden beri ailem beni yurtdışına göndermek istiyordu ama karşı çıkıyordum. Fakat artık sınavlar falan zorlu olacak ve ben senin kadar zeki değilim yani desteğe ihtiyacım olacak bu konuda. Senin bana ders çalıştırdığın zamanları hatırlıyorum. Çok güzeldi. Şimdi yalnızım. uuf.

  Sen bu mektubu aldığında ben çoktan uçakta olacağım, akrabalarım beni erkenden karşılayacak. İçin rahat olsun. İyi insanlardır. Yaz okuluna giderim belki. En sevdiğim. :)

  Doğru düzgün veda etmediğim için bana kızacaksın biliyorum ama yapamadım Mikasa. Telefonu elime alıp "Kafeye gel." yazamadım. Nedenini bilmiyorum. Özür dilerim. Okulun son günü kapıdan çıkarken ki sarılmamızla yetineceğim. Ve o son gülümsemen ile. Bu kadarı bana yeter. 

  Ve... Keşke senden doğru düzgün özür dileyebilecek olsaydım. Bana hep yanında olmuş olduğumu söylüyordun sürekli. Ama sanırım buraya kadardı. Gerisini gönül rahatlığı ile Armin'e bırakacağım. Her bir hayalini tek tek gerçekleştir Mikasa. Güzel bir hayat yaşa. Mutlu ol. Tek istediğim bu. 

  Senden son bir şey rica edeceğim.

  Eğer beni biraz bile umursadıysan, sakın gittiğim için üzülme ya da dönüşümü bekleme, tamam mı? Geri gelmeyeceğim. Bunun yerine mektubu bir daha karşına çıkmasın diye tozlu raflara kaldır. Yüzünde bir gülümseme ile hatırla beni. Her bir kapı zilinde dönmemi bekleyen gözlerle değil. Belki daha sonra "Eren diye bir çocuk vardı," dersin. "Bana asla pes etmememi söylerdi hep. Ve onu dinlediğim için hiç pişman değilim."

  Her şey için teşekkür ederim Mikasa. Bana neler verdiğini tahmin bile edemezsin. Bu yüzden, seni asla unutmayacağım. Bir yerlerde mutlu olduğunu bileceğim ve hayatının sonsuza kadar mutlu geçmesi için sürekli dua edeceğim. Eğer bir gün bir kayanyıldız görürsem, ondan aynı şeyleri dileyip duracağım. "Mikasa çok çabaladı. Lütfen ona hak ettiği yaşamı verin. Lütfen."

  Elveda, Mikasa Ackerman. Sen hep tanıdığım en güzel insan olarak kalacaksın ve kalbimde yaşamaya devam edeceksin.

  Daha sonra bu mektubu yazdığım için pişman olacağım belki. Ama şimdi önümde beni durduracak hiçbir şey yok.

  Mutlu ol.

  Eren Jaeger